---

در سالهای اخیر استفاده از روتیفرها به عنوان غذای زنده برای پرورش لارو ماهیان و سخت پوستان از اهمیت بالایی برخوردار بوده است. رشد و تراکم به عنوان فاکتورهای مهم در تولید روتیفرها محسوب می گردد. در مطالعه حاضر اثر ۳ غلظت مختلف(cell/ml۱۰^۶×۴/۵، cell/ml ۱۰^۶×۳، cell/ml ۱۰^۶×۱/۵) جلبک سبز T. suecica بر رشد، تولید مثل، اندازه بدن و تخم روتیفر آب شور B. plicatilis مورد بررسی قرار گرفت. کشت روتیفرها در شرایط استاندارد و در ظروف پلاستیکی ۵۰۰ میلی لیتری با تراکم ۳۰ عدد در میلی صورت گرفت. براساس نتایج بیشترین تراکم (۱۳/۳۲±۳۳۱/۶۷) در روتیفرهای تغذیه شده با غلظت بالا (cell/ml ۱۰۶×۴/۵) بدست آمد که بطور معنی داری (P<۰/۰۵) نسبت به دو تیمار دیگر (غلظت متوسط و پایین جلبک سبز) بیشتر بود. نرخ رشد ویژه در روتیفرهای تغذیه شده با دو غلظت بالا و متوسط بطور معنی داری بیشتر از تیمار سومی بود (P<۰/۰۵) ولیکن بین دو تیمار متوسط و بالا تفاوت معنی داری مشاهده نشد(P>۰/۰۵). بیشترین تعداد تخم و ماده های تخم دار در روزهای چهارم تا هفتم مشاهده شد. میانگین اندازه بدن (مساحت لوریکا) و حجم تخم در روتیفرهای تغذیه شده باغلظت بالا به طور معنی داری بزرگتر از میانگین اندازه بدن با غلظت های متوسط و پایین بود در حالیکه بین دو تیمار پایین(cell/ml ۱۰۶×۱/۵) و متوسط تفاوت معنی داری مشاهده نشد (P>۰/۰۵). مطالعه حاضر نشان داد که جلبک تتراسلمیس سوسیکا قابلیت استفاده در غلظت های مختلف در پرورش روتیفر آب شور را دارد و با تغییر غلظت های مختلف می توان روتیفرهایی با اندازه های متفاوتی تولید کرد.

---

تأثیر استرس بر رشد، میزان کورتیزول بدن و عملکرد تولیدمثل ۹۰ عدد ماهی ماده گوپی (Poecilia reticulata) نابالغ (۰/۰۳ ± ۰/۲۹ گرم) در ۳ تیمار و ۳ تکرار به مدت ۳۰ روز بررسی گردید. تیمارها شامل گروه شاهد (بدون دستکاری)، استرس دستکاری (نگهداری روزانه در تور به مدت ۲ دقیقه) و ماهیان تغذیه شده با کورتیزول (۵۰۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم غذا) بود. پس از این مدت، به هر کدام از تیمارها به تعداد ماهیان ماده باقی مانده، مولدین نر برای جفت‌گیری و القای تولیدمثل اضافه شد. طبق نتایج حاصل، اختلاف معناداری در شاخص رشد بین تیمارها مشاهده نشد. میزان تلفات و غلظت کورتیزول در دو تیمار استرس دستکاری و تغذیه شده با کورتیزول به‌طور معناداری از گروه شاهد بالاتر بودند (۰/۰۰۱=p). تعداد جنین‌های شمارش شده نیز دارای اختلاف معناداری با یکدیگر بودند، به‌طوری‌که حداقل و حداکثر مقدار آن به‌ترتیب در تیمار تغذیه شده با کورتیزول و تیمار کنترل مشاهده گردید (۰/۰۰۰=p). بنابراین، چنین دستکاری‌هایی اثرهای منفی بر روی درصد بقا و عملکرد تولیدمثلی دارد و می‌تواند میزان کورتیزول کل بدن را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین اندازه‌گیری کورتیزول کل بدن می‌تواند معیار مناسبی برای ارزیابی وضعیت فیزیولوژیک ماهیان کوچک آزمایشگاهی محسوب شود.  

