جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای عابدیان‌کناری
شیما مسعودی اصیل، عبدالمحمد عابدیان‌کناری، قدرت‌الله رحیمی‌میانجی، گلن ون در کرک،
دوره ۷، شماره ۲ - ( بهار ۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: اسید آراشیدونیک از اسیدهای چرب ضروری بوده که نقش مهمی در فرآیند تولیدمثل ماهیان از طریق تنظیم عملکرد سیستم درون‌ریز از جمله سنتز هورمون‌های استروئیدی دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر سطوح مختلف اسید آراشیدونیک جیره بر میزان کلسیم، هورمون‌های تیروئیدی و کورتیزول در مراحل زرده‌سازی و رسیدگی نهایی مولدین ماده‌ماهی گورامی آبی بود.
مواد و روش‌ها: در این تحقیق کاربردی تعداد ۱۵۰ قطعه بچه ماهی گورامی آبی (Trichopodus trichopterus) در میان ۱۵ آکواریوم (۳ آکواریوم در هر تیمار) توزیع و تا رسیدن به بلوغ جنسی به مدت ۵ ماه از جیره‌های آزمایشی شامل سطوح مختلف اسید آراشیدونیک (۰/۰۲، ۰/۵۳، ۱/۰۵، ۱/۶، ۲/۱۲% از جیره) تغذیه کردند. پس از رسیدگی جنسی تعداد ۱۲ ماهی ماده از هر تیمار انتخاب و میزان یون کلسیم در پلاسما با روش فتومتری و میزان هورمون کورتیزول در سرم و میزان هورمون‌های تری‌یدوتیرونین (T۳) و تیروکسین (T۴) ذخیره‌شده در تخمدان با روش الایزا در دو مرحله زرده‌سازی و رسیدگی نهایی اندازه‌گیری شدند. تمامی داده‌ها پس از تست نرمال‌بودن با آزمون کولموگروف- اسمیرنوف با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه تجزیه و تحلیل شده و برای مقایسه معنی‌داری بین میانگین‌ها از آزمون آماری دانکن در سطح احتمال ۵% استفاده شد. برای محاسبه ارتباط میان سطوح آراشیدونیک جیره و پارامترهای سنجیده‌شده از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. کلیه آنالیزها توسط نرم‌افزار SPSS (نسخه ۲۲) انجام شد.
یافته‌ها: در مرحله زرده‌سازی در تیمارهای با سطوح بالای آراشیدونیک میزان یون کلسیم بالاترین مقادیر و هورمون کورتیزول کمترین سطح را داشتند (۰/۰۵p<). میزان هورمون کورتیزول در مرحله رسیدگی نهایی نسبت به مرحله زرده‌سازی بالاتر بوده و همچنین با افزایش سطوح آراشیدونیک روند افزایشی داشت. میزان هورمون T۳ در تخمدان ماهیان در هر دو مرحله زرده‌سازی و رسیدگی نهایی با افزایش سطوح ARA افزایش معنی‌داری داشت (۰/۰۵p<). میزان هورمون T۴ در تخمدان ماهیان در مرحله زرده‌سازی با افزایش سطح ARA ارتباط معنی‌داری نداشت، در حالی که در مرحله رسیدگی نهایی با افزایش ARA جیره میزان ذخیره این هورمون به طور معنی‌داری افزایش یافت(۰/۰۵p<).
نتیجه‌گیری: استفاده از سطوح بالای آراشیدونیک در مرحله مولدسازی می‌تواند باعث افزایش سطح کلسیم و هورمون‌های تیروئیدی و درنتیجه بهبود زرده‌سازی شود. در مرحله رسیدگی نهایی نیز افزایش آراشیدونیک تا سطح ۱/۶% باعث افزایش سطح کورتیزول می‌شود.
سیده‌صدیقه بابایی، عبدالمحمد عابدیان‌کناری، مهدی هدایتی، محمدعلی یزدانی‌ساداتی،
دوره ۷، شماره ۳ - ( تابستان ۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: هدف این مطالعه، بررسی اثر ترکیب ماکرونوترینت جیره (دو سطح پروتئین ۴۴ و ۳۸% به‌همراه دو نسبت کربوهیدرات به چربی ۱/۴ و ۳) به‌منظور دست‌یابی به چگونگی تغییرات رشد، ترکیب بدن و اسیدهای چرب در بدن تاسماهی سیبری (Acipenserbaerii, Brandt, ۱۸۶۹) طی گرسنگی و غذادهی مجدد بود.
مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی در مرکز تحقیقات بین‌المللی تاسماهیان دریای خزر با طرح کلی کاملاً تصادفی برنامه‌ریزی و اجرا شد. ۳۶۰قطعه بچه‌تاسماهی سیبری (با وزن اولیه ۵±۳۰گرم)، به‌طور تصادفی در ۲۴عدد تانک ۵۰۰لیتری (۱۵قطعه در هر تانک) (۱۵عدد ماهی در هر تانک) با حجم آبگیری ۴۰۰-۳۵۰لیتر توزیع‌‌شد. تاسماهیان با ۴ جیره پروتئین ۳۸%- نسبت کربوهیدرات: چربی ۳ (LP-St)، پروتئین ۴۴%- نسبت کربوهیدرات: چربی ۳ (HP-St)، پروتئین ۳۸%- نسبت کربوهیدرات: چربی ۱/۴ (LP-L) و پروتئین ۴۴%- نسبت کربوهیدرات: چربی ۱/۴ (HP-L) تغذیه شدند. بچه‌ماهیان به‌مدت ۳ هفته در حد سیری ظاهری تغذیه شدند، سپس دو هفته گرسنه مانده و مجدداً ۵ هفته غذادهی شدند. نتایج با استفاده از نرم‌افزار SPSS ۲۲ و توسط آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمون دانکن تحلیل شدند.
یافته‌ها: رشد جبرانی در هیچ کدام از تیمارها حاصل نشد. در گروه شاهد بهترین رشد در تیمار HP-L مشاهده شد، در حالی که بعد از غذادهی مجدد تیمار HP-St بهترین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی را داشت.
نتیجه‌گیری: ترکیب جیره بر اسیدهای چرب SFA، MUFA و PUFA تاثیر دارد، در حالی که اعمال دو هفته گرسنگی تنها باعث افزایش جزئی در ترکیب MUFA شده و بر دیگر اسیدهای چرب تاثیری ندارد.
محمد کاظم میرزاخانی، عبدالمحمد عابدیان‌کناری، علی معتمدزادگان،
دوره ۸، شماره ۲ - ( بهار ۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: قابلیت هضم ظاهری پروتئین و اسیدهای آمینه ده نوع ماده غذایی گیاهی و جانوری به عنوان منابع اصلی پروتئینی در جیره غذایی تاسماهی سیبری (۲۲± ۲۹۰ گرم) مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: مواد غذایی شامل پودر ماهی، پودر گوشت و استخوان، پودر ضایعات طیور، پودر خون، پودر پر طیور، کنجاله سویا، کنجاله کلزا، گلوتن گندم، گلوتن ذرت و مخمر نانوایی بودند. تیمارهای غذایی عبارت بودند از: جیره غذایی مرجع و ده جیره غذایی آزمایشی (۳۰ درصد ماده غذایی مورد نظر + ۷۰ درصد جیره غذایی مرجع). از اکسید کروم به عنوان نشانگر غیر قابل هضم در جیره های غذایی استفاده شد. تعداد ۱۶۵ قطعه تاسماهی سیبری در ۳۳ مخزن ۵۰۰ لیتری ذخیره سازی و با جیره های غذایی تغذیه شدند (۳ تکرار برای هر تیمار).
یافته ها: بیشترین و کمترین میزان قابلیت هضم پروتئین به ترتیب در پودر ماهی (۸۷/۹۲ درصد) و پودر پر طیور (۹۶/۵۹ درصد) مشاهده شد. همچنین، بالاترین میزان قابلیت هضم اسیدهای آمینه در پودر ماهی (۹/۹۰ و ۱۳/۸۸ درصد به ترتیب برای مجموع اسیدهای آمینه ضروری و غیر ضروری) اندازه گیری شد. کمترین میزان قابلیت هضم مجموع اسیدهای آمینه ضروری در کنجاله کلزا (۵/۶۵ درصد) و اسیدهای آمینه غیر ضروری در پودر پر طیور (۶۸/۶۰ درصد) دیده شد.
نتیجه گیری: بر اساس نتایج ، پودر ماهی، پودر گوشت و استخوان، پودر ضایعات طیور، گلوتن ذرت و گلوتن گندم با قابلیت هضم بالای هفتاد درصد پروتئین و مجموع اسیدهای آمینه، به عنوان مواد غذایی با درصد هضم بالا برای تاسماهی سیبری مشخص گردیدند.
