جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای ایزوتوپ‌های پایدار
مهدی قدرتی شجاعی، علی طاهری میرقائد، ملیکا مشهدی فراهانی، نسترن دلفان، مریم ویجت،
دوره ۸، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی نقش تولیدات اولیه گیاه حرا Avicennia marina به همراه منابع غذایی دیگر در تغذیه گونه لچه آرواره‌بلند Thryssa setirostris در بوم‌سازگان مانگروی ذخیرهگاه زیست‌کره حرا با استفاده از ایزوتوپ‌های پایدار کربن (δ۱۳C) و نیتروژن (δ۱۵N) بود.
مواد و روش‌ها: منابع غذایی اولیه شامل برگ سبز و زرد Avicennia marina، میکروفیتوبنتوزها، ذرات آلی معلق و ذرات آلی رسوب جمعآوری و مورد سنجش ایزوتوپی قرار گرفتند. ترکیب ایزوتوپی ماهیان، با نمونهبرداری از بافت عضله پشتی ماهی‌ها (بدون استخوان و بدون پوست، ۵گرم) تعیین شد.
یافته‌ها: اختلاف معنی‌داری بین ایزوتوپ‌های کربن و نیتروژن منابع غذایی اولیه مشاهده شد ( ۰,۰۵p<)، در حالی که این اختلاف بین برگ‌های سبز و زرد حرا معنی‌دار نبود (۰,۰۵p>). میانگین ایزوتوپ کربن و نیتروژن گونه لچه آرواره‌بلند به ترتیب ۱۵/۹۳- واحد در هزار و ۱۳/۰۱ واحد در هزار به دست آمد. به کمک مدل سیمر (SIMMR)، میزان مشارکت تولیدات برگ سبز و زرد درخت حرا در تغذیه T. setirostris به ترتیب حدود ۱۰ و ۱۵% تعیین شد.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که نقش تولیدات اولیه گیاهان حرا در اقلیم خشک خلیج فارس، در تغذیه T. setirostris و یا موجوداتی که مورد تغذیه این ماهی قرار می‌گیرند، محدود است.
راحیل نوذرپور، مهدی قدرتی شجاعی، رضا ندرلو،
دوره ۱۱، شماره ۴ - ( ۹-۱۴۰۱ )
چکیده
این پژوهش به منظور بررسی فراوانی، زی‌توده و تغذیه شکم‌پای Platevindex aff. tigrinus در ذخیرهگاه زیست کره حرا در خلیج فارس انجام شد. به همین جهت، نمونهبرداری به طور فصلی در دو فصل تابستان (خرداد ۱۳۹۸) و زمستان (بهمن ۱۳۹۷) انجام شد. نمونه از شش ایستگاه در منطقه قشم و خمیر جمعآوری شدند. به منظور بررسی اثرات پارامترهای محیطی بر پراکنش این گونه، در هر ایستگاه، پارامترهای محیطی شامل دما، شوری و اسیدیته دانهبندی رسوبات، نیتروژن کل و کربن آلی نیز اندازه‌گیری شد. نتایج نشان داد فراوانی این گونه شکم پا در فصل زمستان به طور معنی‌داری از فصل زمستان بیشتر است. ولی زی‌توده این گونه در دو فصل با هم تفاوت معنی داری ندارند. برای مقایسه داده های محیطی بین فصلهای مختلف از آزمون تحلیل مولفههای اصلی استفاده شد. نتایج نشان داد که دما، شوری و دانهبندی رسوبات عاملهای مهم تفکیک فصل تابستان و زمستان هستند. میانگین اسیدیته و نیتروژن کل در دو فصل تابستان و زمستان و همچنین در ایستگاههای مختلف شبیه هم بود. ولی سایر پارامترهای محیطی بین دو فصل با هم تفاوت مشخصی داشتند. دما و شوری دو عامل مهم تاثیرگذار بر پراکنش این گونه در هر دو فصل تابستان و زمستان بودند. نتایج نشان داد که این گونه شکم پا در تابستان به طور عمده از جلبک های میکروسکوپی و مواد آلی رسوب و در زمستان به طور عمده از ذرات آلی رسوب و جلبک‌های میکروسکوپی تغذیه می کند. با این وجود نقش مشارکتی گیاه حرا در تغذیه گونه در هر دو فصل بسیار کم بود.
