جستجو در مقالات منتشر شده
۷ نتیجه برای بیوپلیمر
الهه شریفی، سید علی جعفرپور، محمد هاشم حسینی،
دوره ۷، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: با توجه به ماهیت غیراشباع اسیدهای چرب ماهی، کاربرد فناوریهایی برای کنترل نرخ اکسایش آن برای استفاده در صنعت غذا ضروری است. هدف پژوهش حاضر بررسی روش تولید نانوکپسولهای روغن ماهی به همراه اسانس میخک با استفاده از تکنیک کوآسرواسیون بود.
مواد و روشها: در پژوهش تجربی حاضر تاثیر سه متغیر مستقل شامل درصد بیوپلیمر کل (ژلاتین-صمغ عربی؛ ۶، ۸ و ۱۰%) روغن (۲ تا ۳%) ، غلظت اسانس میخک (صفر، ۲۰۰۰ و ppm۳۰۰۰) بر متغیرهای وابسته از قبیل اندازه ذرات و پتانسیل زتا، رنگ پودرهای تولیدشده، مقادیر روغن سطحی، کپسولهشده و بازدهی ریزپوشانی بررسی شد. پژوهش حاضر بهصورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. آزمونهای آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون دانکن به کار رفتند. دادهها در نرمافزار ۱۶ SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: افزایش درصد بیوپلیمر کل موجب افزایش اندازه ذرات شد و اندازه ذرات محدودهای بین ۵۵/۸۳±۲۵۹/۱۹ تا ۲۵۳/۰۵±۸۱۴/۳۵ نانومتر داشتند. در بررسی رنگ پودرهای تولیدشده با افزایش غلظت روغن ماهی و اسانس میخک شاخص زردی افزایش و با افزایش غلظت بیوپلیمر کل شاخص روشنایی کاهش یافت. همچنین روغن سطحی با افزایش درصد روغن و غلظت اسانس میخک در سطح نانوکپسولها افزایش نشان داد و بازدهی ریزپوشانی در تیمارهای مختلف بین ۲/۷۵±۶۵/۱۰ در تیمار ۱۵ (۱۰% مخلوط بیوپلیمر، ۳% روغن) تا ۰/۷۸±۹۸/۸۴ در تیمار ۴ (۸% مخلوط بیوپلیمر، ۲% روغن) متفاوت بود.
نتیجهگیری: استفاده از تکنیک کوآسرواسیون پیچیده با استفاده از ژلاتین ماهی و صمغ عربی بهعنوان بیوپلیمر، میتواند ذرات با اندازه نانو تولید کند.
دوره ۸، شماره ۲۹ - ( ۲-۱۳۹۰ )
چکیده
چکیده
کوپلیمر پلی بتا هیدروکسی آلکانات (PHAs) یکی از مهم ترین پلاستیک های زیست-تجزیه پذیر بوده که شناخته شده ترین مشتق آن پلی بتا هیدروکسی بو تیرات (PHB) می باشد. در این تحقیق به منظور دستیابی به این نوع از پلیمرها، ابتدا باکتری Azotobacter از خاک جدا و تخلیص گردید. با تغییر شرایط محیط کشت از جمله تغییر منابع کربن شامل چربیهای اشباع و غیر اشباع (اسید پالمتیک، روغن زیتون، روغن کرچک، روغن کنجد، روغن جوانه ی گندم، روغن بادام، روغن بادام شیرین، روغن نارگیل، روغن مار، روغن سیاهدانه، روغن مورد، روغن گردو، پارافین، اسید استئاریک، اسید اولئیک، گلیسیرین، روغن بابونه)، ازت، دما، درجه سانتیگراد و هوادهی شرایط رشد، جهت تولید بهینه بیوپلیمر مورد بررسی قرار گرفت. بررسی میزان تولید PHB با استفاده از روش های کمی و کیفی از جمله سنجش جذب نوری و روش گاز کروماتوگرافی (GC) انجام شد. در بین ۱۰ جدایه ازتوباکتر جدایه Az۷توانایی تولید ۷۹۳/۸۰ %PHB را داشت. بیشترین میزان تولید این بیوپلیمر۴۸/۸۴ % در شرایط ۲% روغن بادام به عنوان منبع کربن،۱% عصاره مخمر بعنوان منبع ازت، هوادهی rpm۲۰۰و دمای°C ۳۳ مشاهده گردید. به نظر می رسد جدایه ۷AZ با توانایی تولید%۹۰-۸۰ بیوپلیمر در شرایط مختلف رشد، نسبت به سویه های مشابه خارجی کاندید بومی مناسبی جهت تولید PHB باشد.
راضیه هاشمی، هانیه رستم زاد، مسعود ستاری،
دوره ۱۳، شماره ۲ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف از این مطالعه، تولید و بررسی فیلم هوشمند هشدار دهنده عفونت باکتریایی برپایه کیتوزان می باشد. بدین منظورمحلول کیتوزان _ صمغ عربی (۱ به۲) تهیه شد و غلظت های مختلف آنتوسیانین ( ۵/۰، ۷۵/۰، ۱گرم) به محلول اضافه شد و نمونه شاهد بدون افزودن آنتوسیانین در نظر گرفته شد. سپس محلول های تهیه شده در ظروف مورد نظر ریخته شده و به مدت ۲۴ ساعت در انکوباتور در دمای ۳۷ درجه سانتیگراد خشک شدند. جهت بررسی ویژگیهای فیزیکی فیلم تولید شده، شاخصهای درصد رطوبت، درصد حلالیت، ضخامت و جذب آب فیلم های تولید شده مورد سنجش قرار گرفت. همچنین به منظور بررسی تغییرات فیلمهای تهیه شده در برابر باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و پسودوموناس آئروژینوزا پرداخته شد. بیوفیلمهای کیتوزان/صمغ حاوی غلظتهای مختلف آنتوسیانین به اندازه ۱×۱سانتیمتر بریده شدند و بهمدت ۶۰ دقیقه بر روی محیط کشت حاوی باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و پسودوموناس آئروژینوزا قرار داده شدند و با استفاده از دستگاه رنگسنج تغییر رنگ فیلم ها بررسی شد. براساس نتایج به دست آمده، کمترین و بیشترین میزان رطوبت فیلم به ترتیب در تیمار شاهد و تیمار حاوی ۷۵/۰ درصد آنتوسیانین به دست آمد که با دیگر تیمارهای آزمایشی اختلاف معنیداری داشتند (۰۵/۰>p). همچنین درصد حلالیت در بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی داری داشت و تیمارهای آزمایشی حاوی غلظتهای ۰، ۷۵/۰و ۱درصد آنتوسیانین نسبت به تیمار شاهد، درصد حلالیت کمتری داشتند و کمترین میزان آن در تیمار ۱ درصد آنتوسیانین مشاهد شد میزان ضخامت فیلم نیز در بین تیمارهای آزمایشی، اختلاف معنی داری نشان داد به طوریکه بیشترین و کمترین میزان آن به ترتیب در تیمار شاهد و تیمار ۱ درصد آنتوسیانین مشاهده گردید. بر اساس نتایج به دست آمده از جذب آب در زمان های مختلف (۱۰، ۲۰، ۲۵، ۳۰ دقیقه)، کمترین و بیشترین میزان جذب آب مربوط به تیمار شاهد و تیمار حاوی ۱ درصد آنتوسیانین بود. براساس نتایج به دست آمده، بیشترین میزان تغییر رنگی فیلم ها در محیط کشت حاوی باکتری پسودوموناس آئروژینوزا در تیمار حاوی ۵/۰ درصد آنتوسیانین حاصل شد؛ حال آنکه در مورد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس بیشترین تغییر رنگ ایجاد شده در تیمار حاوی ۱ درصد آنتوسیانین مشاهده شد. باتوجه به آزمون های انجام شده بهترین فیلم تولید شده از نظر خصوصیات فیزیکی، فیلم ۱ درصد آنتوسیانین، از نظر تغییررنگ در پاسخ به رشد باکتری پسودوموناس آئروژینوزا تیمار ۵/۰ درصد آنتوسیانین و برای پاسخ به رشد باکتری استافیلوکوکوس اورئوس تیمار ۱ درصد آنتوسیانین گزارش شد.
