---

امروزه جایگزینی ضد‌اکسیدان‌های مصنوعی با ضد‌اکسیدان‌های طبیعی در صنایع غذایی مورد توجه قرار گرفته‌است. جلبک‌ها با منابع غنی ترکیبات ضد‌اکسیدانی گزینه عالی برای این منظور خواهند بود. در این مطالعه اثر استفاده از آب و حلال‌های آلی مختلف از جمله استون، اتانول و متانول با غلظت ۵۰% بر میزان فنول کل و فعالیت ضد‌اکسیدانی دو گونه جلبک قرمز Hypnea hamulosa و Gracilaria corticata خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفت. استخراج با استفاده از روش غوطه وری و با نسبت ۱:۲۰ جلبک به حلال صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که مخلوط آب و استن (۱:۱) دارای بیشترین ترکیبات فنولی (۳۱/۰ میلی گرم تانیک اسید بر گرم پودر جلبکی)، قدرت کاهندگی آهن (۰۶/۰ میلی گرم تانیک اسید بر گرم پودر جلبکی) و مهارکنندگی رادیکال آزاد DPPH (۱۱/۷۶%) بود (۰۵/۰p< ). فعالیت ضد‌اکسیدانی کل این عصاره (۰۴/۰ میلی گرم اسکوربیک اسید بر گرم پودر جلبکی) اختلاف معنی‌داری با عصاره اتانولی ۵۰% و عصاره آبی نداشت (۰۵/۰<p). مقایسه دو گونه جلبکی نیز نشان داد که در تمامی فاکتورها به استثنای فعالیت ضد‌اکسیدانی کل گونه جلبکی Gracilaria corticata دارای فعالیت ضد‌اکسیدانی بالاتری بود (۰۵/۰p< ). بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که حلالها با قطبیت‌های مختلف اثر معنی‌داری بر میزان فنول کل و فعالیت ضد‌اکسیدانی دارند.