دوره 2، شماره 4 - ( 1392 )                   جلد 2 شماره 4 صفحات 45-35 | برگشت به فهرست نسخه ها

‎ 20.1001.1.23225513.1392.2.4.7.7

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
farhadiamiri A, shamoradi A, Salarialiabadi M, moradieh A. Seasonal Density and Distribution of Echinoderms of Khark Island. JFST 2014; 2 (4) :35-45
URL: http://jfst.modares.ac.ir/article-6-9980-fa.html
فرهادی امیری اردوان، شامرادی علیرضا، سالاری علی آبادی محمدعلی، مرادیه عاطفه. تراکم و پراکنش خارپوستان در فصول مختلف سال در سواحل جزیره خارک. علوم و فنون شیلات. 1392; 2 (4) :35-45

URL: http://jfst.modares.ac.ir/article-6-9980-fa.html

تراکم و پراکنش خارپوستان در فصول مختلف سال در سواحل جزیره خارک
اردوان فرهادی امیری* 1، علیرضا شامرادی2 ، محمدعلی سالاری علی آبادی2 ، عاطفه مرادیه2
1- دانشجوی دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
2- دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
چکیده:   (9808 مشاهده)
شناسایی وتأثیرعوامل محیطی برروی تراکم وپراکنش خارپوستان در منطقه جزرومدی جزیره خارک طی چهار فصل ودرپنج ایستگاه بررسی گردید. درهرایستگاه سه ناحیه فراساحلی، میان‌ ساحلی وفروساحلی درنظرگرفته شد. عوامل محیطی دما، شوری و مواد آلی سنجش شدند. بیشترین و کمترین دما به ‌ترتیب در فصول تابستان (28/0±94/35) و زمستان (39/0±34/18) و بیشترین و کمترین شوری به‌ ترتیب در فصول زمستان (14/0±6/44) و بهار (18/0±37) ثبت شد. بیشترین درصد کل مواد آلی (TOM) در فصل تابستان (71/0±63/9) و کمترین درصد در فصل پاییز (15/0±39/3) مشاهده گردید. به ‌طور کلی چهار گونه خارپوست شناسایی گردید که عبارت بودند از: Holothuria atra، Echinometram athaei، Ophiothrix sarignyi و Asterina burtoni. بیشترین تراکم و تنوع در فصل بهار و کمترین آن در فصول تابستان و زمستان مشاهده شد. فراوان‌ترین خارپوست شناسایی شده در کل سال مربوط به گونه Echinometram athaei بود.
واژه‌های کلیدی: خارپوستان، اثرهای محیطی، پراکنش و تراکم، جزیره خارک، خلیج فارس
متن کامل [PDF 450 kb]   (2713 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: زیست شناسی و فیزیولوژی آبزیان
دریافت: 1392/7/9 | انتشار: 1392/12/1
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.