---

تأثیر شدت نور در چهار سطح (صفر، ۱۰۰، ۲۰۰۰ و ۵۰۰۰ لوکس) روی برخی از شاخصه­های تولیدمثلی (تولید اولاد، درصد ماده­های حامل کیسه تخم و میزان سیست­زایی) مولدین آرتمیای ارومیه (Artemia urmiana) با پرورش ۳۰ عدد نر و ماده در ظروف ۳ لیتری در هفته­های متوالی تازمان مرگ کلیه ماده­ها بررسی شد. نتایج نشان از اختلافات معنی­دار در میانگین تولید هفتگی اولاد در بین تیمارها در کلیه هفته­ها داشت. مولدین شدت ۵۰۰۰ لوکس از هفته اول تا پنجم روند افزایشی و از هفته ششم تا دهم روند کاهشی در میانگین تولید هفتگی اولاد داشتند. وضعیت نسبتا مشابهی نیز در شدت ۲۰۰۰ لوکس دیده شد، ولی شدت­های نوری صفر و ۱۰۰ لوکس نوسانات عمدتا کاهشی در روند تولید از هفته اول تا ششم و هفتم داشتند. بیشترین درصد ماده­های حامل کیسه تخم اغلب در هفته­های ابتدایی و میانی پرورش دیده شده که نشان­ از حداکثر تولید گروهی در هفته­های میانی تولیدمثل (تا هفته پنجم) در کلیه تیمارهاداشت. افزایش واضحی در میزان سیست­زایی در مولدین شدت­های ۱۰۰ لوکس و تاریکی در مقایسه با ۲۰۰۰ و ۵۰۰۰ لوکس در اکثر هفته­ها دیده شد. درصد بازماندگی مولدین در انتهای هفته پنجم به‌ترتیب از تیمارهای با شدت نور بالا به پایین حدودا ۹۵، ۸۶، ۲۳ و ۳۰ درصد بود. نظر به افزایش میزان تولید اولاد و بازماندگی بیشتر مولدین، افزایش ماده­های حامل کیسه تخم (تا هفته پنجم)، شدت نور ۵۰۰۰ لوکس به عنوان بهترین سطح آنهم در طول پنج هفته ابتدایی از پرورش مولدین آرتمیای ارومیه در شرایط هچری پیشنهاد می‌شود.

---

 اثر متقابل زئولیت جیره (سطوح صفر و ۲ درصد) و سطوح مختلف شوری­ (۸۰، ۱۳۰ و ۱۸۰ در هزار) در قالب طرح کاملا تصادفی با آزمایش فاکتوریل ۳×۲ (۶ تیمار) بر رشد و بازماندگی، عملکرد تولیدمثل و طول عمر مولدین Artemia franciscana در دو مرحله ناپلیوسی تا بلوغ و سپس از بلوغ تا مرگ بررسی شد. نتایج نشان داد که به غیر از تیمار فاقد زئولیت - شوری ۱۸۰ در هزار، طول کل بدن آرتمیاهای زئولیت خورده در هفته سوم پرورش اختلاف معناداری با یکدیگر نشان نداد (۰۵/۰<P). با این حال آرتمیاهای زئولیت خورده در شوری ۸۰ در هزار دارای طول بدن و طول فورکا بالاتری در مقایسه با سایر تیمارها بودند. ناپلیوس­ها در کلیه تیمارها در مدت ۱۷ تا ۲۳ روز به رسیدگی جنسی رسیدند (۰۵/۰<P). بازماندگی از مرحله ناپلیوسی تا بلوغ در گروه­های تغذیه شده با زئولیت در مقایسه با گروه­های فاقد زئولیت بالاتر بوده و بیشترین مقدار به طور معناداری در تیمار حاوی زئولیت - شوری ۱۳۰ در هزار ثبت شد (۰۵/۰P<). طول دوره تولیدمثل و طول عمر ماده­ها با افزایش شوری آب کاهش یافت و این روند متاثر از نوع جیره نبود. میانگین تولید اولاد در گروه­های زئولیت خورده در محدوده ۱۱۶۰-۸۶۱ اولاد بوده و قابل مقایسه با گروه­های فاقد زئولیت (۷۴۱-۶۰۴ اولاد) بود (۰۵/۰P<). میزان سیست­زایی ماده­ها بین ۳۵-۲۰ درصد متفاوت بود. بر اساس نتایج، گنجاندن ۲ درصد زئولیت در جیره در شوری­های بین ۱۳۰-۸۰ در هزار برای رشد ناپلیوس­ها تا مرحله بلوغ مناسب­تر می­باشد. همچنین، افزودن زئولیت به غذا با روند افزایشی در شوری آب از ۸۰ به ۱۸۰ در هزار برای بهبود عملکرد تولیدمثلی مولدین پیشنهاد می‌گردد.