---

 اثر متقابل زئولیت جیره (سطوح صفر و ۲ درصد) و سطوح مختلف شوری­ (۸۰، ۱۳۰ و ۱۸۰ در هزار) در قالب طرح کاملا تصادفی با آزمایش فاکتوریل ۳×۲ (۶ تیمار) بر رشد و بازماندگی، عملکرد تولیدمثل و طول عمر مولدین Artemia franciscana در دو مرحله ناپلیوسی تا بلوغ و سپس از بلوغ تا مرگ بررسی شد. نتایج نشان داد که به غیر از تیمار فاقد زئولیت - شوری ۱۸۰ در هزار، طول کل بدن آرتمیاهای زئولیت خورده در هفته سوم پرورش اختلاف معناداری با یکدیگر نشان نداد (۰۵/۰<P). با این حال آرتمیاهای زئولیت خورده در شوری ۸۰ در هزار دارای طول بدن و طول فورکا بالاتری در مقایسه با سایر تیمارها بودند. ناپلیوس­ها در کلیه تیمارها در مدت ۱۷ تا ۲۳ روز به رسیدگی جنسی رسیدند (۰۵/۰<P). بازماندگی از مرحله ناپلیوسی تا بلوغ در گروه­های تغذیه شده با زئولیت در مقایسه با گروه­های فاقد زئولیت بالاتر بوده و بیشترین مقدار به طور معناداری در تیمار حاوی زئولیت - شوری ۱۳۰ در هزار ثبت شد (۰۵/۰P<). طول دوره تولیدمثل و طول عمر ماده­ها با افزایش شوری آب کاهش یافت و این روند متاثر از نوع جیره نبود. میانگین تولید اولاد در گروه­های زئولیت خورده در محدوده ۱۱۶۰-۸۶۱ اولاد بوده و قابل مقایسه با گروه­های فاقد زئولیت (۷۴۱-۶۰۴ اولاد) بود (۰۵/۰P<). میزان سیست­زایی ماده­ها بین ۳۵-۲۰ درصد متفاوت بود. بر اساس نتایج، گنجاندن ۲ درصد زئولیت در جیره در شوری­های بین ۱۳۰-۸۰ در هزار برای رشد ناپلیوس­ها تا مرحله بلوغ مناسب­تر می­باشد. همچنین، افزودن زئولیت به غذا با روند افزایشی در شوری آب از ۸۰ به ۱۸۰ در هزار برای بهبود عملکرد تولیدمثلی مولدین پیشنهاد می‌گردد.