---

چکیده: با توجه به تنوع اکولوژیک ایستگاههای مختلف نمونه برداری دریاچه ارومیه و تفاوتهایی که در صفات بیومتریک سیست و همچنین در برخی صفات ژنتیکی آرتمیای آن مشاهده شده است گمان می رود این دریاچه حاوی جمعیتهای متفاوتی از Artemia urmiana باشد. دراین تحقیق سیست آرتمیا از ۵ ایستگاه از دریاچه ارومیه صید گردید. مرحله هچ و پرورش ناپلی¬های فوق تا مرحله بلوغ در یک دوره ۲۰ روزه به منظور بررسی رشد و بقاء با روشهای استاندارد و با ترکیبی از جلبک تک سلولی Dunaliella tertiolecta و مخمر لنسی، در دو شوری ppt ۷۵ و ۱۵۰ انجام شد. اندازه¬گیری میزان رشد و درصد بقاء در روزهای ۳، ۷، ۱۱، ۱۵ و ۲۰ با نمونه گیری و بیومتری لاروها انجام شد. بررسی آماری میانگینها نشان داد افزایش شوری موجب کاهش رشد در اغلب جمعیتهای آرتمیای مورد مطالعه شده است، لیکن همان شوری فقط در دو جمعیت آرتمیای باری و اسلامی موجب کاهش بقاء شده است (p<۰,۰۵). بیومتری سیست تولید شده در دو شوری مختلف (۷۵ و ۱۵۰گرم درلیتر) نیز نشان داد که آرتمیا در شوریهای مختلف سیستهایی با قطرهای متفاوت تولید می کند که هیچ ارتباطی ما بین سیست تولید شده و شوری پیدا نشد. با بررسی آماری به روش آنالیز خوشه¬ای و رسم دندروگرام و با تایید یافته های قبلی مشخص شد که دریاچه ارومیه حداقل از نظر ۵ ایستگاه تحت مطالعه حاوی ۴ جمعیت متفاوت هست که تفاوتهای جالبی از نظر فاکتورهای رشد و بقاء از خود نشان میدهند.

---

تاثیر ناپلی غنی شده با پلی‌بتا‌هیدروکسی بوتیرات (PHB) در غلظت‌های صفر (کنترل)، ۱/۰، ۳/۰ و ۱ گرم در لیتر بر پارامترهای رشد، ترکیب بدن، فعالیت آنزیم‌های گوارشی و فلور میکروبی روده در لارو تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) بررسی شد. نتایج بیانگر کاهش معنی‌دار میزان پارامترهای رشد (۰۵/۰P<) لارو تغذیه شده با PHB بود. همچنین PHB منجر به افزایش میزان کل اسیدهای چرب اشباع و n۶  و کاهش اسیدهای چرب تک غیر اشباع، C۱۸:۳n۳، n۳ و n۳/n۶ بدن لاروها گردید.PHB فعالیت آنزیم‌های گوارشی را نیز تغییر داد، به‌طوریکه پایین‌ترین میزان فعالیت آنزیم‌های گوارشی، توتال پروتئاز، آمیلاز و لیپاز در تیمارهای PHB ثبت گردید. بررسی فلور میکروبی انتهای روده لاروها از طریق PCR-DGGE نشان داد که تعدادی از باندها در تیمار با پایین ترین رشد، دارای غالبیت کمتری نسبت به سایر تیمارها هستند. نتایج کلی نشان داد که PHB دارای تاثیرات منفی در این مرحله از تکامل تاسماهی ایرانی است و یرای یافتن غلظت بهینه PHB در محیط غنی سازی، مطالعات بیشتری باید انجام شود.

---

اهداف: سیستم بیوفلوک، استفاده از میکروارگانیزم‌هایی مانند باکتری‌های هتروتروف، جلبک‌ها، زئوپلانکتون‌های غذایی و آغازیان است که مواد دفعی آبزیان پرورشی و غذای خورده‌‎نشده در استخرها را تجزیه و مصرف می‌کنند و به‌عنوان یک سیستم مدرن آبزی‌پروری موجب افزایش بازدهی استخرهای پرورش شده است. هدف این تحقیق، بررسی کیفیت گوشت ماهیان کپور معمولی پرورش‌یافته در سیستم بیوفلوک طی دوره نگهداری در یخچال (°C۱±۴) بود.
مواد و روش‌ها: در تحقیق تجربی حاضر، ۳۰۰ قطعه بچه ماهی کپور معمولی به‌مدت ۹ هفته، با غذای تجاری (شاهد) و سه تیمار آزمایشی، تغذیه شده و سپس شاخص‌های کیفی گوشت ماهیان مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ۲۱ و توسط آزمون چنددامنه‌ای دانکن، آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی انجام شد.
یافته‌ها: پایین‌ترین کیفیت طعم گوشت ماهی در تیمار ملاس مشاهده شد و با سایر تیمارها اختلاف معنی‌دار داشت (۰/۰۵<p). در حالی که در سایر پارامترهای حسی گوشت پخته و درصد افت پخت، هیچ گونه اختلاف معنی‌داری بین تیمارها مشاهده نشد (۰/۰۵<p). تیمار شاهد و تیمار بیوفلوک ملاس به‌ترتیب کمترین و بیشترین شاخص قرمزی رنگ پوست را داشتند. با افزایش دوره ماندگاری میزان تیوباربیتوریک‌اسید در تیمار شاهد و در تیمارهای بیوفلوک به‌ترتیب افزایش و کاهش معنی‌دار داشت (۰/۰۵>p). مقادیر سولفیدریل و پپتیدهای محلول در تری‌کلرواستیک‌اسید با گذشت زمان نگهداری ماهی‌ها کاهش یافتند.
نتیجه‌گیری: سیستم بیوفلوک در کیفیت گوشت ماهیان کپور معمولی پرورش‌یافته در طی دوره نگهداری در یخچال تاثیر مثبت دارد و دوره ماندگاری آن را افزایش می‌دهد.

---

چکیده
سوراغ سس ماهی سنتی تخمیری می باشد که از ماهی ساردین در جنوب کشور تهیه شده و به عنوان چاشنی و طعم دهنده مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق، فعالیت های آنتی اکسیدانی سوراغ از طریق مهار رادیکال های آزاد و در مدل زیستی از طریق حفظ زنده مانی و جلوگیری از آسیب DNA اسپرم های موش توسط رادیکال های هیدروکسیل مورد بررسی قرار گرفت. سوراغ فعالیت آنتی اکسیدانی قابل توجهی در مقایسه با اسید آسکوربیک در مهار رادیکال های DPPH، ABTS و هیدروکسیل داشته است. در مدل زیستی، اسپرم های موش در معرض سامانه اکسداسیونی رادیکال هیدروکسیل قرار داده شدند و نتیجه نشان داد که پپتید ها به نحو موثری از آسیب اکسیداتیو DNA موش تحت اثر رادیکال های هیدروکسیل جلوگیری نمود. تشکیل DNAهای تک رشته ای به دلیل استرس اکسیداتیو در حضور پپتیدهای سوراغ به طور معنی داری کاهش یافت. همچنین در حضور پپتید سلول های اسپرمی از درصد زنده مانی بالاتری در مقایسه با گروه کنترل برخوردار بودند. با استفاده از کروماتوگرافی تبادل یونی، ۴ فرکشن پپتیدی جداسازی گردید و فرکشن سوم دارای بالاترین فعالیت مهار رادیکال های ABTS بوده است. فرآورده تخمیری سس سوراغ غنی از پپتید های زیست فعال با فعالیت آنتی اکسیدانی می باشد.