دوره 7، شماره 1 - ( 1396 )                   جلد 7 شماره 1 صفحات 69-65 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، واحد بندرعباس، دانشگاه آزاد اسلامی بندرعباس، ایران ، maziar_yahyavi@yahoo.com
2- گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرعباس، بندرعباس، ایران
3- پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان، بندرعباس، ایران
چکیده:   (9395 مشاهده)
اهداف: سارم دهان‌بزرگ در آب‌های خلیج‌فارس حضور دارد و جزء ترکیب صید کشورهای حاشیه خلیج‌فارس است. عادت‌های غذایی ماهیان در درک زنجیره‌های غذایی بین آنها مهم است. هدف پژوهش حاضر بررسی رژیم غذایی ماهی سارم دهان‌بزرگ در آب‌های ساحلی استان هرمزگان بود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر ۴۲۲ عدد ماهی سارم دهان‌بزرگ از آب‌های ساحلی بندرعباس جمع‌آوری شد. طول کل و طول چنگالی محاسبه شدند. وزن با ترازوی دیجیتال اندازه‌گیری و در برگه مخصوص نمونه‌برداری ثبت شد. جداول و نمودار با نرم‌افزار Excel ۲۰۰۷ رسم، تجزیه و تحلیل داده‌ها با آزمون‌های T پائولی، ضریب همبستگی پیرسون و نرم‌افزار SPSS ۲۰ صورت گرفت.
یافته‌ها: کمترین طول چنگالی ۱۸سانتی‌متر، بیشترین طول چنگالی ۸۶سانتی‌متر و میانگین طول چنگالی ۵۴/۲۸۲سانتی‌متر بود. با افزایش طول چنگالی، وزن ماهی با مدل نمایی افزایش یافت (۰/۰۱۵۱=r؛ ۰/۰۵p<). طول و وزن ماهی، همبستگی بالایی نشان دادند (۰/۹۸r=؛ ۰/۰۵p<). بالاترین میزان شاخص معدی- بدنی در آبان و کمترین میزان آن در خرداد بود. شاخص خالی‌بودن معده ۶۲/۳۲ به‌دست آمد. ترجیح غذایی ماهیان، سخت‌پوستان و نرم‌تنان بودند. ماهی موتو، غذای اصلی این گونه و یال‌اسبی، ساردین پهلوطلایی، پنجزاری‌ماهیان، شورت‌ماهیان، گربه‌ماهی و گوازیم دم‌رشته‌ای، سایر شگ‌ماهیان و بزماهی غذای تصادفی محسوب شدند.
نتیجه‌گیری: این ماهی باتوجه به شاخص خالی‌بودن معده، به‌نسبت کم‌خور محسوب می‌شود. ماهیان، سخت‌پوستان و نرم‌تنان جزء رژیم غذایی و ماهی موتو غذای اصلی آن است. سایر گونه‌های مصرف‌شده شامل یال‌اسبی، ساردین پهلوطلایی، پنجزاری‌ماهیان، شورت‌ماهیان، گربه‌ماهی و گوازیم دم‌رشته‌ای، سایر شگ‌ماهیان و بزماهی از غذاهای تصادفی محسوب می‌شوند.
متن کامل [PDF 834 kb]   (2239 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: فیزیولوژی آبزیان
دریافت: 1395/8/25 | انتشار: 1396/12/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.