---

---

اسانس­های گیاهی از ترکیبات فرّاری تشکیل شده­اند که غلظت­های مختلف آن می­تواند خاصیت سمّی و کشنده روی حشرات آفت داشته باشد. لذا در این پژوهش، اثرات کشنده و زیرکشنده ترکیبات ژرانیول و سیترونلال روی پارامترهای بیوشیمیایی و تولیدمثلی Spodoptera frugiperda مورد بررسی قرار گرفت. برای ترکیب ژرانیول مقدار LD_۳۰ ۴۲/۹میلی­گرم بر گرم وLD_۵۰  ۶۵/۱۳ میلی­گرم بر گرم استفاده شد، درحالی­که برای سیترونلال از LD_۳۰ ۰۶/۰ میلی­گرم بر گرم و LD_۵۰ ۰۸/۰ میلی­گرم بر گرم استفاده شد. از استون خالص به­عنوان شاهد استفاده شد. با استفاده از سرنگ ۵۰ میکرولیتری همیلتون مقدار ۱ میلی­لیتر از هر غلظت روی پیش قفس سینه لارو سن سوم قرار داده شد. پس از ۴۸ ساعت، لاروها در محلول بافر سدیم فسفات با نسبت ۴ لارو در ۵ میلی­لیتر بافر همگن­سازی شدند. سپس مقدار پروتئین کل، قند کل، چربی و گلیکوژن تعیین شدند. هم­چنین به­طور روزانه طول دوره پیش از تخم­گذاری، دوره تخم­گذاری، دوره پس از تخم­گذاری و تعداد تخم­های گذاشته شده تعیین گردید. نتایج نشان داد که غلظت پروتئین کل و قند کل برای هر دو ترکیب در غلظت­های مورد بررسی کاهش یافته است. هیچ تغییری در غلظت چربی مشاهده نشد. اما سیترونلال مقدار گلیکوژن را در هر دو غلظت افزایش داد. دوره تخم­گذاری و تعداد تخم­های گذاشته شده کاهش یافت. با این حال،
دوره­های قبل از تخم­گذاری و بعد از تخم­گذاری اختلافی نداشت. بنابراین نتیجه­گیری می­شود که ترکیبات ژرانیول و سیترونلال باعث تغییراتی در پارامترهای بیوشیمیایی می­شوند که این امر در تولیدمثل حشرات کامل S. frugiperda مؤثر است.

---

---

اهداف: هدف از این مطالعه ارتقا دانش در زمینه کنترل محیطی چرخه تولیدمثل و بهبود راندمان تولید ماهی سوف سفید (Sander lucioperca) از طریق تعیین اثرات دوره های نوری مختلف بر عملکرد تولیدمثل و کیفیت تخم و لارو بود.
روش ها: ۳ دوره نوری شامل روشنایی مطلق (L۲۴)، تاریکی مطلق (D۲۴) و ۱۲ ساعت روشنایی و ۱۲ ساعت تاریکی (D۱۲L:۱۲) با شدت نور ۶۳۰ لوکس در ۳ تکرار به مدت ۴۰ روز بر مولدهای سوف سفید با میانگین وزنی ۳/۵۵ ± ۱۳۶۷ گرم اعمال گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد که عملکرد تولیدمثل سوف سفید از دوره های نوری تاثیر می پذیرد. مولدهایی که در دوره نوری L۲۴ قرار داشتند زودتر از مولدهای سایر دوره های نوری تخمریزی کردند. بیشترین تخمریزی مولدها در صبح در دوره نوری L۲۴ (۵/۳ ± ۷/۶۶%) و کمترین تخمریزی در شب متعلق به دوره های نوری D۲۴ و D۱۲L:۱۲ بود که در شب اقدام به تخمریزی نکردند. اگرچه پارامترهای تکثیر مانند درصد لقاح و تعداد تخمک در گرم تفاوت معنی داری را در تیمارهای مختلف نوری نشان ندادند اما زمانبندی تخمریزی و کیفیت تخم تفاوت معنی داری را به نمایش گذاشتند.
نتیجه گیری: نتایج این تحقیق به کاربرد موثر دوره های نوری در تغییر زمانبندی تخمریزی، تولیدمثل و القای تخمریزی خارج از فصل مولدهای سوف سفید اشاره دارد و به صراحت ثابت می نماید که می توان عملکرد تولیدمثل مولدهای سوف سفید را با استفاده از یک دوره نوری موثر به طور قابل توجهی تحریک و اصلاح نمود. 

---

در مطالعه حاضر، کیس‌پپتین-۱ ماهی قرمز با استفاده از روش سنتز فاز جامد و بر اساس به توالی ژن کیس-۱ ماهی قرمز (Carassius auratus  سنتز شد. سپس جهت بهبود فعالیت زیستی، گروه استیل به باقیمانده تیروزین انتهای آمینی اضافه شد. پپتید سنتز شده (موسوم به ACKiss۱) به روش RP-HPLC خالص‌سازی و ساختمان آن با استفاده از طیف سنجی جرمی ESI تأیید شد. جهت تعیین فعالیت زیستی، پپتید ACKiss۱، کیس‌پپتین­ طبیعی (KISS۱) و هورمون GnRH تجاری رایج به ماهی قرمز تزریق شده و برخی از پارامترهای مهم فیزیولوژی تولیدمثل این ماهی مورد مطالعه قرار گرفت.  ACKiss۱ و Kiss۱ با دوز ۱۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن ماهی و هورمون GnRH با دوزهای ۱۰۰ و ۲۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم وزن بدن تزریق شدند. ۶ ساعت بعد از تزریق خون‌گیری انجام شد و هورمون­های جنسی در پلاسما اندازه‌گیری شدند. ۲۴ ساعت بعد از تزریق در یک گروه از ماهی‌ها شاخص‌های تولیدمثلی اندازه‌گیری شد. در گروه دیگری از ماهی‌ها ۲۴ ساعت بعد تزریق بافت تخمدان و مغز برای مطالعات بافت‌شناسی و بیان ژن‌های (cyp۱۹b، gpr۵۴a و kiss۱) جدا گردید. نتایج نشان داد که تغییرات قابل‌توجهی در پارامترهای بیوشیمیایی رخ داده است. همچنین، بیان ژن‌های kiss۱، cyp۱۹b و gpr۵۴a در نمونه های بافت مغز و هم در بافت تخمدان در تیمار ACKISS۱  نسبت به تیمار Kiss۱ افزایش قابل توجهی را نشان داد. همچنین در بافت‌شناسی تخمدان مشخص شد که تحت تأثیر کیس‌پپتین و GnRH تعداد اووسیت‌های رسیده به‌صورت معنی‌داری افزایش پیدا کرده است.
 

---

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثرات تزریق عوامل هورمونی مختلف بر سطوح استروئیدهای جنسی و پارامترهای بیوشیمیایی پلاسمای خون مولدین ماده ماهی کلمه (Rutilus caspicus) انجام پذیرفت. به منظور انجام آزمایش، مولدین ماده در پنج گروه به صورت داخل صفاقی تزریق شدند. پنج گروه آزمایشی عبارت بودند از: ۱- دو مرحله تزریق هورمون اواپریم (Ova)، ۲- دو مرحله تزریق هورمون اوپل (Ovo)، ۳- تزریق هورمون اوپل به عنوان دوز اولیه و تزریق هورمون اواپریم به عنوان دوز ثانویه (Comb۱)، ۴- تزریق هورمون اواپریم به عنوان دوز اولیه و تزریق هورمون اوپل به عنوان دوز ثانویه (Comb۲) و ۵- دو مرحله تزریق سرم فیزیولوژی (گروه شاهد). طبق مشاهدات، بیشترین غلظت هورمون ۱۷- بتا استرادیول و ۱۷- آلفا هیدروکسی پروژسترون قبل از تزریق اندازه‌گیری شد و میزان این هورمون‌ها پس از تخم‌ریزی در تیمارهای القا شده با هورمون به شدت کاهش یافت (۰۵/۰P<). همچنین، کمترین میزان هورمون تستوسترون قبل از تزریق مشاهده شد و پس از تخم‌ریزی میزان آن در تمامی تیمارهای القا شده با هورمون افزایش معنی‌داری نشان داد (۰۵/۰P<). بیشترین میزان گلوکز پلاسمای خون مولدین در تیمار شاهد و کمترین مقدار آن در تیمار Comb۱ مشاهده گردید (۰۵/۰P<). در غلظت سایر پارامترهای بیوشیمیایی تفاوت معنی­داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد (۰۵/۰P>). مطالعه حاضر نشان داد که عوامل هورمونی می­توانند به طور قابل توجهی بر سطوح استروئیدهای جنسی پلاسما مولدین ماهی کلمه اثر بگذارند. این نتایج لزوم توجه به القای مناسب مولدین ماهی کلمه و توجه به شرایط رفاهی آنها در شرایط اسارت را بازگو می­نماید.