اثرات مزمن سم نییم آزال بر شاخص­های رشد، بقا و مورفولوژی آبشش بچه ماهی کپور معمولی(Cyprinus carpio) با میانگین وزن 12/0± 56/10گرم بررسی شد. تعداد 120 عدد ماهی بطور مساوی در 3 گروه تیمار و یک گروه شاهد و هرکدام سه تکرار تقسیم گردیدند. جهت تعیین اثرات مزمن، دوزهای زیر غلظت کشنده این سم، 12/0(LC₅₀10%)، 24/0 (LC₅₀20%) و 36/0 (LC₅₀30%) انتخاب شد و ماهیان به مدت 28 روز در معرض این دوزها قرار گرفتند.افزایش دوز نییم آزال تأثیر معنی‌داری بر پارامترهای رشد داشت، بطوری که با افزایش میزان دز سم، رشد بطور معنی داری کاهش یافت (05/0p<). با اینحال در بقا تغییر معنی‌داری مشاهده نشد (05/0p>). الگوی رفتاری ماهیان، شاملشنای نامنظم، بروز رفتارهای غیر طبیعی، واکنشهای عصبی به محرکهای خارجی، افزایش ضربات سرپوش آبششی و بی اشتهایی در طول آزمایش مشاهده شد. همچنین با افزایش میزان دوز سم، تخریب بافتی آبشش بیشتر شد (05/0p<). بطور کلی با افزایش میزان سم زیستی، اثرات منفی آن بر رشد و بافت آبشش بچه ماهی کپور معمولی مشاهده شد.

واژه‌های کلیدی: آبشش، سم زیستی، ماهی، رشد

متن کامل [PDF 492 kb]   (2390 دریافت)