جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای طلابیان
فهیمه طلابیان، مرتضی کمالی،
دوره ۱۱، شماره ۱ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر استامینوفن بر سنجههای خونی و بیوشیمایی خون بچه ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان در یک دوره ۴ روزه طرح ریزی شد. برای این منظور مجموعا ۳۰۰ قطعه بچه ماهی با وزن متوسط ۵/۲ ± ۵۲/۱۲ گرم به صورت تصادفی در مخازن۱۰۰لیتری توزیع گردیدند. بچه ماهیان به مدت ۴ روز تحت ۵ تیمار مختلف استامینوفن شامل ۰، ۰۱/۰، ۱/۰، ۱ و ۱۰ میلیگرم در لیتر استامینوفن قرار گرفتند. سنجههای خونشناسی و بیوشیمیایی خون بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان در رویارویی با استامینوفن مورد سنجش قرار گرفت. بر اساس نتایج بهدست آمده افزایش معناداری در تعداد گلبولهای سفید خون در غلظت mg/L۱۰ در مقایسه با گروه کنترل و سایر تیمارهای آزمایشی مشاهده شد. براساس نتایج بهدست آمده افزایش معناداری در تعداد گلبولهای سفید خون در غلظت mg/L۱۰ در مقایسه با گروه کنترل و سایر تیمارهای آزمایشی مشاهده شد. همچنین بیشترین تعداد گلبولهای قرمز، هموگلوبین، حجم متوسط هموگلوبین (MCV) و هماتوکریت نیز در گروه کنترل و کمترین میزان آن نیز در غلظت mg/L۱۰ مشاهده و کاهش معناداری برای این شاخصها ثبت گردید. غلظت متوسط هموگلوبین گلبول قرمز (MCHC) نیز در هیچ یک از تیمارهای آزمایشی اختلاف معناداری نشان نداد. افزایش معناداری در فعالیت آنزیم لیزوزیم و کمپلمان(ACH۵۰) سرم خون در بچه ماهیان طی رویارویی با استامینوفن مشاهده شد. نتایج بهدست آمده از میزان کورتیزول و گلوکز نیز کاهش معناداری در میزان این شاخصها نشان داد به طوری که بیشترین میزان کورتیزول و گلوکز اندازهگیری شده در گروه کنترل و کمترین میزان آن نیز در غلظت mg/L۱۰ مشاهده گردید.
نسترن پوراحمدی، فهیمه طلابیان، مرتضی کمالی،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۲ )
چکیده
چکیده:
در مطالعه حاضر، اثر سمیت دو غلظت ۱/۰ و ۱ میلیگرم در لیتر دیاتیلهگزیلفتالات(DEHP)، بر برخی سنجههای غیر اختصاصی موکوسی کپور معمولی (Cyprinus carpio) بررسی شد. ۱۸۰ عدد بچه ماهی کپور معمولی به وزن ۲۲/۲+۶۰/۱۷ گرم از مراکز پرورش ماهیان گرمابی تهیه و پس از انتقال به حوضچه های ۱۰۰ لیتری قرار داده شدند. آزمایش شامل سه تیمار و سه تکرار طراحی شد. در انتهای دوره پارامترهای لایزوزیم، آلکالین فسفاتاز، پروتئینن محلول و ایمونوگلوبولین موکوس پوست ماهی کپور اندازه گیری و ارزیابی شد. نتایج نشان داد که میزان سنجه های لایزوزیم، آلکالین فسفاتاز و ایمونوگلوبولین موکوس پوست ماهی کپور معمولی در رویارویی با DEHP با افزایش غلظت و مدت زمان رویارویی، کاهش یافت و میزان پروتئین محلول کل موکوس پوست ماهی کپور معمولی در رویارویی با DEHP با افزایش غلظت و مدت زمان رویارویی، افزایش یافت. با توجه به حساسیت موکوس پوست ماهی نسبت به آلایندهها و سموم میتواند نشانگر زیستی مناسبی برای نشان دادن آلایندهها و سموم باشد و مصرف زیاد مواد پلیمری مانند فتالات استرها میتواند هشداردهنده برای سلامتی آبزیان و انسانها باشد.
