جستجو در مقالات منتشر شده


۴ نتیجه برای تنش شوری
فاکتورهای تغذیه‌ای، رشد و اثر تنش شوری بر میزان بقا بچه ماهیان کلمه خزر (Rutilus rutilus caspicus) تغذیه‌شده با سطوح متفاوت بتائین و تریپتوفان
سجاد فتاحی، سید عباس حسینی، محمد سوداگر، محمد مازندرانی، فاطمه خانی،
دوره ۴، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۴ )
چکیده
اثر سطوح متفاوت بتائین، تریپتوفان بر رشد، مقاومت به تنش شوری و علائم بالینی در بچه ماهی کلمه خزری (Rutilus rutilus caspicus) بررسی شد. ماهیان (وزن ۰۴/۰ ± ۹۰/۱ گرم) به‌مدت ۸ هفته در ۹ تیمار (۴ گروه تیماری: گروه‌های حاوی بتائین(۵/۰و ۱)، گروه‌های حاوی تریپتوفان (۲۵/۰ و ۵/۰)، گروه‌های حاوی مخلوط بتائین و تریپتوفان (۲۵/۰- ۵/۰ ، ۲۵/۰ -۱، ۵/۰-۵/۰ و ۵/۰- ۱) و گروه شاهد) تغذیه شدند. در انتهای دوره فاکتورهای رشد ثبت و بچه ماهیان در معرض تنش شوری ۱۲، ۱۶ و ۲۰  ppt قرار گرفته و میزان مرگ­و­میر ثبت گردید. نتایج با روش‌های آماری آنالیز یک طرفه و دوطرفه  ANOVA از نظر معنی­داری بررسی شد.میانگین وزن نهایی تیمارها در پایان دوره معنی­دار نبود (P>۰,۰۵). شوری ppt۱۲ هیچ تلفاتی را منجر نشد. ۷۲ ساعت پس از شوری ppt ۱۶، کمترین تلفات با مقدار ۶۶/۱۶ درصد متعلق به تیمار (۱ درصد بتائین+ ۵/۰ درصد تریپتوفان ) و بیشترین تلفات با مقدار ۹۸/۵۹ درصد متعلق به تیمار شاهد بود. ۶ ساعت پس از تنش شوری ppt ۲۰، تلفات گروه شاهد به ۱۰۰ درصد رسید در حالیکه سایر تیمارها پس از ۲۴ ساعت تلفات ۱۰۰درصد را نشان دادند. حرکات تشنجی، عدم تعادل، افزایش سرعت تنفس، پرخونی آبشش­ها و بی­حالی با افزایش شوری شدت یافت. کاهش غذاگیری در اثر تریپتوفان معنی­دار نبود. بتائین نیز علیرغم افزایش غذاگیری در کلمه ماهیان، فاقد اثر معنادار مثبت بر نرخ رشد در این ماهیان بود.
اثر پروبیوتیک پریمالاک بر شاخص‌های رشد، پارامترهای بیوشیمیایی خون، بازماندگی و مقاومت در برابر تنش شوری بچه ماهی کپور معمولی دریایی (Cyprinus carpio)
محمدرضا ایمان پور، زهرا روحی، زلیخا سلاقی، آذر بیک زاده، عبدالرحمان داودی پور،
دوره ۴، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۴ )
چکیده
اثر پروبیوتیک پریمالاک در چهار سطح ۰، ۰۵/۰، ۱/۰ و ۱۵/۰ درصد جیره غذایی بر عملکرد رشد، پارامترهای بیوشیمیایی خون، بازماندگی و مقاومت به تنش شوری در بچه ماهی کپور معمولی دریایی (۱۱۷/۰±۶۷/۲) به مدت ۴۵ روز بررسی شد. پریمالاک عملکرد رشد را افزایش و ضریب تبدیل غذایی را به طور معنی داری کاهش داد (۰۵/۰>p)، و منجر به کاهش سطوح گلوکز و افزایش میزان پروتئین کل گردید، ولی تفاوت در مقایسه با گروه شاهد معنی داری نبود (۰۵/۰<p). سطوح کلسترول در ماهی تغذیه شده با پریمالاک به طور معنی داری کاهش یافت (۰۵/۰>p). بعد از ۴۵ روز تغذیه، تنش شوری به منظور تعیین اثر پریمالاک بر مقاومت به تنش شوری انجام شد. برای سنجش میزان هماتوکریت، خونگیری طی چهار مرحله (روزهای اوّل، سوّم، پنجم و هفتم) بعد از تنش انجام شد. در روز اوّل، سطوح هماتوکریت در همه ی تمیارها افزایش معنی داری داشت (۰۵/۰>p)، ولی  از روز سوم در همه تیمارها به تدریج کاهش یافت. قبل و بعد از تنش، میزان بازماندگی در تیمارها تفاوت معنی داری نداشت (۰۵/۰<p). این نتایج نشان می دهد که افزودن پروبیوتیک پریمالاک به جیره، اثرات مثبتی بر رشد، شاخص های بیوشیمیایی خون و کاهش استرس در کپور معمولی دارد.
تأثیر تنش‌های متقابل فیزیکوشیمیایی (شدت نور-شوری) بر تغییرات رشد، برخی شاخص های بیوشیمیایی و ترکیب اسیدهای چرب در ریزجلبک Nannochloropsis oculata
آذین فهیم، محمدرضا کلباسی، عبدالمحمد عابدیان کناری، محمد صادق ثابت،
دوره ۱۱، شماره ۴ - ( ۹-۱۴۰۱ )
چکیده
هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات ترکیب اسیدهای چرب در ریزجلبک Nannochloropsis oculata تحت تنش‌های فیزیکوشیمیایی (شدت نور و شوری) می‌باشد. در همین راستا میزان رشد، میزان کلروفیل و کاروتنوئید، آنالیز تقریبی و پروفایل تغییرات اسیدهای چرب ریزجلبک دریایی N. oculata تحت دو تنش متقابل شوری (۱۵، ۲۵ و  g/l۴۰) و شدت نور (Lux ۱۵۰۰و Lux ۱۰۰۰۰) که در انتهای فاز لگاریتمی اعمال شدند مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که با توجه به اعمال تنش‌ها پس از تکمیل رشد، میزان رشد در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری نداشت (P > ۰,۰۱). همچنین با وجود اینکه بیشترین میزان لیپید تحت تیمار شوری g/l ۴۰ و شدت نور Lux ۱۵۰۰ حاصل شده است، بیشترین میزان اسیدهای چرب اشباع (SFA) تحت تیمار شوری g/l ۱۵ و شدت نور Lux ۱۰۰۰۰، بیشترین میزان اسیدهای چرب تک غیراشباع (MUFA) تحت تیمار  g/l۲۵ و شدت نور Lux ۱۰۰۰۰ و بیشترین میزان اسیدهای چرب چندغیراشباع (PUFA) تحت تیمار g/l۱۵ و شدت نور Lux ۱۰۰۰۰ هر سه بعد از گذشت ۴ روز از اعمال تنش حاصل شده. با توجه به تأثیرپذیری ترکیبات اسیدهای چرب در ریزجلبک N. oculata می‌توان با تحت کنترل قرار دادن شرایط کشت، به بیشترین میزان از انواع اسیدهای چرب دلخواه مطابق با اهداف مورد نظر دست یافت.
 

اثر تنش‌های شوری بر میزان پوسیدگی ریشهL. Cucumis melo ناشی از Phytophthota melonis

دوره ۲۱، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۳۹۷ )
چکیده
در ایران ارقام مختلف خربزه و طالبی در مناطق مختلف اعم از اراضی شور و غیر­شور کشت می شوند و بیماری بوته­میری گیاهان جالیزی ناشی از گونه­های Phytophthora از مهم­ترین بیماری­های خاکزاد این گیاهان است که خسارت زیادی را ایجاد می­کند. برخی از مناطق جالیز­کاری کشور مانند مهارلو در استان فارس در مناطق نسبتاً شور واقع شده­اند و بیماری بوته­میری در آنجا شایع است. در این مطالعه بر­همکنش شوری و فیتوفتورا در آلودگی ریشه­های این گیاهان در سیستم آب­کشتی مورد مطالعه قرار گرفت و گیاهچه­های چهار هفته­ای سه رقم طالبی شهد­شیراز، خربزه­مشهدی و دست­انبو خراسان در سیستم آبکشتی محتوی محلول Nukayaدر معرض تیمارهای شوری ( ۰، ۱۳۰۰، ۲۶۰۰ و ۴۰۰۰ میلی­گرم کلرید­سدیم در لیتر) به مدت یک هفته قرار کرفت. یک هفته بعد همه­ی گیاهان بــا زئوسپورهـــای P. melonis (۵۰۰۰ زئوسپـور در ۸۰۰ میلـی­لیتر مـایع آب­کشت) مایه­زنی شدند. بعد از ۴۸ ساعت محلول حاوی زئوسپورها با محلول تازه­ Nukaya جایگزین شد و تیمارهای شوری پس از مایه­زنی برای بعضی از گیاهان اعمال شد. با توجه به وزن خشک انـدام هـوایی و غلظت یون­های سدیم، پتاسیم و کلر و همچنین درصد آلودگی ریشه ، طالبی شهد­شیراز و دست­انبوخراسان در بین سه رقم به ترتیب حســاس­تریــن و مقاوم­ترین رقم نسبت به شوری و همچنین دارای بالاترین وپایین­ترین درصد آلودگی ریشه به P. melonis بودند. برهمکنش شوری و آلودگی با P. melonis، وزن خشک اندام هوایی را در رقم مقاوم به شوری بیشتر از رقم حساس به شوری کاهش داد. شوری باعث افزایش آلودگی ریشه با P. melonis در مقایسه با شرایط غیرشور شد. افزایش شدت بیماری در اثر شوری در دو رقم شهد شیراز و خربزه مشهدی معنی دار نبود. به علت تحمل بیشتر رقم دست انبو­خراسان نسبت به P. melonis ، شوری باعث افزایش معنی دار درصد آلودگی ریشه­ی این رقم در نتیجه­ی کاهش مقاومت میزبان در برابر تنش­های شوری شد.
 
صفحه ۱ از ۱