جستجو در مقالات منتشر شده
۶ نتیجه برای کورتیزول
مریم عاطف، بهرام فلاحتکار،
دوره ۳، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۳ )
چکیده
تأثیر استرس بر رشد، میزان کورتیزول بدن و عملکرد تولیدمثل ۹۰ عدد ماهی ماده گوپی (Poecilia reticulata) نابالغ (۰/۰۳ ± ۰/۲۹ گرم) در ۳ تیمار و ۳ تکرار به مدت ۳۰ روز بررسی گردید. تیمارها شامل گروه شاهد (بدون دستکاری)، استرس دستکاری (نگهداری روزانه در تور به مدت ۲ دقیقه) و ماهیان تغذیه شده با کورتیزول (۵۰۰ میلیگرم به ازای هر کیلوگرم غذا) بود. پس از این مدت، به هر کدام از تیمارها به تعداد ماهیان ماده باقی مانده، مولدین نر برای جفت‌گیری و القای تولیدمثل اضافه شد. طبق نتایج حاصل، اختلاف معناداری در شاخص رشد بین تیمارها مشاهده نشد. میزان تلفات و غلظت کورتیزول در دو تیمار استرس دستکاری و تغذیه شده با کورتیزول به‌طور معناداری از گروه شاهد بالاتر بودند (۰/۰۰۱=p). تعداد جنین‌های شمارش شده نیز دارای اختلاف معناداری با یکدیگر بودند، به‌طوری‌که حداقل و حداکثر مقدار آن به‌ترتیب در تیمار تغذیه شده با کورتیزول و تیمار کنترل مشاهده گردید (۰/۰۰۰=p). بنابراین، چنین دستکاری‌هایی اثرهای منفی بر روی درصد بقا و عملکرد تولیدمثلی دارد و میتواند میزان کورتیزول کل بدن را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین اندازهگیری کورتیزول کل بدن میتواند معیار مناسبی برای ارزیابی وضعیت فیزیولوژیک ماهیان کوچک آزمایشگاهی محسوب شود.
مهتاب یارمحمدی، محمد پورکاظمی، رضوان اله کاظمی، محمد حسن زاده صابر، محمد علی یزدانی،
دوره ۴، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۳۹۴ )
چکیده
تأثیر دورههای گرسنگی بر پاسخهای فیزیولوژیک ازطریقشاخصهای استرس (سطوح گلوکز، کورتیزول و نیز آنزیمهای کبدی) درتاس‌ماهی ایرانی،Acipenser persicus، با وزن متوسط ۲۸/۰± ۰۶/۱۰۸ گرم و در شرایط پرورشی یکسان به‌مدت ۸ هفته بررسی شد. این مطالعه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با پنج گروه آزمایشی و در سه تکرار شامل گروه کنترل (بدون دوره گرسنگی) و تیمارهای یک، دو، سه و چهار هفته گرسنگی، و چهار هفته غذادهی در حد اشتها پس از دوره گرسنگی بود. سطوح گلوکز و کورتیزول پلاسما در طول گرسنگی و تغذیه مجدد نسبت به گروه شاهد تغییر معناداری نیافت (۰۵/۰p>) که نشانگر توانایی بالای این گونه در حفظ گلوکز خون در طی دورههای مختلف گرسنگی و بازیابی مقادیر پلاسمایی گلوکز خون پس از تغذیه مجدد بود. درحالی‌که سطوح آنزیمهای کبدی پلاسما شامل AST، ALT و ALP در تیمارهای گرسنگی نسبت به شاهد، افزایش معناداری را نشان داد، به‌طوری‌کهپس از تغذیه مجدد در تیمارهای گرسنگی کاهش و به حد تیمار شاهد رسید. با توجه به نقش آنزیمهای کبدی در گلوکونئوژنز و با در نظر گرفتن ثابت ماندن گلوکز و کورتیزول پلاسما طی دورههای گرسنگی، به‌نظر میرسد که آنزیمهای کبدی در ثابت نگه‌داشتن قند خون طی دوران گرسنگی، نقش مهمی را دراین‌ماهی ایفا میکنند.
مریم عضدی، محمود نفیسی بهابادی، وحید مرشدی، هادی ابراهیمی، شیرین حامدی،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۵ )
چکیده
در مطالعه حاضر اثر آب شیرین و شوریهای مختلف ۱۵، ۳۵ و ۵۰ گرم بر لیتر (ppt) بر رشد، تغذیه، ترکیب لاشه و میزان گلوکز و کورتیزول پلاسما در ماهی سی باس آسیایی (Lates calcarifer) بررسی شد. ۱۸۰ قطعه بچه ماهی با میانگین وزن اولیه ۴۱/۰±۳۶/۳۴ گرم در یک طرح کاملاً تصادفی بین ۱۲ تانک فایبر‌گلاس مدور ۳۰۰ لیتری توزیع شدند. غذادهی تا حد سیری دوبار در روز به مدت ۳۰ روز انجام شد. در پایان آزمایش زیست سنجی انجام گرفت و نمونه های پلاسما و لاشه و برای بررسی پارامترهای بیوشیمیایی خون و ترکیب بیوشیمیایی بدن جمع آوری شد. نتایج حاصل نشان داد که تیمار آب شیرین دارای اختلاف معنی‌داری در پارامترهای رشد و تغذیه با سایر تیمارها بود (۰۵/۰> p). همچنین نتایج آنالیز لاشه نشان داد که درصد رطوبت تیمار آب شیرین در مقایسه با سایر تیمارها به صورت معنی‌داری بالاتر (۱۱/۰±۰۷/۷۲) بود (۰۵/۰> p). میزان گلوکز و کورتیزول در تیمار با شوری ۱۵ گرم بر لیتر به ترتیب به طور معنی‌داری (۰۵/۰> P) بالاتر از تیمارهای با شوری ۳۵ و ۵۰ گرم بر لیتر و تیمار آب شیرین و تیمار با شوری ۳۵ گرم بر لیتر بود. به طور کلی این مطالعه نشان داد که این گونه می تواند تغییرات در محدوده آب دریاها تا آب لب شور را در محدوده زمانی ۳۰ روزه تحمل کند و به طور موفقیت آمیزی و بدون نشان دادن تلفات با آب شیرین سازگار شد. اما، به دلیل صرف انرژی بالا به منظور تنظیم اسمزی در آب شیرین این گونه نمی‌تواند گزینه مناسبی برای پرورش در آب شیرین باشد.
شیما مسعودی اصیل، عبدالمحمد عابدیان‌کناری، قدرت‌الله رحیمی‌میانجی، گلن ون در کرک،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: اسید آراشیدونیک از اسیدهای چرب ضروری بوده که نقش مهمی در فرآیند تولیدمثل ماهیان از طریق تنظیم عملکرد سیستم درون‌ریز از جمله سنتز هورمون‌های استروئیدی دارد. هدف این مطالعه بررسی اثر سطوح مختلف اسید آراشیدونیک جیره بر میزان کلسیم، هورمون‌های تیروئیدی و کورتیزول در مراحل زرده‌سازی و رسیدگی نهایی مولدین ماده‌ماهی گورامی آبی بود.
مواد و روشها: در این تحقیق کاربردی تعداد ۱۵۰ قطعه بچه ماهی گورامی آبی (Trichopodus trichopterus) در میان ۱۵ آکواریوم (۳ آکواریوم در هر تیمار) توزیع و تا رسیدن به بلوغ جنسی به مدت ۵ ماه از جیره‌های آزمایشی شامل سطوح مختلف اسید آراشیدونیک (۰/۰۲، ۰/۵۳، ۱/۰۵، ۱/۶، ۲/۱۲% از جیره) تغذیه کردند. پس از رسیدگی جنسی تعداد ۱۲ ماهی ماده از هر تیمار انتخاب و میزان یون کلسیم در پلاسما با روش فتومتری و میزان هورمون کورتیزول در سرم و میزان هورمون‌های تری‌یدوتیرونین (T۳) و تیروکسین (T۴) ذخیره‌شده در تخمدان با روش الایزا در دو مرحله زرده‌سازی و رسیدگی نهایی اندازهگیری شدند. تمامی داده‌ها پس از تست نرمال‌بودن با آزمون کولموگروف- اسمیرنوف با استفاده از آنالیز واریانس یک‌طرفه تجزیه و تحلیل شده و برای مقایسه معنی‌داری بین میانگین‌ها از آزمون آماری دانکن در سطح احتمال ۵% استفاده شد. برای محاسبه ارتباط میان سطوح آراشیدونیک جیره و پارامترهای سنجیده‌شده از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. کلیه آنالیزها توسط نرم‌افزار SPSS (نسخه ۲۲) انجام شد.
یافتهها: در مرحله زرده‌سازی در تیمارهای با سطوح بالای آراشیدونیک میزان یون کلسیم بالاترین مقادیر و هورمون کورتیزول کمترین سطح را داشتند (۰/۰۵p<). میزان هورمون کورتیزول در مرحله رسیدگی نهایی نسبت به مرحله زرده‌سازی بالاتر بوده و همچنین با افزایش سطوح آراشیدونیک روند افزایشی داشت. میزان هورمون T۳ در تخمدان ماهیان در هر دو مرحله زرده‌سازی و رسیدگی نهایی با افزایش سطوح ARA افزایش معنی‌داری داشت (۰/۰۵p<). میزان هورمون T۴ در تخمدان ماهیان در مرحله زرده‌سازی با افزایش سطح ARA ارتباط معنی‌داری نداشت، در حالی که در مرحله رسیدگی نهایی با افزایش ARA جیره میزان ذخیره این هورمون به طور معنی‌داری افزایش یافت(۰/۰۵p<).
نتیجهگیری: استفاده از سطوح بالای آراشیدونیک در مرحله مولدسازی میتواند باعث افزایش سطح کلسیم و هورمون‌های تیروئیدی و درنتیجه بهبود زرده‌سازی شود. در مرحله رسیدگی نهایی نیز افزایش آراشیدونیک تا سطح ۱/۶% باعث افزایش سطح کورتیزول می‌شود.
مجید محمدنژاد،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
اهداف: پارامترهای هماتولوژیک و بیوشیمیایی، شاخصهای ارزشمندی برای پایش سلامتی ماهی و پاسخهای فیزیولوژیک، وضعیت تغذیه و شرایط محیطی موثر بر سلامت ماهی است. در این بررسی، مقایسه شاخصهای خونشناسی و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی و هورمونی سرم خون مولدین نر و ماده ماهی کپور دریایی مورد مطالعه قرار گرفت.
مواد و روشها: بدین منظور خونگیری از دو گروه مولدین نر و ماده به تعداد ۱۴ قطعه ماهی از هر گروه انجام پذیرفت.
یافتهها: نتایج حاصل از این مطالعه در مورد فاکتورهای خونشناسی نشان داد که از لحاظ تعداد گلبولهای قرمز(RBC) ، هموگلوبین(Hb) ، هماتوکریت(Hct) ، حجم متوسط گلبول قرمز (MCV)، غلظت متوسط هموگلوبین گلبولی (MCH)، میزان غلظت متوسط هموگلوبین گلبولهای قرمز (MCHC)، تعداد گلبولهای سفید(WBC) ، مونوسیت و گرانولیست اختلاف معنیدار آماری در دو جنس نر و ماده وجود ندارد (P> ۰,۰۵). نتایج این بررسی نشان داد از لحاظ میزان گلوکز، کلسترول، کلسیم و کورتیزول در بین دو جنس نر و ماده کپوردریایی اختلاف معنیدار آماری وجود دارد (P< ۰,۰۵). بطوریکه میزان گلوکز و کلسترول در جنس نر و میزان کلسیم و هورمون کورتیزول در جنس ماده بیشتر بود. ضمن اینکه از لحاظ مقدار تری گلیسرید، توتال پروتئین، آلبومین، سدیم و پتاسیم در بین دو جنس نر و ماده کپوردریایی اختلاف معنیدار آماری وجود ندارد (P> ۰,۰۵).
نتیجهگیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان میدهد که جنسیت ماهی کپوردریایی در زمان بلوغ بر شاخصهای خونشناسی ماهی تاثیری ندارد اما میتواند بر برخی از فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون ماهی کپوردریایی مانند گلوکز، کلسترول، کلسیم و هورمون کورتیزول تاثیر گذار باشد.
فهیمه طلابیان، مرتضی کمالی،
دوره ۱۱، شماره ۱ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
مطالعه حاضر به منظور بررسی تاثیر استامینوفن بر سنجههای خونی و بیوشیمایی خون بچه ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان در یک دوره ۴ روزه طرح ریزی شد. برای این منظور مجموعا ۳۰۰ قطعه بچه ماهی با وزن متوسط ۵/۲ ± ۵۲/۱۲ گرم به صورت تصادفی در مخازن۱۰۰لیتری توزیع گردیدند. بچه ماهیان به مدت ۴ روز تحت ۵ تیمار مختلف استامینوفن شامل ۰، ۰۱/۰، ۱/۰، ۱ و ۱۰ میلیگرم در لیتر استامینوفن قرار گرفتند. سنجههای خونشناسی و بیوشیمیایی خون بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان در رویارویی با استامینوفن مورد سنجش قرار گرفت. بر اساس نتایج بهدست آمده افزایش معناداری در تعداد گلبولهای سفید خون در غلظت mg/L۱۰ در مقایسه با گروه کنترل و سایر تیمارهای آزمایشی مشاهده شد. براساس نتایج بهدست آمده افزایش معناداری در تعداد گلبولهای سفید خون در غلظت mg/L۱۰ در مقایسه با گروه کنترل و سایر تیمارهای آزمایشی مشاهده شد. همچنین بیشترین تعداد گلبولهای قرمز، هموگلوبین، حجم متوسط هموگلوبین (MCV) و هماتوکریت نیز در گروه کنترل و کمترین میزان آن نیز در غلظت mg/L۱۰ مشاهده و کاهش معناداری برای این شاخصها ثبت گردید. غلظت متوسط هموگلوبین گلبول قرمز (MCHC) نیز در هیچ یک از تیمارهای آزمایشی اختلاف معناداری نشان نداد. افزایش معناداری در فعالیت آنزیم لیزوزیم و کمپلمان(ACH۵۰) سرم خون در بچه ماهیان طی رویارویی با استامینوفن مشاهده شد. نتایج بهدست آمده از میزان کورتیزول و گلوکز نیز کاهش معناداری در میزان این شاخصها نشان داد به طوری که بیشترین میزان کورتیزول و گلوکز اندازهگیری شده در گروه کنترل و کمترین میزان آن نیز در غلظت mg/L۱۰ مشاهده گردید.
