این تحقیق به منظور سنجش اثر منابع و سطوح مختلف کربوهیدرات (گلوکز و نشاسته ذرت) بر روند رشد و ترکیب لاشه بچه تاسماهی سیبری (Acipenser baerii) اجرا شد. پس از دو هفته سازگاری با شرایط پرورشی و جیره پایه، 120 عدد بچه تاسماهی سیبری با وزن متوسط 80/2 ± 64/25 گرم به مدت 8 هفته و به صورت تصادفی به 12 تانک فایبرگلاس با تراکم 10 عدد در هر تانک (یک عدد ماهی در 35 لیتر آب) در قالب 4 تیمار گلوکز 15% ، گلوکز 30% ، نشاسته ذرت 15% و نشاسته ذرت 30% با 3 تکرار توزیع شدند. نتایج نشان داد که وزن نهایی، طول کل نهایی، درصد افزایش وزن بدن، شاخص رشد ویژه، میانگین رشد روزانه، ضریب کارایی پروتئین و ضریب چاقی در تیمار نشاسته ذرت 15% بالاتر از سایر تیمارها بود (05/0(p>. تیمار نشاسته ذرت 15% دارای پایین ترین (05/0(p> ضریب تبدیل غذایی بود. اختلاف معنی داری بین تیمار نشاسته ذرت 30% با تیمار گلوکز 15% در شاخص کبدی مشاهده شد (05/0(p. بیشترین میزان پروتئین لاشه در تیمار نشاسته ذرت 15% مشاهده گردید که اختلاف معنی داری را با تیمارهای گلوکز 15% و 30% نشان داد (05/0(p

واژه‌های کلیدی: تاسماهی سیبری، عملکرد رشد، گلوکز، نشاسته ذرت

متن کامل [PDF 334 kb]   (3716 دریافت)