جستجو در مقالات منتشر شده
۵ نتیجه برای ترکیب بدن
بتول ادهمی، عبدالصمد کرامت امیرکلایی،
دوره ۶، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۶ )
چکیده
این آزمایش به منظور بررسی اثر امولسیفایر بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خون و ترکیب لاشه در جیره حاوی پودر چربی در ماهی قزلآلای رنگینکمان انجام گرفت. در این آزمایش سطوح امولسیفایری در جیره‌های حاوی ۶۰ درصد پودر چربی گنجانده شد. در تیمار شاهد به جای پودر چربی از روغن ماهی استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی شامل ۱) تیمار شاهد (بدون امولسیفایر)، ۲) ۵/۰%کولیک اسید، ۳) ۱%کولیک اسید ، ۴) ۲%توئین۸۰ ۵) ۴%توئین۸۰ بودند. ماهیان با میانگین وزن اولیه ۰۳/۲±۳۲/۲۷ گرم به مدت ۸ هفته با جیره‌های آزمایشی تغذیه شدند. بین تیمارهای مختلف درصد افزایش وزن (BWI)، نرخ رشد ویژه (SGR)، ضریب تبدیل غذایی (FCR) و شاخص کبدی (HSI)، اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (۰۵/۰ P>)، ولی شاخص احشایی (VSI) اختلاف معنی‌داری را بین تیمارها نشان داد (۰۵/۰P<). بیشترین VSI مربوط به گروه شاهد و کمترین آن در تیمار ۵/۰%کولیک اسید مشاهده شد. افزودن امولسیفایر اثر معنی‌داری بر تعداد گلبول‌های سفید، تعداد گلبول‌های قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، MCV، MCH و MCHC داشت (۰۵/۰p<). بیشترین تعداد گلبول سفید در تیمار ۵/۰%کولیک اسید مشاهده شد، درحالیکه تعداد گلبول قرمز در تیمارهای حاوی امولسیفایر بیشتر از شاهد مشاهده شد. همچنین اختلاف معنی‌دار در مقدار گلوکز، پروتئین تام و آلبومین بین تیمارها مشاهده گردید (۰۵/۰p<) و بیشترین مقادیر آن‌ها مربوط به تیمار ۵/۰%کولیک اسید بود. ترکیب شیمیایی لاشه اختلاف معنی‌داری را نشان داد (۰۵/۰p<). با افزودن امولسیفایر چربی لاشه کاهش و پروتئین لاشه افزایش پیدا کرد. به نظر می‌رسد، افزودن ۵/۰% کولیک اسید با افزایش پروتئین لاشه و ارتقای رشد موجب خنثی کردن برخی اثرات منفی در هضم‌پذیری پودر چربی شده و در جیره قزلآلای رنگینکمان مناسب باشد.
صدیقه چاری علی آباد، فاطمه سعیدی فر، رضا اکرمی،
دوره ۸، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: ماهی منبع بالقوه ویتامین ها و مواد معدنی است و روش پخت ممکن است نقش مهمی در محتوای نهایی مواد مغذی ماهی داشته باشد. هدف از این تحقیق تاثیر روش های مختلف پخت بر غلظت فلزات سنگین، ترکیب شیمیایی و اسید چرب بافت ماهی کلمه بود.
مواد و روش ها: چهار روش پخت شامل بخارپز، کبابی، مایکروویو و سرخکردن روی فیله خام اعمال شد. تعیین میزان فلزات سنگین نمونه ها با استفاده از دستگاه جذب اتمی انجام گرفت. ترکیب شیمیایی بدن با روش استاندارد و ترکیب اسیدهای چرب ماهی با دستگاه گاز کروماتوگراف تعیین شد.
یافته ها: نتایج نشان داد اعمال روش های مختلف پخت منجر به کاهش معنادار رطوبت (سرخ کردن) و خاکستر (مایکروویو) و افزایش معنادار چربی (سرخ کردن) و پروتئین (کبابی) نسبت به نمونه خام گردید. در طبخ به شیوه کبابی میزان اسید چرب PUFA، اسید چرب امگا-۳ و نسبت ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) به دوکوزاهگزانوئیک اسید (DHA) نسبت به سایر روش های پخت و نمونه خام افزایش یافت. غلظت جیوه درنمونه های سرخ شده نسبت به نمونه خام و سایر روش های پخت افزایش معنی داری یافت. غلظت فلزات سنگین در نمونه های بخارپز نسبت به فیله خام و پخته شده کاهش معنی داری داشت.
نتیجه گیری: با توجه به افزایش EPA و DHA و نسبت ω-۳/ω-۶ در نمونه های کبابی و کاهش غلظت فلزات سنگین در نمونه های بخار پز ، این دو شیوه پخت روش مناسبی برای پخت این نوع ماهی و تغذیه سالم می باشد.
فریده قالبی حاجیوند، امیر حسین اسماعیلی، عبدالمحمد عابدیان کناری،
دوره ۹، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۹۹ )
چکیده
در این پژوهش تأثیر سطوح مختلف فوکوئیدان بر رشد و پروفایل اسید چرب قزلآلای رنگینکمان مورد بررسی قرار گرفت. تعداد ۱۵۰ عدد ماهی (۷۰/ ± ۷۴/۱۸ گرم) در ۱۵ تانک فایبرگلاس (۱۰۰ لیتر) توزیع گردیدند و به مدت ۸ هفته با سطوح مختلف فوکوئیدان [صفر، ۱/۰، ۵/۰، ۱ و ۲ درصد] غذادهی شدند. تفاوت‌های معنی‌داری در بیشترین وزن نهایی، نرخ رشد ویژه و درصد افزایش وزن بدن در گروه‌هایی که بیشترین میزان فوکوئیدان را مصرف کرده‌بودند، به ثبت رسید (p<۰,۰۵). در صورتی که اختلاف‌ها در ضریب تبدیل غذایی در بین تیمارهای آزمایش معنی‌دار نبودند (p>۰,۰۵) در انتهای دوره‌ی پرورش از هر تکرار ۳ عدد ماهی به صورت تصادفی جهت پایش اسیدهای چرب عضله نمونه‌برداری شدند. میزانEPA ،DHA ،SFA ،MUFA ، اسیدهای چرب امگا۳ (۳-n)، نسبت ۳-n به ۶ -n و اسیدهای چرب اشباع نشده بسیار HUFA در بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی‌داری را نشان ندادند (p>۰,۰۵)، در حالیکه میزانPUFAs و آراشیدونیک اسید در بین تیمارهای مختلف دارای تفاوت معنی‌دار بودند (p<۰,۰۵) و بالاترین نتایج ثبت‌شده به ترتیب در تیمار ۲ و ۱ درصد مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه میتوان گفت که مصرف این نوع پلیساکارید در میزان بالا در جیره (۱ و ۲ درصد فوکوییدان) می‌تواند موجب بهبود عملکرد رشد و حفظ کیفیت اسیدهای چرب در عضله شود.
امیر حسین ولیپور، عبدالمحمد عابدیان کناری، مهدی طبرسا،
دوره ۱۱، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
در این تحقیق تأثیر پلی‌ساکاریدهای حاصل از میکروجلبک اسپیرولینا Spirulina platensis بر عملکرد رشد، ترکیب بدن و پاسخ ایمنی ماهی قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) بررسی شد.. در این راستا ۱۸۰ قطعه بچه ماهی (میانگین وزنی ۵/۰±۲۲/ ۱۷گرم) در پنج تیمار آزمایشی ( با سه تکرار) توزیع شدند. تیمارها شامل سطوح مختلف پلی ساکارید در مقادیر صفر (شاهد) ، ۵۰۰ ، ۱۰۰۰،۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ میلی‌گرم در کیلوگرم غذا بود. در شاخص های رشد (وزن نهایی ، افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه ، کارایی پروتئین ،ضریب تبدیل غذایی و فاکتور وضعیت) هیچ تفاوت معنی داری در بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد. بیشترین و کمترین میزان پروتئین لاشه به ترتیب در تیمار غذایی حاوی ۵۰۰ میلی‌گرم پلیساکارید و شاهد مشاهده شد که با هم اختلاف معناداری داشتند. میزان اسید چرب عضله بدن ماهیان تفاوت معنی داری را در بین تیمارها نشان نداد. بیشترین و کمترین میزان فعالیت لیزوزیم سرم به ترتیب در تیمارهای ۲۰۰۰ میلی‌گرم پلیساکارید و شاهد، و بیشترین و کمترین میزان فعالیت همولیتیک کمپلمان سرم به ترتیب در تیمارهای حاوی ۳۰۰۰ میلی‌گرم پلیساکارید و شاهد مشاهده گردید. در مجموع استفاده از پلیساکارید استخراج شده از میکرو جلبک در جیره غذایی به طور معناداری منجر به بهبود رشد ماهی قزل آلای رنگین کمان نگردید اما بهبود جزیی در تیمار ۵۰۰ میلی گرم پلی ساکارید در کیلو گرم غذا مشاهد شد. از نظر شاخص های ایمنی تیمارهای ۲۰۰۰ و ۳۰۰۰ میلی گرم پلی ساکارید در کیلو گرم غذا عملکرد مناسبی داشتند و می توان در مواقع لزوم استفاده نمود.
مجتبی شیرود نجفی، عبدالمحمد عابدیان کناری،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
در این آزمایش از کنسانتره پروتئینی برنج به میزان صفر، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد به جای پودر ماهی استفاده شد. بچه ماهیان سفید (میانگین وزن اولیه mg۲۰±۳۵۰) به صورت سه بار در روز به مدت ۶۰ روز تغذیه شدند. بیشترین وزن نهایی(۱۰۲۰ میلی گرم) و افزایش وزن (۶۷۰ میلی گرم) و کمترین FCR (۵/۱) در تیمار ۵۰ درصد جایگزینی مشاهده شد که با بقیه تیمارها اختلاف معناداری داشت (P < ۰/۰۵) . میزان زنده مانی ۱۰۰ درصد و اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت. هیچ گونه تفاوت معنی داری در ترکیب لاشه (رطوبت، پروتئین، لیپید و خاکستر) بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد (P > ۰/۰۵). با افزایش میزان جایگزینی کنسانتره پروتئینی برنج از میزان n-۳ کاسته شده و میزان n-۶ افزایش یافت (۰۵/۰P< ). نسبت n-۳ به n-۶ تا سطح ۲۵ درصد تغییر معنی داری نداشت ولی با افزایش سطح جایگزینی کاهش معنی داری نشان داد. میزان اسید آمینه کل با افزایش سطح کنسانتره تغییر معنی داری در بین تیمارها نداشت. یشترین مقدار اسیدهای آمینه ضروری مربوط به تیمار ۲۵ درصد بود که با تیمارهای شاهد، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد جایگزینی تفاوت معنی دار داشت. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که از کنسانتره پروتئین برنج می توان به عنوان یک جایگزین برای پودر ماهی تا سطح ۵۰ درصد در جیره بدون تغییر معنی داری در رشد بچه ماهیان سفید استفاده نمود. البته کیفیت اسیدهای چرب لاشه در این سطح حفظ نشد و سطح ۲۵ درصد وضعیت مناسبتری داشته است.
