دوره 13، شماره 1 - ( 1402 )                   جلد 13 شماره 1 صفحات 474-455 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

پراکنش مکانی و ریسک اکولوژیکی فلزات سنگین و هیدروکربن‌های نفتی کل، در رسوبات دریایی استان‌های بوشهر و خوزستان، شمال غرب خلیج‌فارس
محمدصدیق مرتضوی* 1، سیده لیلی محبی نوذر2 ، سنا شریفیان2 ، خسرو آیین جمشید3 ، هادی کوهکن2 ، محسن مزرعاوی4
1- پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان ، mseddiq1@yahoo.com
2- پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان
3- پژوهشکده میگوی کشور
4- پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور
چکیده:   (300 مشاهده)
در این مطالعه، ارزیابی جامع وقوع و توزیع مکانی فلزات سنگین شامل نیکل، سرب، روی، مس، کادمیوم و کروم، هم­چنین هیدروکربن­های نفتی کل در رسوبات سطحی نواحی ساحلی و دور از ساحل خلیج­فارس در دو استان بوشهر و خوزستان، به منظور تشخیص منابع احتمالی آلودگی رسوبات، و تعیین درجه آلودگی، انجام شد. جهت ارزیابی کیفیت رسوبات از نظر آلودگی فلزات سنگین و هیدروکربن­های نفتی از هشت شاخص آلودگی ، استفاده شد. مناطق مورد بررسی، توسط درجه قابل ­توجهی از آلودگی فلزات سنگین نیکل، کادمیوم و روی، قابل تشخیص بودند. غلظت­های بالای نیکل و روی در ایستگاه­های اطراف نخیلو، بوشهر مشاهده شد. مقایسه متوسط شاخص­های آلودگی بین مناطق، نشان داد که هر دو استان بوشهر و خوزستان، به­ترتیب، با متوسط درجه آلودگی (CD) (20.25 و 22.11)، درجه تغییر آلودگی (MCD) (3.38و 3.69)، شاخص بارگذاری آلودگی (PLI) (31.17و 57.57)، و شاخص ریسک بالقوه اکولوژیکی (PERI) (353.54و 349.39)، دارای درجه ریسک ­قابل توجهی از آلودگی نیکل و کادمیوم، به ­خصوص در منطقه نخیلو بوشهر، هستند. بررسی نوسانات مکانی غلظت هیدروکربن­های نفتی کل در دو استان، روند افزایشی از بوشهر به سمت خوزستان را  نشان داد . با این­حال،  سواحل در منطقه­بندی عدم آلودگی یا آلودگی ناچیز قرار داشتند.  استراتژی­های جامع و چشم­گیر در جهت کنترل و کاهش این آلودگی­ها، خصوصاَ در مناطق آلوده، باید در نظر گرفته شود، تا منابع این آلودگی­ها مدیریت شوند.
 
شماره‌ی مقاله: 5
واژه‌های کلیدی: شاخص‌های اکولوژیکی، هیدروکربن های نفتی کل، خلیج فارس، فلزات سنگین، رسوبات
متن کامل [PDF 656 kb]   (137 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: مدیریت پسماند و آلودگی محیطهای آبی
دریافت: 1401/10/12 | انتشار: 1402/11/21
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.