دوره ۱۴، شماره ۶۴ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
در این مطالعه اثر بکارگیری بیوپلیمر-رزین سقز که با بکارگیری تک ذرات میکرونیزه رزین سقز و ترکیب آن با بیوپلیمرهای سفیده ی تخم مرغ، اینولین، کنسانتره پروتئینی آب پنیر و کازئینات سدیم در شبکه ژلی ماست آماده شد، بر خواص فیزیکوشیمیایی ژل ماست تشکیل شده ارزیابی شد. مشاهدات میکروسکوپی برای ارزیابی ساختاری ترکیب ذرات رزین با بیوپلیمرها بکارگرفته شد. یافته ها با اطلاعات خواص بافتی، آب اندازی و pH ترکیب شد و تحلیل ها صورت گرفت و مشخص شد خواص فیزیکوشیمیایی به طور اساسی وابسته به نوع بیوپلیمر بکار رفته در ترکیب با رزین می باشد. از یافته ها چنین نتیجه گیری شد که ذرات رزین سقز به تنهایی با شبکه ماست برهمکنش مناسبی ندارد ولی به عنوان ذرات پرکن در ترکیب با بیوپلیمر مناسب می تواند در شبکه ژل موجب بهبود خواص فیزیکوشیمیایی ماست و ثبات آن طی دوره ماندگاری شود. دو بیوپلیمر سفیده تخم مرغ و اینولین در ترکیب با رزین بهترین برهمکنش را نشان دادند و در این دو از فلوکوله شدن و بهم چسبیدن ذرات رزین جلوگیری به عمل آمد، سفتی وقوام نسبت به نمونه حاوی تک بیوپلیمر این دو، بترتیب حداقل ۱۰ و ۱۳% بهبود یافت، آب اندازی حداقل ۲% کاهش یافت و pH در دوران ماندگاری ثبات نشان داد.
دوره ۱۴، شماره ۶۸ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
امروزه کاربرد پلیمرهای طبیعی زیست تخریبپذیر از جمله پروتئینها و پلیساکاریدها در تهیه نانو ذرات در صنایع غذایی و دارویی مورد توجه خاصی قرار گرفته است. این پژوهش با هدف مدلسازی و بهینهسازی تولید نانوکمپلکسهای سه جزئی پروتئین، پلیساکارید و امولسیفایر کوچک مولکول و بررسی پایداری آنها با استفاده از طرح Box-Behnken انجام گرفت. برای هر پاسخ با استفاده از آنالیز رگرسیون خطی چندگانه، مدل های چند جمله ای درجه دوم به دست آمد. نتایج آنالیز واریانس نشان داد که مدلهای همه پاسخها بسیار معنی دار بودند (۰۰۰۱/۰ .(p <همچنین همه مدلهای پیش بینی شده دارای ضرایب تبیین و تبیین اصلاح شده بالایی بودند که تضمین کننده برازش رضایت بخش مدلهای رگرسیون به دادههای آزمایشی است. با استفاده از روش تابع مطلوبیت شرایط فرآوری بهینه بر حسب غلظت سدیم کازئینات (۱۵/۰%)، غلظت صمغ عربی (۵۴/۰%)، غلظت تویین۲۰ (۰۹/۰%) و pH (۹۷/۴) بدست آمد. در این نقطه بهینه، اندازه ذرات (۷۱/۶۸ نانومتر)، اسپن (۹۰/۰)، کدورت (۲۴/۰)، رشد اندازه ذرات (۰۳۴/۰)، رشد توزیع اندازه ذرات (۰۰۳/۰) و رشد کدورت نانوکمپلکسها (۰۱۶/۰) بدست آمد. میزان تابع مطلوبیت بهینه سازی ۸۷/۰ بود که نشان دهنده برآورد شدن مطلوب اهداف میباشد. در نتیجه نانو ذرات بدست آمده را میتوان به عنوان سیستم حامل مواد مغذی جهت استفاده در غذاهای عملگرا و محصولات نوشیدنی شفاف با pH پایین مورد استفاده قرار داد.
دوره ۱۵، شماره ۷۶ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
در بیماری سلیاک فرد مبتلا قادر به هضم گلوتن موجود در مواد غذایی نیست. بتاکاروتن یکی از قویترین آنتیاکسیدانهای قابل حل در چربی بوده و پیشساز ویتامین A است. غنیسازی کیکهای فاقد گلوتن با بتاکاروتن و افزایش ماندگاری بتاکاروتن در اثر پوششدهی میتواند موجب بهبود کیفی تغذیه این بیماران و حتی افراد سالم گردد. در این پژوهش با استفاده از ارزیابی حسی تاثیر پوششدهی و افزودن بتاکاروتن به کیکهای بدون گلوتن بررسی شد و در ادامه شرایط پوششدهی و غنیسازی این کیکها بهینهسازی شد. ابتدا ۴ پوشش خوراکی شامل آلژینات، زانتان، نشاسته ذرت و کازئینات سدیم (۱%) روی کیکهای بدون گلوتن پوشش داده شد و از نظر حسی ارزیابی شد. در مرحله دوم بتاکاروتن در داخل کیک و یا در داخل دو بیوپلیمر کازئینات سدیم و نشاسته ذرت اضافه شد و مورد ارزیابی حسی قرار گرفت. بر اساس نتایج، کیک حاوی بتاکاروتن با پوشش نشاسته ذرت برای ادامه مراحل پژوهش انتخاب شد. سپس نمونه انتخاب شده، از نظر غلظت بیوپلیمر و دمای خشک کردن با استفاده از روش سطح پاسخ (RSM) بهینهسازی شد. بر اساس نتایج، غلظت ۲/۲% نشاسته ذرت و دمای خشک کردن ۴۲ درجه سانتیگراد به عنوان نقطه بهینه انتخاب شد. سپس، ماندگاری بتاکاروتن در نمونه پوششداده شده در شرایط بهینه بررسی شد. نتایج نشان داد کاهش بتاکاروتن در نمونه پوششدار از زمان صفر تا روز دهم به میزان قابل توجهی کمتر از نمونه شاهد در همین مدت زمان بود. بنابراین پوشش ۲/۲% نشاسته ذرت میتواند ماندگاری بتاکاروتن را در داخل کیک در مدت زمان نگهداری افزایش دهد.
دوره ۲۰، شماره ۱۳۷ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
تمایل مردم به استفاده از نگهدارندههای طبیعی در فرآوردههای غذایی به جای مواد سنتزی و ایجاد فرهنگ استفاده نکردن از مواد پلاستیکی رو به افزایش است. در این تحقیق، فیلم کیتوزان- نشاسته سیب زمینی حاوی عصاره دانه کرفس در سطوح غلظتی مختلف (۵/۰، ۲ و ۸ درصد) تهیه و خصوصیات فیزیکی فیلم از جمله ضخامت، میزان رطوبت و قابلیت انحلال آن، خصوصیات مکانیکی و آنتی اکسیدانی تعیین شد. سپس فیله مرغ پوشش دهی شده با فیلم مورد نظر در مدت ۱۵ روز در دمای یخچال نگهداری و میزان رشد میکروبی و تولید ترکیبات اولیه و ثانویه اکسایش با شاخص پراکسید و اسید تیوباربیتوریک و همچنین ارزیابی حسی طی زمان مورد پایش قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که محتوی فنل و فلاونوئید کل عصاره دانه کرفس به ترتیب ۸/۷±۶۷/۷۰ میلی گرم اسید گالیک بر گرم عصاره و ۶۵/۵ ±۸۱/۶۲ میلیگرم کوئرستین در هر گرم از عصاره بود. افزودن عصاره دانه کرفس (۲ و ۸ درصد) میزان رطوبت و حلالیت فیلم را کاهش داد. علت آن افزایش خاصیت آبگریزی فیلم بود. همچنین با افزودن عصاره دانه کرفس، میزان افزایش طول تا پارگی فیلم افزایش در حالی که مقاومت در برابر کشش و مدول الاستیک آن کاهش یافت. با افزایش غلظت عصاره دانه کرفس در فیلم، میزان مهار رادیکال آزاد DPPH از ۶۹/۱۴ به ۹۴/۷۳ درصد افزایش مییابد. براساس آزمون اکسایشی، میکروبی و ارزیابی حسی، در صورت پوششدهی شده با فیلم کیتوزان-نشاسته سیب زمینی حاوی ۸ درصد عصاره دانه کرفس میتوان زمان ماندگاری فیله مرغ را تا ۱۵ روز در یخچال افزایش داد.