تحقیق پیش رو با هدف بررسی سمیت نانو اکسید مس (CuO) و نانو اکسید روی (ZnO) در شرایط آزمایشگاهی بر روی برخی باکتری­ های بیماری­ زا در ماهیان پرورشی و همچنین زیست سنجی در قزل آلای رنگین کمان انجام شده است. بدین منظور، حساسیت برخی از آنها نسبت به نانوذرات اشاره شده به همراه یک آنتی بیوتیک مرجع (فلورفنیکل) از طریق روش نفوذ چاهی، و مقادیر حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC)/ حداقل غلظت باکتری کشی (MBC) آنها با تکنیک Microdilution تعیین شدند. از سویی دیگر، آزمایش­ سمیت کشنده به جهت محاسبه میانه غلظت کشنده (LC50) بر روی تعدادی قزل ­آلای رنگین کمان (g 6/7 ± 3/55) به صورت ایستایی و در 96 ساعت متوالی انجام شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده­ ها از تجزیه واریانس و رگرسیون پروبیت بهره گرفته شد. یافته ­ها حاکی از این بودند که نانوذرات اکسید مس و اکسید روی به ترتیب در رقت­ های بیشتر از µg/ml 18/0 و 24/0 توانستند که رشد Streptococcus iniae را به طور معنی­داری مهار نمایند یا آن را از بین ببرند. مقایسه مقادیر LC50-96h نانو اکسید روی (µg/l 4/107) با نانو اکسید مس (µg/l 3/102) نشان می­دهد که نانو اکسید مس از ظرفیت مسموم کنندگی بیشتری برخوردار است. بر اساس یافته ­های آزمایشگاهی، حساسیت باکتری­های S. iniae و Lactococcus garvieae به نانو اکسید روی تقریبا نزدیک به فلورفنیکل بوده است. ولی به نظر می­رسد که بکارگیری مستقیم غلظت موثر نانوذرات فلزی بر عوامل باکتریایی بیماری­ زا میت­واند سبب بروز مرگ و میر ناشی از مسمومیت در ماهی قزل­آلا شود.

واژه‌های کلیدی: نانو اکسید مس (CuO)، نانو اکسید روی (ZnO)، حداقل غلظت مهارکنندگی (MIC)، حداقل غلظت کشندگی (MBC)، میانه غلظت کشنده (LC50)، قزل‌آلای رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss).

متن کامل [PDF 571 kb]   (1434 دریافت)