جستجو در:
دوره 5، شماره 2 - ( 1395 )
جلد 5 شماره 2 صفحات 112-99 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Nafisi Bahabadi M. The effects of different levels of water salinity on growth, feeding performance, body composition and physiologica responses in Asian sea bass (Lates calcarifer). JFST 2016; 5 (2) :99-112
URL: http://jfst.modares.ac.ir/article-6-9513-fa.html
URL: http://jfst.modares.ac.ir/article-6-9513-fa.html
عضدی مریم، نفیسی بهابادی محمود، مرشدی وحید، ابراهیمی هادی، حامدی شیرین. اثرات سطوح مختلف شوری آب بر میزان رشد، تغذیه، ترکیب لاشه و پاسخ های فیزیولوژیکی در ماهی سی باس آسیایی (Lates calcarifer). علوم و فنون شیلات. 1395; 5 (2) :99-112
1- پژوهشکده خلیج فارس، دانشگاه خلیج فارس
2- دانشگاه خلیج فارس
3- دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه خلیج فارس بوشهر
4- دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه شهرکرد
2- دانشگاه خلیج فارس
3- دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه خلیج فارس بوشهر
4- دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه شهرکرد
چکیده: (6658 مشاهده)
در مطالعه حاضر اثر آب شیرین و شوریهای مختلف 15، 35 و 50 گرم بر لیتر (ppt) بر رشد، تغذیه، ترکیب لاشه و میزان گلوکز و کورتیزول پلاسما در ماهی سی باس آسیایی (Lates calcarifer) بررسی شد. 180 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه 41/0±36/34 گرم در یک طرح کاملاً تصادفی بین 12 تانک فایبر‌گلاس مدور 300 لیتری توزیع شدند. غذادهی تا حد سیری دوبار در روز به مدت 30 روز انجام شد. در پایان آزمایش زیست سنجی انجام گرفت و نمونه های پلاسما و لاشه و برای بررسی پارامترهای بیوشیمیایی خون و ترکیب بیوشیمیایی بدن جمع آوری شد. نتایج حاصل نشان داد که تیمار آب شیرین دارای اختلاف معنی‌داری در پارامترهای رشد و تغذیه با سایر تیمارها بود (05/0> p). همچنین نتایج آنالیز لاشه نشان داد که درصد رطوبت تیمار آب شیرین در مقایسه با سایر تیمارها به صورت معنی‌داری بالاتر (11/0±07/72) بود (05/0> p). میزان گلوکز و کورتیزول در تیمار با شوری 15 گرم بر لیتر به ترتیب به طور معنی‌داری (05/0> P) بالاتر از تیمارهای با شوری 35 و 50 گرم بر لیتر و تیمار آب شیرین و تیمار با شوری 35 گرم بر لیتر بود. به طور کلی این مطالعه نشان داد که این گونه می تواند تغییرات در محدوده آب دریاها تا آب لب شور را در محدوده زمانی 30 روزه تحمل کند و به طور موفقیت آمیزی و بدون نشان دادن تلفات با آب شیرین سازگار شد. اما، به دلیل صرف انرژی بالا به منظور تنظیم اسمزی در آب شیرین این گونه نمی‌تواند گزینه مناسبی برای پرورش در آب شیرین باشد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |