---

تاثیر اسانس زنیان در غلظت‌های ۰ (شاهد)، ۵/۰، ۷۵/۰ و ۱% بر رشد و بیان ژنی انتروتوکسین‌های A و C باکتری Staphylococcus aureus در سوریمی ماهی کیلکا (Clupeonella cultriventris caspia)  در مدت ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ روز نگه‌داری در یخچال (۴ درجه) بررسی شد. ترکیبات اصلی اسانس شامل تیمول (۴/۳۶%)، پاراسایمین (۴/۳۱%) و گاما-ترپینن (۷۳/۲۱%) بود. حداقل غلظت بازدارنده رشد و حداکثر غلظت قابل تحمل برای باکتری در محیط کشت مایع به‌ترتیب معادل ۰۶/۰% و ۰۱۵/۰% به‌دست آمد. نتایج ارزیابی رشد تفاوت معناداری را بین تعداد باکتری در نمونه کنترل (log CFU/g ۳۱/۱۱) و نمونه‌های تیمار شده (۷۶/۹، ۲۱/۷ و log CFU/g ۰۶/۶ به‌ترتیب در حضور ۵/۰%، ۷۵/۰% و ۱% اسانس) نشان داد. نتایجReal-Time PCR  بیانگر بیشترین تاثیر بازدارندگی در برابر بیان ژن انتروتوکسین‌ها در غلظت ۱% اسانس بود. همچنین تاثیر بازدارندگی غلظت‌های مختلف اسانس بر بیان ژنی انتروتوکسین C بیشتر از انتروتوکسین A بود، به‌طوری‌که در روزهای پنجم و بیستم نگه‌داری، بیان ژن انتروتوکسین A، به‌ترتیب، ۵/۴ و ۲۳/۸ و بیان ژن انتروتوکسین C، به‌ترتیب ۱۱/۵ و ۹۴/۸ برابر کمتر از نمونه کنترل بود. به‌طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که اسانس زنیان ترکیب موثری جهت کاهش سرعت رشد باکتری Staphylococcus aureus و کاهش تولید انتروتوکسین‌های ناشی از آن در سوریمی ماهی کیلکا می‌باشد.

---

چکیده مسمومیت های باکتریایی ناشی از مواد غذایی از مشکلات دایج در جامعه انسانی هستند که بخش عمده ای از آنها توسط انتروتوکسین های استافیلوکوکوس اورئوس ایجاد می شوند.از طرفی اخیرا" تاثیر بازدارنده برخی از پروبیوتیک ها( که اثرات مفیدشان بر سلامتی به خوبی شناخته شده اند) بر روی تعدادی از باکتری های بیماری زای مواد غذایی مورد توجه قرار گرفته است. در این تحقیق اثر سویه های پروبیوتیک لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و لاکتوباسیلوس کازئی بر رشد و تولید انتروتوکسین باکتری استافیلوکوکوس ارئوس (ATCC ۲۹۲۱۳) مورد بررسی قرار گرفت. دز تلقیح پروبیوتیک ها cfu/ml  ۱۰^۸ * ۱ و دز تلقیح استافیلوکوکوس اورئوسcfu/ml  ۱۰^۵ * ۱ بود و پس از تلقیح در محیط TSB  و گرم خانه گذاری در دو دمای ۲۵ و ۳۵ درجه سانتی گراد، در زمان های صفر، ۲۴، ۴۸ و ۷۲ ساعت، از کشت مخلوط موجود در محیط TSB در محیط های اختصاصی BP و MRS کشت داده شد و تعداد استافیلوکوکوس اورئوس در Baird parker(BP) بعد از ۲۴ ساعت و تعداد لاکتوباسیلوس در MRS بعد از ۴۸  ساعت شمارش شد. استافیلوکوکوس اورئوس بدون حضور پروبیوتیک ها به عنوان کنترل گرم خانه گذاری شد. پروبیوتیک هادر این مطالعه، رشد استافیلوکوکوس اورئوس (ATCC ۲۹۲۱۳)  رانسبت به نمونه کنترل ۳ لوگ در دمای ۲۵ درجه سانتی گراد و ۲ لوگ در دمای ۳۵ درجه سانتی گراد کاهش دادند که این نتایج از نظر آماری معنی دار است (P<۰,۰۵) . سویه های پروبیوتیکی تولید انتروتوکسین های A، C و E را در دمای ۲۵ درجه سانتی گراد مهار کرده اند و همچنین در دمای ۳۵ درجه سانتی گراد انتروتوکسین نوع E و A توسط لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و فقط انتروتوکسین Eتوسط لاکتوباسیلوس کازئی  مهار شد . نتایج این مطالعه نشان می دهد که پروبیوتیک ها، رشد استافیلوکوکوس اورئوس و تولید انتدوتوکسین بوسیله این میکروارگانیسم را به صورت معنی داری مهار کرده است. این امر می تواند نمایانگر نقش ضد میکروبی پروبیوتیک ها در مواد غذایی باشد.

---

هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ایزوله‏های استافیلوکوکوس اورئوس مولد انتروتوکسین در همبرگر و گوشت لقمه در مشهد و فراوانی ژنSE  بود. بدین منظور تعداد ۱۷۵ نمونه‏ی گوشتی با روش نمونه‏برداری خوشه‏ای، از برندهای تجاری مختلف طی فروردین تا خرداد ۱۴۰۲ از مراکز عرضه در سطح مشهد جمع‏آوری شد. پس­از کشت نمونه‏ها در محیط کشت‏های اختصاصی و جداسازی ایزوله‌های مشکوک به استافیلوکوکوس اورئوس، باکتری­ها با استفاده از ویژگی‌های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی شناسایی شدند و سپس، با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و واکنش زنجیره پلیمراز (PCR) تأیید هویت شدند. فراوانی ژن‌های مولد انتروتوکسین نیز ردیابی گردید و مقاومت آنتی‏بیوتیکی ایزوله‏های استافیلوکوکوس اورئوس با روش دیسک دیفیوژن بررسی شد. نتایج نشان داد که از ۱۷۵ فراورده­ی گوشتی، ۲۸ نمونه­ی همبرگر (۱۶ درصد)، ۱۲ نمونه‏ی کباب لقمه (۷ درصد) و ۱۵ نمونه‏ی همبرگر دستی (۹ درصد) به باکتری استافیلوکوکوس اورئوس آلوده بودند. در مقایسه با نمونه­های کباب لقمه، نمونه­های همبرگر آلودگی بیشتری داشتند و به­عنوان استافیلوکوکوس اورئوس مثبت گزارش شدند. ژن nuc در تمامی باکتری‌های شناسایی­شده با روش­های بیوشیمیایی ردیابی گردید. حضور ژن sea، sec  و see به ترتیب در ۴۵ (۷۱/۲۵ درصد)، ۴ (۲۸/۲ درصد) و ۶ (۰۸/۴ درصد) نمونه تشخیص داده شد. در هیچ­یک از نمونه‏های غذایی، ژن‏های کدکننده‏یseb  و sed یافت نشد. به­علاوه، بسیاری از ایزوله‏ها مقاومت بالایی در برابر آنتی‏بیوتیک‏های تتراسایکلین، کلیندامایسین و اگزاسیلین نشان دادند. همچنین براساس نتایج به دست‏آمده از آنالیزهای بلاست SEA-F و SEA-R مشخص شد که توالی­ها دارای بیش­از ۹۸ درصد تطابق با نتایج هم‌پوشانی بودند.