---

اثر تزریق ویتامین B_۱ (تیامین هیدروکلراید) در سه سطح  صفر (T_۰)، ۵ (T_۵) و ۵۰ (T_۵۰) میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و در سه تکرار، بر شاخص‌های تولید مثلی ۴۵ عدد ماهی ماده (۹/۸ ± ۶/۶۹۸ گرم) استرلیاد  (Acipenser ruthenus) در تانک‌های فایبرگلاس بررسی گردید. ماهیان با جیره‌ای حاوی g/kg ۱ آمپرولیوم هیدروکلراید (به‌عنوان آنتی‌تیامین) در جیره یک بار در روز به مدت ۵ ماه پیش از تولید مثل تغذیه شدند. در انتهای دوره ۵ ماهه، شاخص قطبیت هسته اختلاف معناداری در تیمارها نشان نداد (۰۵/۰<p). هورمون استرادیول اختلاف معناداری در بین تیمارها نداشت (۰۵/۰<p)، اما هورمون تستوسترون تحت تأثیر تزریق تیامین بود (۰۵/۰p<). هماوری و زمان پاسخ به تزریق تفاوت معناداری در بین تیمارها نشان ندادند (۰۵/۰<p)، اما تعداد تخمک در گرم و درصد هچ تفاوت معناداری داشت (۰۵/۰p<). با توجه به نتایج، تزریق تیامین هیدروکلراید به میزان ۵۰ میلی‌گرم به ازای کیلوگرم وزن بدن دارای اثرهای مثبت بر عملکرد تولیدمثلی داشته و می‌تواند اثرهای منفی ناشی از آنتی تیامین را در محیط‌های طبیعی کاهش دهد.

---

تأثیر تزریق LHRH-A_۲با دوز μg/kg۱۰ در دو مرحله ۱۰ و ۹۰ درصد با فاصله زمانی ۱۲ ساعت بر اوولاسیون، سطوح هورمون­های جنسی، شاخص­های استرس و برخی پارامترهای بیوشیمیایی پلاسما در ماهی ماده استرلیاد(Acipenser ruthenus) بررسی شد. نمونه­برداری خون در سه مرحله قبل از تزریق (شاهد)، ۱۲ ساعت بعد از تزریق اول و بعد از اوولاسیون انجام گرفت. تفاوت معنی‌داری در میزان تستوسترون (T)، گلوکز و آسپارتات آمینوترانسفراز (AST) در مراحل نمونه­برداری مشاهده شد (۰۵/۰P<)، ولی در سطوح پروژسترون (P)، ۱۷- بتااسترادیول (E۲)، کورتیزول، آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، لاکتات و چربی کل تفاوت معنی‌دار نبودند (۰۵/۰P>). نتایج نشان داد هورمونLHRH-A_۲  سبب تغییر سطوح برخی از آنزیم‌های کبدی و هورمون‌های مؤثر در بلوغ نهایی تخمک‌ها می­گردد. این مطالعه نشان داد تزریقLHRH-A_۲  با نوسان چندانی در شاخص­های استرس همراه نبوده اما برخی استروئید­های جنسی از جمله T و ترکیبات بیوشمیایی خون به خصوص AST متأثر از القای هورمونی تغییر می­یابند.

---

۳۲۵ عدد بچه ماهی استرلیاد با میانگین وزنی ۷/۰ ± ۵۴ گرم به منظور بررسی کارایی دو ماده بیهوشی MS-۲۲۲ و عصاره توتون، مقایسه پارامترهای هماتولوژی و شاخص های بیوشیمیایی تحت تاثیر غلظت بهینه مواد بیهوشی در نظر گرفته شد. غلظت mg/l ۶۰ MS-۲۲۲ و غلظت mg/l ۶۷۵ عصاره توتون، با توجه به زمان های بیهوشی و بازگشت به عنوان غلظت بهینه انتخاب شدند. تعداد گلبول قرمز، هموگلوبین و هماتوکریت در ماهیان قرار گرفته در معرض استرس دستکاری، عصاره توتون و MS-۲۲۲ کاهش معنی داری را نسبت به تیمار شاهد نشان دادند و به دنبال آن تغییر در میزان میانگین حجم یک گلبول قرمز و میانگین هموگلوبین یک گلبول قرمز بین تیمارها مشاهده شد. همچنین تفاوت معنی داری در تعداد گلبول های سفید، لنفوسیت، نوتروفیل و ائوزینوفیل بین تیمارها مشاهده شد. افزایش معنی داری در غلظت کورتیزول پلاسما بلافاصله بعد از شروع آزمایش در هر سه تیمار مشاهده شد و سپس روند کاهش را نشان داد؛ در حالیکه روند تغییرات گلوکز تنها برای بچه‌ماهیان قرارگرفته در معرض استرس دستکاری بدون ماده بیهوشی معنی دار بود. غلظت لاکتات نیز روند کاهشی معنی داری را برای دو تیمار استرس دستکاری و عصاره توتون نشان داد که حداکثر آن بلافاصله بعد از شروع آزمایش مشاهده شد. در مجموع باتوجه به مشاهده تغییرات کمتر در غلظت شاخص‌های بیوشیمیایی ماهیان بیهوش شده با MS-۲۲۲ در مقایسه با عصاره توتون، به نظر می رسد این ماده پاسخ استرسی کمتری را در بچه ماهیان استرلیاد به همراه داشته و بنابراین استفاده از آن نسبت به عصاره توتون، توصیه می شود.

---