جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای مردوخی
دوره ۰، شماره ۰ - ( مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار ۱۴۰۲ )
چکیده
“Reduplication” is considered as one of the generative ways of word formation in most languages of the world. While being generative, it can be done totally and partially in Persian. The present study aims to investigate this phenomenon in Persian based on the two extant approaches in distributed morphology known as the “adjustment approach” and “affixation approach” to capture the best one through which reduplication in the Persian language can be expressed by imposing the least computational efforts to the language system. In the process of affixation, a certain vocabulary item is added to the syntactic structure to discharge certain morphosyntactic features that the stem presents to the phonology; however, according to the adjustment approach reduplication is the result of adjustment phonological operations through a syntactic affix (usually null) on the root. Based on the Persian spoken corpus, this research analyzes reduplication in Persian according to distributed morphology. The findings demonstrate that out of the two mentioned approaches in distributed morphology, the affixation approach can capture reduplication in Persian more optimally and impose less computational effort to language system.
سید مهدی حسینی، سحر مردوخی، سید ولی حسینی،
دوره ۲، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۲ )
چکیده
در پژوهش حاضر با اندازه گیری غلظت جیوه کل با روش اسپکتروفتومتر جذب اتمی و بخار سرد، در نمونه های عضله ماهی شوریده (Otolithes ruber)، خطر ناشی از مصرف این ماهی برای انسان ارزیابی شد. بدین منظور، ۳۰ عدد ماهی شوریده در اوزان بازاری از صید روزانۀ آبزیان مذکور در بندر ماهشهر، به طور تصادفی انتخاب و مورد تجزیه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده نشان داد که میانگین غلظت جیوهدر عضله ماهی شوریده ۰۹/۰±۳۵۴/۰ میکروگرم بر گرم وزن تر است که این میزان کم تر از حد استاندارد اعلام شده از سویWHO و USFDA، اما بیش تر از حد استاندارد اعلام شده از سوی MAFF و USEPA است. شاخص خطر (HQ) بیش تر از ۱ محاسبه گردید. همچنین، محاسبات نشان داد که جذب روزانه و هفتگی جیوه با توجه به میزان سرانه مصرف هر ایرانی، کم تر از مقادیر راهنمای ارائه شده (PTDI و PTWI) از سوی WHO و USFDA و بیش تر از مقادیر ارائه شده از سوی USEPA است. بنابراین از منظر میزان جیوه، مصرف ماهی شوریدۀ صید شده از منطقۀ مورد مطالعه ممکن است خطرهایی برای سلامتی مصرف کنندگان آسیب پذیرتر مانند زنان باردار، جنین و کودکان به همراه داشته باشد، ولی سایر افراد جامعه می توانند حدود ۲۰ گرم در روز و ۱۳۸ گرم در هفته مصرف کنند.
سید ولی حسینی، فاطمه شفائی، مرضیه کی شمس، سحر مردوخی،
دوره ۶، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۶ )
چکیده
هدف از این پژوهش تاثیر روش‌های مختلف پخت بر خواص تغذیه‌ای و ارگانولپتیک برگرهای تلفیقی تولیدی از سوریمی ماهی کیلکای معمولی و گوشت چرخ شده مرغ می‌باشد. در این پژوهش از ماهی کیلکای معمولی (Clupeonella cultriventris) بعد از سر و دم زنی و تخلیه شکمی، سوریمی تهیه شد و سپس برگرهای تلفیقی با نسبت ۱:۱ (سوریمی ماهی کیلکا و گوشت مرغ) آماده شدند. برگرهای تلفیقی در چهار تیمار خام، سرخ شده، کبابی و مایکروویو پخته شدند. آنگاه خواص تغذیه‌ای (شامل درصد رطوبت، پروتئین، چربی، خاکستر)، ظرفیت نگهداری آب و خواص ارگانولپتیکی (شامل طعم، بو، بافت، رنگ و پذیرش کلی) در هر یک از تیمارها اندازه-گیری شدند. میزان رطوبت و ظرفیت نگهداری آب در نمونه خام، پروتئین در نمونه مایکروویو، چربی و خاکستر در نمونه سرخ شده بیشتر از سایر نمونه‌ها بود (۰۵/۰P<). در ارزیابی حسی بیشترین امتیاز از نظر طعم (۲۰ امتیاز)، رنگ (۲۰ امتیاز) و پذیرش کلی (۷۳ امتیاز) به نمونه سرخ شده داده شد و در شاخص بو بیشترین امتیاز به نمونه مایکروویو داده شد (۱۸ امتیاز). در بین روش‌های مختلف پخت، سرخ کردن به دلیل مطلوبیت بالای طعم و بو از پرطرفدار‌ترین روش‌های پخت در بین مصرف‌کنندگان به شمار می‌رود. از سوی دیگر درصد پروتئین تیمار طبخ شده به روش مایکروویو (۲۵,۲۵ درصد) بصورت معنی‌داری بیش از مقادیر ترکیبات مذکور در سایر تیمارها بود. از این‌رو براساس نتایج از بین سه روش، روش مایکروویو به عنوان کارآمدترین روش طبخ برگر تلفیقی سوریمی ماهی کیلکا و گوشت مرغ پیشنهاد می‌شود.
دوره ۱۱، شماره ۱ - ( بهار و تابستان ۱۳۹۸ )
چکیده
نظام مالی در ایران برای کنترل زمانی امور اجرایی خود نیازمند استفاده از یک گاهشماری شمسی بود. این گاهشماری ـ که در دورۀ اسلامی به سال خراجی نیز شهرت یافت ـ به صورت موازی با گاه شماری رسمی قمری و گاه شماریهای غیررسمی شمسی (همچون گاه شماری اوستایی کهن و گاه شماریهای محلی) به کار میرفت. آغاز این سال مالی به نوروز مشهور بود؛ اما به نظر میرسد که با وجود شباهت لفظی، نوروز مالی با نوروز گاه شماری شمسیِ رایج در ایران زمین، در قرون میانه تفاوت داشته است. این مقاله بر آن است تا نوروز به معنای موعد آغاز سال مالی را بازشناسد. استفاده از تبیین و تطبیق داده‌های گاه شماری و متون تاریخی روشن می‌سازد که نوروز خراجی در سده‌های اول تا چهارم هجری قمری، می باید در ابتدای تابستان برقرار می‌شد و به همین دلیل، با بسیاری از روندهای تولید و کسب درآمد ارتباط مناسب داشته و برای تثبیت نوروز در این تاریخ تلاش شده است. همچنین، تنوع اقلیمی در ایران سبب می‌شد که بهجز نوروز رسمی، نوروزهای محلی در ولایت‌های گوناگون ایران در نظر گرفته شود.
