جستجو در مقالات منتشر شده
مهدی بلوکی کورنده، رضا ندرلو، نگین خروشی، سمیه زنگی آبادی،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۰ )
چکیده
خلیج فارس در مقایسه با سایر نقاط جهان دارای محیط زیست متفاوتی برای زیست مرجان ها می باشد. ۱۷ جزیره مرجانی و برخی مناطق ساحلی در قسمت شمالی خلیج فارس و همچنین خلیج چابهار در دریای عمان مهمترین مناطق مرجانی ایران را تشکیل می دهند. دور از دسترس بودن جزایر مرجانی و پراکندگی تحقیقات صورت گرفته منجر گردیده تا اطلاعات صحیحی در خصوص تعداد گونه های آبسنگ مرجانی شناسایی شده در دسترس نباشد. در این تحقیق سعی شده تا با بررسی میدانی برخی مناطق مرجانی همانند شیدور ، فارسی، خارگ، خارگو، هندورابی و نایبند و گردآوری مطالعات انجام شده در سایر مناطق مرجانی اطلاعات کاملی را در خصوص تنوع گونه ای مرجان های شناسایی شده در آبهای ایرانی خلیج فارس ارایه دهد. براساس نتایج تعداد گونه های آبسنگ های مرجانی شناسایی شده در آبهای ایرانی خلیج فارس ۹۶ گونه می باشد که با محاسبه ۶ گونه آبسنگ مرجانی که صرفا از خلیج چابهار گزارش شده تعداد گونه های شناسایی شده در آبهای ایران را به ۱۰۲ گونه می رساند. گونه های شناسایی شده از ۱۳ خانواده و ۴۰ جنس هستند که از میان این خانواده ها، Merulinidae و Acroporidae هر کدام به ترتیب با ۲۹ و ۲۳ گونه بیشترین تنوع از نظر تعداد گونه را دارند. پس از این دو خانواده Poritidae با ۱۱ گونه دارای تنوع بیشتری نسبت به سایر خانواده ها می باشد. جزیره لارک بیشترین تعداد گونه را در بین مناطق مورد یررسی دارا می باشد.
مهدی ایرانمنش، مجید عسکری حصنی، محمدرضا لشکری،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
در این مطالعه با استفاده از ۱۸ صفت زیست سنجی و همچنین سه صفت شمارشی، به بررسی و مطالعه تغییرات ریختی بدن در بین پنج گونه از گاوماهیان مناطق جزر و مدی شمال خلیج فارس و دریای عمان پرداخته شد . نتایج این پژوهش نشان داد ۱۹ صفت از ۲۱ صفت ریختی در بین ماهیان مطالعه شده از نظر آماری دارای اختلاف آماری معنی داری است و تنها دو اندازه طول کل و فاصله پیش از باله مخرجی در بین این گونه ها تفاوت معنی داری ندارند. نتایج حاصل از آنالیز تشخیص خطی (LDA) توانست ۲۴/۹۵ % افراد را بر اساس ویژگی های ریختی بدن تفکیک کند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون مولفه های اصلی نشان داد برخی صفات که بیشترین تاثیر را در محور های اول و دوم نمودار دارند، در بین دو گونه دارای وزن یکسانی هستند. از طرف دیگر محاسبه میزان فاصله اقلیدسی بر اساس صفات ریختی مطالعه شده نشان داد برخی گونه ها از جمله گونه Boleophthalmus dussumieri Valenciennes, ۱۸۳۷ و Scartelaos tenuis (Day, ۱۸۷۶) بیشترین شباهت را از نظر شکل بدنی داشتند. نتیجه این پژوهش نشان داد بررسی ویژگی های ریختی بدن گاو ماهیان با استفاده از تجزیه و تحلیل های تک متغیره و چند متغیره می تواند دیدگاه جدیدی در مطالعه و بررسی تغییرات ریختی بدن این ماهیان در اختیار محققان قرار دهد.
راحیل نوذرپور، مهدی قدرتی شجاعی، رضا ندرلو،
دوره ۱۱، شماره ۴ - ( ۹-۱۴۰۱ )
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی فراوانی، زی‌توده و تغذیه شکم‌پای Platevindex aff. tigrinus در ذخیرهگاه زیست کره حرا در خلیج فارس انجام شد. به همین جهت، نمونهبرداری به طور فصلی در دو فصل تابستان (خرداد ۱۳۹۸) و زمستان (بهمن ۱۳۹۷) انجام شد. نمونه از شش ایستگاه در منطقه قشم و خمیر جمعآوری شدند. به منظور بررسی اثرات پارامترهای محیطی بر پراکنش این گونه، در هر ایستگاه، پارامترهای محیطی شامل دما، شوری و اسیدیته دانهبندی رسوبات، نیتروژن کل و کربن آلی نیز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد فراوانی این گونه شکم پا در فصل زمستان به طور معنی‌داری از فصل زمستان بیشتر است. ولی زی‌توده این گونه در دو فصل با هم تفاوت معنی داری ندارند. برای مقایسه داده های محیطی بین فصلهای مختلف از آزمون تحلیل مولفههای اصلی استفاده شد. نتایج نشان داد که دما، شوری و دانهبندی رسوبات عاملهای مهم تفکیک فصل تابستان و زمستان هستند. میانگین اسیدیته و نیتروژن کل در دو فصل تابستان و زمستان و همچنین در ایستگاههای مختلف شبیه هم بود. ولی سایر پارامترهای محیطی بین دو فصل با هم تفاوت مشخصی داشتند. دما و شوری دو عامل مهم تاثیرگذار بر پراکنش این گونه در هر دو فصل تابستان و زمستان بودند. نتایج نشان داد که این گونه شکم پا در تابستان به طور عمده از جلبک های میکروسکوپی و مواد آلی رسوب و در زمستان به طور عمده از ذرات آلی رسوب و جلبک‌های میکروسکوپی تغذیه می کند. با این وجود نقش مشارکتی گیاه حرا در تغذیه گونه در هر دو فصل بسیار کم بود.
عبدالباسط دبیرستان، مهران لقمانی، گیلان عطاران فریمان،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
این تحقیق با هدف تعیین تنوع زیستی جوامع پرتاران در سه منطقه با پوشش حرا و در ۹ ایستگاه شامل یک ایستگاه در خلیج گواتر و ۴ ایستگاه در هریک از خوریات گواتر و باهو کلات در سواحل شرقی بندر چابهار انجام شد. از هر ایستگاه از زمستان ۱۳۹۹ تا پاییز ۱۴۰۰ به صورت فصلی سه نمونه رسوب برای جداسازی و شناسایی پرتاران و یک نمونه برای آنالیز دانه بندی و مواد آلی کل رسوبات به وسیله گرب ون وین با سطح مقطع ۰۲۸/۰ متر مربع برداشت شد. در مجموع شده ۱۲جنس متعلق به ۱۰ خانواده شناسایی شدند. در بین گروههای خانواده های پرتاران شناسایی شده بیشترین درصد میانگین فراوانی با ۷۰/۱۳ درصد مربوط به خانواده Spionidae بود. بررسی تراکم پرتاران در مجموع ۱۸۰±۱۷۸۰۰ در فصول ذکر شده می‌باشد که میانگین تراکم پرتاران در زمستان ۴۲±۸۷۲۰ و میانگین تراکم پرتاران در پاییز ۶۳/۱۸۱±۹۰۸۰ در فصول ذکر شده می‌باشد که میانگین کمترین در زمستان مربوط به خانواده Nereidae: ۰۵/۶۷±۶۰۰ و بیشترین به خانوادهSpionidae : ۴۷/۳۱±۱۲۸۰ فرد در یک مترمربع بوده است. میانگین کمترین در پاییز مربوط به خانواده Nereidae: ۶۵/۳۲±۵۶۰ و بیشترین به خانواده Spionidae: ۹۴/۶۲± ۱۱۶۰ فرد در یک مترمربع بوده است. نتایج حاصل از آزمون پارامتریک آنالیز واریانس یکطرفه نشان داد که فراوانی جوامع پرتاران در فصول و ایستگاهها مختلف تفاوت معنی داری داشته اند(۰۵/۰P<) و میانگین فراوانی در فصل زمستان بیشتر از پاییز بوده است.
