جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای سفری
الهام گرمسیری، مسعود رضائی، پروا سفری، آریا باباخانی،
دوره ۶، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۶ )
چکیده
امروزه جایگزینی ضد‌اکسیدان‌های مصنوعی با ضد‌اکسیدان‌های طبیعی در صنایع غذایی مورد توجه قرار گرفته‌است. جلبک‌ها با منابع غنی ترکیبات ضد‌اکسیدانی گزینه عالی برای این منظور خواهند بود. در این مطالعه اثر استفاده از آب و حلال‌های آلی مختلف از جمله استون، اتانول و متانول با غلظت ۵۰% بر میزان فنول کل و فعالیت ضد‌اکسیدانی دو گونه جلبک قرمز Hypnea hamulosa و Gracilaria corticata خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفت. استخراج با استفاده از روش غوطه وری و با نسبت ۱:۲۰ جلبک به حلال صورت پذیرفت. نتایج نشان داد که مخلوط آب و استن (۱:۱) دارای بیشترین ترکیبات فنولی (۳۱/۰ میلی گرم تانیک اسید بر گرم پودر جلبکی)، قدرت کاهندگی آهن (۰۶/۰ میلی گرم تانیک اسید بر گرم پودر جلبکی) و مهارکنندگی رادیکال آزاد DPPH (۱۱/۷۶%) بود (۰۵/۰p< ). فعالیت ضد‌اکسیدانی کل این عصاره (۰۴/۰ میلی گرم اسکوربیک اسید بر گرم پودر جلبکی) اختلاف معنی‌داری با عصاره اتانولی ۵۰% و عصاره آبی نداشت (۰۵/۰<p). مقایسه دو گونه جلبکی نیز نشان داد که در تمامی فاکتورها به استثنای فعالیت ضد‌اکسیدانی کل گونه جلبکی Gracilaria corticata دارای فعالیت ضد‌اکسیدانی بالاتری بود (۰۵/۰p< ). بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که حلالها با قطبیت‌های مختلف اثر معنی‌داری بر میزان فنول کل و فعالیت ضد‌اکسیدانی دارند.
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( پاییز ۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: یکی از مهم‌ترین اهداف پزشکی بازساختی، تولید بافت‌های جایگزین با عملکرد صحیح است. سلول‌های فیبروبلاستی یکی از مهم‌ترین انواع سلول‌ها در فرآیند ترمیم هستند که در تشکیل عروق خونی نیز نقش دارند. تحریک سلول‌های فیبروبلاستی برای شروع تکثیر و فراخوان دیگر سلول‌ها و همچنین آنژیوژنز نیاز به سیگنال‌های بیرونی مناسب دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات باکتریوفاژ M۱۳ در ترکیب با پپتید RGD روی سلول‌های فیبروبلاستی است.
مواد و روش‌ها: برای این مطالعات، ابتدا باکتریوفاژ M۱۳ تکثیر و جداسازی شد. سپس پپتید RGD سنتز و خالص‌سازی شد در ادامه سلول‌های فیبروبلاستی جداسازی‌شده از موش، روی سطوح پوشش داده‌شده با باکتریوفاژ M۱۳، باکتریوفاژ M۱۳ و RGD، ژلاتین و سطوح کنترل به‌مدت ۴۸ساعت کشت داده شد. سپس برای اندازه‌گیری میزان تکثیر و بقای سلول‌ها تست MTT صورت گرفت و پس از آن میزان بیان ژن‌های FGF-۲، TGF-β۱ و VEGF-A به‌وسیله واکنش زنجیره‌ای پلیمراز در زمان واقعی (Real-Time PCR) اندازه‌گیری شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که سطح باکتریوفاژ M۱۳ و RGD موجب افزایش تکثیر سلولی و میزان زنده‌ماندن سلول‌های فیبروبلاست گشته است. علاوه بر این، بیان ژن‌های FGF-۲، TGF-β۱ و VEGF-A در سلول‌های فیبروبلاست کشت داده‌شده روی سطح باکتریوفاژ M۱۳ و RGD به‌طور معنی‌دار افزایش یافت.
نتیجه‌گیری: تحقیق حاضر نشان داد که داربست‌هایی از جنس باکتریوفاژ M۱۳ و پپتید RGD به‌دلیل عدم سمیت و زیست‌سازگاربودن می‌توانند کاندید مناسبی برای القای ترمیم و آنژیوژنز در مهندسی بافت باشند.
