جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای آزولا
آریا باباخانی لشکان، ابوالفضل سرزارع،
دوره ۵، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۵ )
چکیده
برای بهینه‌سازی استخراج ترکیبات آنتی‌اکسیدانی سرخس آبی آزولا، از روش استخراج حلالی و بهینه‌سازی تاگوچی استفاده شد. متغیرهای وابسته در این فرایند غلظت اتانول، زمان استخراج و نسبت ماده خشک به حلال بود. غلظت اتانول و نسبت ماده خشک به حلال به‌طور معناداری خواص آنتی‌اکسیدانی اندازه‌گیری شده با میزان فنول کل و خنثی‌کنندگی رادیکال‌های آزاد را تغییر داد (۰۵/۰p<)، درحالی‌که زمان استخراج تأثیر معناداری بر میزان ترکیبات آنتی‌اکسیدانی نداشت (۰۵/۰p>). میزان ترکیبات فنولی در تیمارها از ۷۷/۵ تا ۴۲/۱۶ برحسب میلی‌گرم اسید گالیک بر گرم ماده خشک متغییر بود. میزان درصد خنثی‌کنندگی رادیکال‌های آزاد عصاره‌ها نیز از ۵۱/۲۰ درصد تا ۷۱/۹۳ درصد بود. غلظت ۵۰ درصد اتانول، نسبت ۱به ۱۵ ماده خشک به حلال و زمان استخراج ۴۸ ساعت به‌عنوان تیمار بهینه انتخاب شد. نتایج نشان داد آزولا می‌تواند برای استخراج ترکیبات آنتی‌اکسیدانی مناسب باشد.
محمد محمدی، حبیب سرسنگی علی آباد، نسرین مشایی، احمد بیطرف، فرهاد رجبی پور، محمود حافظیه،
دوره ۶، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۶ )
چکیده
شاخصهای رشد (WG و SGR)، کارایی غذا (FCR، FI و PI) و پروتئین (PER و PCE) ماهی تیلاپیای نیل انگشتقد (Oreochromis niloticus)به‌طور هم‌زمان در سه آزمایش طی ۱۲ تیمار و هر یک با سه تکرار ارزیابی شد. تیمار شاهد و سطوح جایگزینی ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد کانولا و ۱۵، ۲۵، ۳۵ و ۴۵ درصد پنبه‌دانه به‌جای منابع پروتئینی گران‌قیمت (پودر ماهی و سویا) و سطوح ۱۳، ۲۱ و ۲۹ درصد آزولا بررسی شدند. میزان شاخصهای رشد، برداشت غذا و مصرف پروتئین در جیره شاهد به‌طور معناداری بیشتر از تمامی جیرههای محتوای منابع پروتئین گیاهی بود (۰۵/۰p<). با افزایش میزان منابع پروتئین گیاهی به جیرهها، شاخصهای فوق در تمامی تیمارهای جایگزینی منابع پروتئین گیاهی کاهش معناداری نشان دادند. در ضریب تبدیل غذایی و شاخصهای کارایی پروتئین بین جیره شاهد و جیرههای حاوی کانولا (۲۵ و ۵۰ درصد جایگزینی)، پنبه‌دانه (۱۵، ۲۵ و ۳۵ درصد جایگزینی) و آزولا (۱۳ و ۲۱ درصد) اختلاف معنادار مشاهده نشد (۰۵/۰p>). با توجه به نتایج به‌نظر می‌رسد در تمامی اقلام غذایی بررسی شده نکته مشترک عدم خوش‌خوراکی غذا برای ماهیان تیلاپیا بود که به‌دنبال آن کاهش برداشت غذا، پروتئین مصرفی و در نهایت رشد ایجاد شد. در صورت رفع مشکل خوش‌خوراکی خوراک می‌توان انتظار داشت کنجاله کانولا و پنبه‌دانه به‌ترتیب تا سطوح ۵۰ و ۳۵ درصد جایگزینی و آزولا تا سطح ۲۱ درصد جیره قابلیت استفاده در جیره غذایی دوره رشدی تیلاپیای نیل را داشته باشند.
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
سرخرطومی آزولا، Stenopelmus rufinasus Gyllenhal (Coleoptera: Curculionidae)،
به‌عنوان مهم‌ترین عامل کنترل بیولوژیک آزولا در دنیا شناخته می‌شود. آزولا در سال ۱۹۸۶ به ایران وارد شد. در مرداد ماه ۱۳۹۶ دو نمونه از S. rufinasus برای اولین بار از کانال‌های آبرسانی نزدیک به تالاب انزلی و مؤسسه تحقیقات برنج کشور (RRII) در استان گیلان از روی آزولا جمع‌آوری شدند. شناسایی نمونه‌ها با استفاده از روش توالی‌یابی مولکولی انجام شد. این اولین گزارش S. rufinasus از ایران محسوب می‌شود.
