جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای آسکوربیک اسید
زهرا شاهینی شمس آبادی، امیدوار فرهادیان، مهدی کدیور،
دوره ۶، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۶ )
چکیده
در این تحقیق تأثیرات ترکیبی دما و دوره نوری بر آسکوربیک اسید ریز جلبک آب شیرین Scenedesmus quadricauda بررسی گردید. آزمایش با سه دوره نوری D۱۶L:۸ (ساعات روشنایی: ساعات تاریکی)، D۱۲L:۱۲ و D۸L:۱۶ در دما‌های ۲۰، ۲۵ و ۳۰ درجه سانتی‌گراد در مدت ۲۰ روز به صورت یک طرح کاملاً تصادفی در ارلن مایرهای ۵ لیتری انجام شد. بر اساس نتایج مقدار آسکوربیک اسید در بین تیمارها تفاوت معنی داری داشت (۰۵/۰ > p). در روز ۸ کشت بالاترین میزان آسکوربیک اسید جمعیت S. quadricauda به مقدار ۰۶/۰±۳۸/۰ درصد وزن خشک و ۱/۱۰±۶/۶۰ فمتوگرم در سلول در تیمار D۸L:۱۶ و دمای ۳۰ درجه سانتی‌گراد بدست آمد. علاوه بر این، کمترین میزان آسکوربیک اسید S. quadricauda در تیمار D۱۶L:۸ در دمای ۳۰ درجه سانتی‌گراد در روز ۸ کشت به میزان ۰۳/۰±۱۱/۰ درصد وزن خشک حاصل شد. مرحله رشد جلبک بر میزان اسکوربیک اسید تاثیرداشت بطوری که در شرایط نوری D۸L:۱۶ و دمای ۳۰ درجه سانتی گراد میزان آسکوربیک اسید در روز ۸ (مرحله لگاریتمی رشد) بسیار بیشتر از روز ۲۰ (مرحله ایستایی رشد) بود. این مطالعه نشان داد که افزایش ساعات روشنایی سبب بهبود میزان آسکوربیک اسید در ریزجلبک S. quadricauda می‌شود، در حالیکه افزایش دما تأثیر قابل ملاحظه ای بر میزان آسکوربیک اسید ندارد.
کلید واژگان: دما، دوره نوری، آسکوربیک اسید، کشت، Scenedesmus quadricauda
دوره ۱۵، شماره ۷۶ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی اثر پوشش خوراکی کیتوزان و کلرید کلسیم بر ویژگی‌های فیزیکی، کیفی و بیوشیمیایی میوه توت‌فرنگی رقم پاروس انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با ۵ تیمار (پوشش کیتوزان ۵/۰ و ۵/۱ درصد و کلرید کلسیم ۱ درصد به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر) به همراه شاهد و زمان نمونه‌برداری (زمان برداشت، ۶ و ۱۲ روز پس از شروع انبارداری) در سه تکرار اجرا شد. پس از تیمار، میوه‌ها به سردخانه‌ای با دمای ۵/۰±۴ درجه‌سانتی‌گراد و رطوبت نسبی ۵±۹۰ درصد منتقل شدند. نتایج نشان داد که با افزایش مدت انبارداری در همه تیمارها شاخص‌های کاهش وزن، مواد جامد محلول و شاخص طعم افزایش یافت، درحالی‌که میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل و فلاونوئید کل، آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی کاهش یافت. پس از ۱۲ روز انبارداری میزان کاهش وزن، مواد جامد محلول و شاخص طعم به ترتیب با میانگین ۴۴/۵، ۸۹/۱۱ درصد و ۸۶/۹ در میوه‌های گروه شاهد بیشتر از سایر تیمارها بود. در حالیکه میزان سفتی بافت میوه، آسکوربیک اسید، فنل، فلاونوئید و آنتوسیانین کل و ظرفیت پاداکسندگی در میوه‌های تیمار شده با پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم به‌طور معنی‌داری بیشتر از میوه‌های گروه شاهد بود. کاربرد توأم پوشش کیتوزان و کلرید کلسیم در حفظ شاخص‌های فوق از کاربرد هرکدام از آن‌ها به تنهایی بهتر بود. در مجموع برهمکنش کلرید کلسیم یک درصد با پوشش کیتوزان ۵/۱ درصد مؤثرترین تیمار در حفظ ویژگی‌های کیفی و بیوشیمیایی میوه توت‌فرنگی طی انبارداری سرد بود.
