---

عملکرد بیوفیلترهای کاه جو، پوشال چوب و اسفنج (به‌عنوان بسترهای ارزان قیمت و در دسترس) و  لوله‌های مشبک پی‌وی‌سی در سیستم‌های مدار بسته پرورش کپور معمولی مقایسه گردید. برای اجرای این تحقیق، ۱۲ سیستم مدار بسته آزمایشی طراحی و در هر کدام ۵۰ قطعه بچه ماهی کپور ۸/۴ گرمی ذخیره سازی گردید. پس از سپری شدن دوره فعال‌سازی یک ماهه، عملکرد بیوفیلترها و کارایی حذف پسماندهای نیتروژن معدنی و مواد جامد، همچنین شاخص‌های رشد ماهی بررسی شد. نتایج نشان داد که بیوفیلترهای با بستر اسفنج نسبت به سایر بیوفیلترها عملکرد بهتری داشت. بیوفیلترهای با بستر کاه جو و پوشال چوب نیز کارایی حذف پسماند قابل قبولی نشان دادند، در صورتی‌که بیوفیلترهای با بستر لوله‌های مشبک پی‌وی‌سی عملکرد ضعیف‌تری داشتاند. ماهی  در سیستم‌های دارای بیوفیلتر کاه جو در مقایسه با سایر تیمارها و حتی نسبت به سیستم جریان باز دارای شاخص‌های رشد و تغذیه‌ای بهتری بود. بنابراین، کاه جو، پوشال چوب و اسفنج به خاطر ارزان بودن، در دسترس بودن، داشتن منطقه سطح ویژه نسبتاً زیاد و عملکرد قابل قبول در حذف پسماندها می‌توانند در سیستم‌های مدار بسته و نیمه مدار بسته پرورش آبزیان، به‌عنوان بستر بیوفیلتر مورد استفاده قرار گیرند.

---

 چکیده روش های موجود حذف نیترات از آب شرب عمدتاً با افزایش مواد شیمیایی نامطلوب و یا با اثرات ناشناخته بر سلامتی انسان همراه هستند که در برخی مواقع محصولات جانبی به مراتب خطرناکتر از نیترات در آب ایجاد می نمایند. در حال حاضر گزینه های مناسب و اقتصادی بسیار کمی در این زمینه وجود دارد و به دلیل کمبود آب در بسیاری مناطق، توسعه یک فناوری مناسب جهت تصفیه آب های شرب آلوده به نیترات و قابل کاربرد در مقیاس واقعی بسیار حیاتی به نظر می رسد. در این تحقیق با هدف توسعه یک فناوری ارزان، کاملاً انتخابگر این آلاینده و با کمترین تغییرات در دیگر پارامترهای کیفی آب شرب، استفاده از هیدروژن و دی اکسید کربن که با یک روش اقتصادی با اعمال یک ولتاژ بسیار پایین جریان برق مستقیم (۵-۱۰ ولت) در یک راکتور الکتروشیمیایی با الکترولیز متانول تولید می شدند، جهت تصفیه آب توسط دنیتریفیکاسیون اتوتروفیک هیدروژنی در یک بیوراکتور با بستر مواد پرکننده از دانه های رسی پخته شده موسوم به لیکا مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با مصرف انرژی الکتریکی نسبتاً پایین و تنها با تزریق دوگاز کاملاً بی ضرر و پاک هیدروژن و دی اکسید کربن، بدون افزودن هیچ گونه ماده شیمیایی دیگر، با اتصال مناسب راکتور الکتروشیمیایی تولید این گازها و بیوراکتور دنیتریفیکاسیون برای غلظت های نیترات معمول موجود در منابع آبی شرب با زمان ماند ۵-۲ ساعت می توان به راندمان حذف بیش از ۹۵ درصد دست یافت. این در حالی است که این سیستم در مقایسه با روش هایی شناخته شده ای چون تبادل یونی، اسمز معکوس، الکترودیالیز، و بیولوژیک هتروتروف با منبع کربن آلی، مزیتهایی چون قابلیت انتخابگری بالای یون نیترات، تولید بیومس بسیار پایین، مصرف انرژی الکتریکی کم، عدم بروز مشکلات ناشی از افزودن منبع کربن آلی (نظیر ایجاد طعم و بو، تولید تری هالومتان سرطانزا در فرایند گندزدایی، گرفتگی سریع بیوفیلتر)، راهبری آسان و سازگاری با حساسیتهای تصفیه آب شرب به لحاظ سلامتی را به همراه دارد.