Pazir M K, Ghasemi S A, Mirbakhsh M. Genetic characteristics of different generations broodstocks of Litopenaeus vannamei (Boone, 1931) in hatchery centers located on the shores of the Persian Gulf in Bushehr province. JFST 2021; 10 (2) :213-226
URL:
http://jfst.modares.ac.ir/article-6-51189-fa.html
پذیر محمد خلیل، قاسمی سید احمد، میر بخش مریم. شاخصهای ژنتیکی نسلهای مختلف مولدین پرورشی میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei: Boone, 1931) در مراکز تکثیر واقع در سواحل خلیج فارس استان بوشهر. علوم و فنون شیلات. 1400; 10 (2) :213-226
URL: http://jfst.modares.ac.ir/article-6-51189-fa.html
1- پژوهشکده میگوی کشور، موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (AREO)، بوشهر، ایران. ، dr.pazir@gmail.com
2- گروه بیوتکنولوژی، پژوهشکده خلیج فارس، دانشگاه خلیج فارس بوشهر، ایران.
3- موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات آموزش و ترویج کشاورزی (AREO)، بوشهر، ایران.
چکیده: (2132 مشاهده)
هدف از انجام این مطالعه شناسایی جمعیتهای مختلف مولدین میگوی سفید غربی پرورشی (Litopenaeus vannamei) و تأثیر آمیزشهای خویشاوندی و غیر خویشاوندی بر روی شاخصهای ژنتیکی و ضریب همخونی نتاج حاصل از آنها در نسل دوم بود. با توجه به منشاء مولدین نگهداری شده در مراکز تکثیر استان بوشهر با استفاده از روش ریزماهوراهای، پس از شناسایی جمعیتهای مختلف از میان سه ذخیره مولوکائی، هایهلث و هیبرید در نسل اول، شاخصهای ژنتیکی نتاج حاصل از آمیزشهای درون و برون گروهی آنها در نسلهای دوم بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان تنوع ژنیتکی در ذخیرههای مولوکائی و هایهلث (09/0±46/0 و 07/0±50/0) بیشتر از ذخیره هیبرید (06/0±38/0) میباشد. میزان ضریب همخونی ذخیرههای مولوکائی، هایهلث و هیبرید به ترتیب 14/0، 31/0 و 41/0 بود. لیکن به دلیل فاصله ژنتیکی کم میگوهای ذخیره هیبرید و مولوکائی پس از ادغام آنها با همدیگر دو جمعیت مولوکائی، هایهلث به عنوان مولدین نسل اول معرفی شدند. در نسل دوم علیرغم بیشتر بودن میزان تنوع ژنتیکی در نتاج حاصل از آمیزشهای برون گروهی مولوکائی×هایهلث (12/0±47/0) و هایهلث×مولوکائی (08/0±39/0) نسبت به نتاج آمیزشهای درون گروهی مولوکائی×مولوکائی (04/0±19/0) و هایهلث×هایهلث (03/0±11/0) این مقادیر در مقایسه با نسل اول کاهش یافته بود. کمترین و بیشترین میزان ضریب همخونی به ترتیب مربوط به نتاج مولوکائی×هایهلث (18/0±268/0) و مولوکائی×مولوکائی (145/0±853/0) بود. با توجه به نتایج بدست آمده میتوان عنوان نمود که عدم اطلاع از شاخصهای ژنتیکی مولدین و آمیزشهای صورت گرفته میان افراد خویشاند عوامل اصلی کاهش شاخصهای ژنتیکی و پسروی ژنتیکی ناشی از افزایش ضریب همخونی در نسلهای بعدی میباشند.
نوع مقاله:
پژوهشی اصیل |
موضوع مقاله:
ژنتیک و اصلاح نژاد دریافت: 1400/1/8 | انتشار: 1400/2/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول