دوره 11، شماره 4 - ( 1401 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 380-368 |
برگشت به فهرست نسخه ها
راحیل نوذرپور1 
، مهدی قدرتی شجاعی* 2، رضا ندرلو3
، مهدی قدرتی شجاعی* 2، رضا ندرلو3
1- گروه زیست شناسی دریا، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی، دانشگاه تربیت مدرس، ایران
2- گروه زیست شناسی دریا، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی، دانشگاه تربیت مدرس، ایران ، shojaeimgh@gmail.com
3- گروه زیست شناسی، دانشکده زیست شناسی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، ایران
2- گروه زیست شناسی دریا، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی، دانشگاه تربیت مدرس، ایران ، shojaeimgh@gmail.com
3- گروه زیست شناسی، دانشکده زیست شناسی، پردیس علوم، دانشگاه تهران، ایران
چکیده: (725 مشاهده)
این پژوهش به منظور بررسی فراوانی، زی‌توده و تغذیه شکم‌پای Platevindex aff. tigrinus در ذخیرهگاه زیست کره حرا در خلیج فارس انجام شد. به همین جهت، نمونهبرداری به طور فصلی در دو فصل تابستان (خرداد 1398) و زمستان (بهمن 1397) انجام شد. نمونه از شش ایستگاه در منطقه قشم و خمیر جمعآوری شدند. به منظور بررسی اثرات پارامترهای محیطی بر پراکنش این گونه، در هر ایستگاه، پارامترهای محیطی شامل دما، شوری و اسیدیته دانهبندی رسوبات، نیتروژن کل و کربن آلی نیز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد فراوانی این گونه شکم پا در فصل زمستان به طور معنی‌داری از فصل زمستان بیشتر است. ولی زی‌توده این گونه در دو فصل با هم تفاوت معنی داری ندارند. برای مقایسه داده های محیطی بین فصلهای مختلف از آزمون تحلیل مولفههای اصلی استفاده شد. نتایج نشان داد که دما، شوری و دانهبندی رسوبات عاملهای مهم تفکیک فصل تابستان و زمستان هستند. میانگین اسیدیته و نیتروژن کل در دو فصل تابستان و زمستان و همچنین در ایستگاههای مختلف شبیه هم بود. ولی سایر پارامترهای محیطی بین دو فصل با هم تفاوت مشخصی داشتند. دما و شوری دو عامل مهم تاثیرگذار بر پراکنش این گونه در هر دو فصل تابستان و زمستان بودند. نتایج نشان داد که این گونه شکم پا در تابستان به طور عمده از جلبک های میکروسکوپی و مواد آلی رسوب و در زمستان به طور عمده از ذرات آلی رسوب و جلبک‌های میکروسکوپی تغذیه می کند. با این وجود نقش مشارکتی گیاه حرا در تغذیه گونه در هر دو فصل بسیار کم بود.
شماره‌ی مقاله: 6
واژه‌های کلیدی: شکم پایان، شبکه غذایی، ایزوتوپ‌های پایدار، Platevindex aff. tigrinus، ذخیره گاه زیست‌کره حرا
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |