جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای اسانس شوید
ابراهیم علیزاده دوغیکلایی، مصطفی صیاد، خدیجه نورزائی،
دوره ۵، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۵ )
چکیده
تاثیر پوشش خوراکی پروتئین آب پنیر و اسانس شوید (Anethum graveolens) بر کیفیت و زمان ماندگاری فیله کپور نقره‌ای هنگام نگهداری در یخچال بررسی شد. فیله‌ها در محلول پروتئین آب پنیر (۱۰ درصد)، اسانس شوید (۵ درصد) و مخلوط پروتئین آب پنیر (۱۰ درصد) و اسانس شوید (۵ درصد) غوطه‌ور، بسته بندی و در یخچال (˚C۴) قرار گرفتند. فراسنجه‌های شیمیایی (PV، TBA و TVB-N) و میکروبی ( TVCوPTC ) در روزهای صفر، ۳، ۶، ۹، ۱۲، ۱۵ و ۱۸ اندازه‌گیری شدند. مقادیر پراکسید و تیوباربیتوریک اسید در همه تیمارها به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (۰۵/۰>P). ولی این افزایش در فیله دارای پوشش پروتئین آب پنیر حاوی اسانس شوید کمتر بود. مجموع بازهای نیتروژنی فرار تیمارهای اسانس شوید، پروتئین آب پنیر و پروتئین آب پنیر حاوی اسانس شوید در ابتدا ۵۵/۷، ۶۰/۷ و ۵۱/۷ و در انتهای دوره ۱۱/۲۴، ۸۴/۲۵ و ۵۵/۱۵ میلی‌گرم N۲ در ۱۰۰ گرم گوشت ماهی بود. مقادیر TVC و PTC برای تیمار پوشش شده با پروتئین آب پنیر (۱۰ درصد) حاوی اسانس شوید (۵ درصد) کمتر نسبت به سایر تیمارها افزایش یافت. بنابراین می‌توان نتیجه گرفت که پوشش پروتئین آب پنیر حاوی اسانس شوید سبب افزایش ماندگاری فیله کپور نقره‌ای طی نگهداری در یخچال می‌شود.
فهیمه توریان، محمد ریحانی، مریم عزیزخانی،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: امروزه بخشی از مطالعات علم مواد غذایی به بررسی اثر روش‌های پخت بر اکسایش انواع مختلفی از انواع گوشت و استفاده از نگهدارنده‌های طبیعی با منشأ گیاهی به‌جای نگهدارنده‌های سنتزی پرداخته‌اند. هدف پژوهش حاضر ارزیابی پایداری اکسایشی فیله پیش‌پخته ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان تیمارشده با اسانس شوید بود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر، فیله ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان با اسانس شوید و بوتیلیتدهیدروکسی‌تولوئن (BHT) هر کدام در سه سطح غلظتی، تیمار و به سه روش سرخ‌کردن، پخت در فر و بخارپز طبخ شدند. نمونه‌های پخته‌شده در دمای C۱۸º- به‌مدت ۴ ماه نگهداری و در پایان هر ماه آنالیز شدند. از روغن استخراج‌شده برای اندازه‌گیری مقدار اسیدچرب آزاد (FFA)، اندیس پراکسید (PV) و تیوباربیتوریک‌اسید (TBARS) استفاده شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ۲۰ از طریق آزمون تحلیل واریانس دوطرفه، آزمون تعقیبی توکی، کروسکال- والیس و من- ویتنی یو تحلیل شدند.
یافته‌ها: میزان تشکیل FFA در همه نمونه‌های آزمایشی به‌ویژه فیله پخت‌شده در فر افزایش داشت (۰/۰۵p<). بالاترین مقدار PV برای فیله سرخ‌شده حاوی BHT به دست آمد. بعد از پخت، TBARS در تمام نمونه‌های پخت‌شده با اسانس کاهش یافت. مقدار FFA، PV و TBARS در همه نمونه‌ها افزایش داشت، اما نمونه‌های پخت‌شده با اسانس، مقدار FFA، PV و TBARS کمتری نسبت به نمونه‌های کنترل داشتند.
نتیجه‌گیری: در ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان، اکسیداسیون لیپیدها با فرآیند حرارتی افزایش می‌یابد، اما اسانس شوید، اکسیداسیون را در طول مدت نگهداری به‌صورت منجمد به تعویق می‌اندازد. نمونه‌های پخت‌شده با اسانس شوید مقدار اسیدچرب آزاد، اندیس پراکسید و تیوباربیتوریک‌اسید کمتری نسبت به نمونه‌های بدون اسانس دارند.
دوره ۱۸، شماره ۱۱۵ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
در این تحقیق تاثیر اسانس شوید در ۴ سطح صفر، ۲۵۰، ۵۰۰ و ۷۵۰ میکرولیتر بر لیتر بر برخی ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی (رطوبت، اسیدیته و pH)، اندیس‌های رنگ (٭b ، ٭a و L*)، شمارش میکروبی (بار میکروبی کلی، کلی فرم، اشرشیاکلی، کپک و مخمر) و حسی (رنگ، طعم و بافت) کشمش آفتابی در طول نگهداری مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تجزیه آماری داده‌ها نشان داد که در طول نگهداری مقدار رطوبت و اندیس‌های ٭b (از آبی تا زرد) و ٭a (از سبز تا قرمز) و L* (روشنایی و تیرگی) نمونه‌های کشمش بطور معنی‌داری کاهش یافت اما با غوطه‌وری در محلول حاوی اسانس شوید این ویژگی‌ها افزایش پیدا کرد (p<۰,۰۱). در طول نگهداری با افزایش مقدار اسانس شوید، اسیدیته کاهش و pH افزایش یافت (p<۰.۰۱). نتایج شمارش میکروبی نشان داد که در طول نگهداری با افزایش مقدار اسانس شوید، بار میکروبی کلی و تعداد کلی‌فرمهای فرضی کاهش پیدا کرد که این کاهش در تیمارهای حاوی ۵۰۰ و ۷۵۰ میکرو لیتر بر لیتر معنی‌دار بود (p<۰.۰۱). تعداد کپکها و مخمرها، نیز در طول زمان نگهداری روند افزایشی و با مقدار اسانس شوید روند کاهشی داشت (۰۵/۰p>). بر اساس نتایج حاصل از ارزیابی حسی، با افزایش اسانس شوید تا ۵۰۰ میکرولیتر بر لیتر امتیاز طعم و بافت افزایش اما با افزایش بیشتر اسانس تا ۷۵۰ میکرولیتر بر لیتر امتیاز طعم نسبت به نمونه شاهد کاهش نشان داد (P<۰,۰۵). با توجه به نتایج این بررسی استفاده از ۵۰۰ میکرولیتر بر لیتر اسانس شوید، در نگهداری کشمش آفتابی پیشنهاد می‌شود.
دوره ۱۸، شماره ۱۱۸ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده
در این پژوهش مقدار اسانس شوید و فیبر گندم در دوغ سین بیوتیک حاوی بیفیدوباکتریوم لاکتیس با استفاده از طرح آزمایشی Box behnken و روش سطح پاسخ (RSM) بهینه سازی شد. متغیرهای مستقل عبارت بودند از اسانس شوید در محدوده ۸۰-۰ میکرولیتر بر لیتر، فیبر گندم در محدوده ۲- ۰ درصد و زمان نگهداری در محدوده ۵۰ - ۱۰ روز. سپس زنده مانی بیفیدوباکتریوم لاکتیس و ویژگی‌های فیزیکوشیمیایی و حسی دوغ سین بیوتیک در طول نگهداری مطالعه شد. نتایج حاصل از تجزیه آماری داده‌ها نشان داد که در طی زمان نگهداری تعداد پروبیوتیک‌ها به طور معنی‌داری کاهش یافت (P< ۰,۰۵). کاربرد اسانس شوید در مقادیر کمتر از ۳۰ میکرولیتر بر لیتر موجب افزایش و در مقادیر بالاتر موجب کاهش زنده‌مانی باکتری بیفیدوباکتریوم لاکتیس گردید (P< ۰,۰۵). با افزایش مقدار فیبر گندم اسیدیته و ماده خشک دوغ افزایش و pH کاهش یافت. همچنین پایداری دوغ با افزایش فیبر گندم در مقادیر بالاتر از ۶/۰ درصد افزایش و با گذشت زمان نگهداری بطور معنی‌داری کاهش یافت (P< ۰,۰۵). نتایج اررزیابی حسی نمونه‌ها نشان داد که با افزایش مقدار فیبر گندم امتیاز رنگ و طعم نمونه‌ها بطور معنی‌داری کاهش و امتیاز قوام افزایش پیدا کرد. استفاده از اسانس شوید در مقادیر کمتر از ۴۰ میکرولیتر در لیتر موجب افزایش و در مقادیر بالاتر موجب کاهش امتیاز طعم نمونه‌ها شد (P< ۰,۰۵). بر اساس یافته‌های حاصل از این بررسی، استفاده از فیبر گندم و اسانس شوید به ترتیب در مقادیر ۶/۱ درصد و ۴۰ میکرولیتر بر لیتر و زمان نگهداری ۳۰ روز به عنوان شرایط بهینه برای تولید دوغ سین‌بیوتیک تعیین گردید.
