جستجو در مقالات منتشر شده
۳ نتیجه برای خون‌شناسی
ثاراله زارعی، سجاد کریمی، سالار درافشان، فاطمه پیکان‌حیرتی،
دوره ۷، شماره ۳ - ( ۶-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: هپارین و نمک‌های EDTA دو ماده ضدانعقاد مرسوم در مطالعات خون‌شناسی ماهیان هستند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات دو ماده ضدانعقاد هپارین و دی‌سدیم-اتیلن‌دی‌آمین‌تترااستات-دی‌هیدرات (Na۲EDTA) روی ماهی استرلیاد بود.
مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربی حاضر، تاثیر هپارین و Na۲EDTA به‌ترتیب با غلظتهای ۱۰واحد بین‌المللی بر میلی‌لیتر و یک‌میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بر پارامترهای خونی ماهی استرلیاد )Acipenser ruthenus( بررسی شد. نمونه‌های خون از ۱۰ قطعه ماهی سالم با وزن متوسط ۶۳/۰±۶۰۰/۰گرم تهیه شدند. آزمون‌های تحلیل واریانس یک‌طرفه، T مستقل، دانکن و نرم‌افزار SPSS ۲۲ نیز به کار رفتند.
یافته‌ها: تعداد گلبولهای قرمز خون در نمونه حاوی Na۲EDTA (۱۲۳۵۳۲±۸۴۵۰۰۰سلول در میلی‌متر مکعب) به‌طور معنیداری از نمونه حاوی هپارین (۸۶۲۷۰±۱۲۰۵۰۰۰سلول در میلی‌متر مکعب) کمتر بود (۰/۰۵>p). میزان هماتوکریت در نمونه حاوی Na۲EDTA (۰/۴۶±۲۷/۰۵%) به‌طور معنیداری بیشتر از نمونه حاوی هپارین (۰/۸۹±۲۳/۶۲%) به دست آمد (۰/۰۵>p). در نمونه حاوی Na۲EDTA، به‌ترتیب میانگین حجم گلبولهای قرمز (MCV) و لنفوسیت (به‌ترتیب ۳۰±۱۴۶/۱۱فمتولیتر و ۱/۵۵±۹۳/۲۵%)، از نمونه حاوی هپارین (به‌ترتیب ۱۸/۴۱±۱۰۸/۵۹فمتولیتر و ۱/۷۲±۸۷/۲۵%) به‌طور معنیداری بیشتر بود (۰/۰۵>p). در نمونه حاوی Na۲EDTA افزایش اندازه و همولیز گلبولهای قرمز مشاهده شد، اما این تغییرات در نمونه حاوی هپارین تفاوت چندانی نسبت به گروه شاهد نداشت.
نتیجه‌گیری: ماده ضدانعقاد Na۲EDTA بر پارامترهای خون‌شناسی ماهی استرلیاد، به‌ویژه از منظر ریختی، تاثیر منفی دارد. بنابراین ترکیب ضدانعقاد مناسبی برای آنالیز خون این گونه نیست. هپارین به‌دلیل ایجاد کمترین تغییرات در شکل، اندازه سلول و نیز اثرگذاری کمتر روی هماتوکریت، ماده ضدانعقادی مناسب در مطالعات خون‌شناسی ماهی استرلیاد است.
محسن بیدی، سعید مشکینی، کاووس نظری،
دوره ۸، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۸ )
چکیده
اهداف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر دانهای غذایی دارای Spirulina platensis بر برخی شاخصهای فیزیولوژیک کپور علفخوار بود.
مواد و روش‌ها: تعداد ۴۵۰ کپور علفخوار (۵/۰±۱۰ گرم) در شش تیمار (سه تکرار) تقسیم شدند و هشت هفته با دانهای دارای ۰، ۵/۰، ۱، ۲ و ۴% پودر اسپیرولینا در مقایسه با غذای علوفه‌ای (شاهد) تغذیه شدند. در آغاز و پایان آزمایش، شاخصهای رشد و تغذیه، ترکیب گوشت، شاخصهای خون‌شناسی، ایمنی‌شناسی و میزان کاروتنوئید ماهیان اندازه‌گیری شد. میانگین‌ها با آنالیز واریانس یک‌طرفه (One-Way ANOVA) و تست Tukey مقایسه شدند (۰۵/۰ ≥ p).
یافته‌ها: بهترین شاخصهای طول کل، وزن، ضریب تبدیل غذایی، نرخ رشد ویژه، درصد افزایش وزن بدن، کارایی تغذیه‌ای، ضریب رشد روزانه و مصرف غذای روزانه در تیمار ۴% اسپیرولینا مشاهده شد که با شاهد تفاوت معنیدار (۰۵/۰p˂) داشت. درصد چربی گوشت ماهیان تیمار ۴% اسپیرولینا با شاهد تفاوت معنیدار (۰۵/۰p˂) داشت. تعداد گلبولهای قرمز تیمار ۱% اسپیرولینا با شاهد تفاوت معنیدار داشت. بیشترین درصد هماتوکریت و هموگلوبین در تیمار ۱% اسپیرولینا و بیشترین تعداد گلبولهای سفید و ائوزینوفیل‌ها در تیمار ۴% اسپیرولینا بود که با شاهد تفاوت معنیدار (۰۵/۰p˂) داشتند. درصد لنفوسیتها در تیمارهای دارای جلبک به‌طور معنیداری (۰۵/۰p˂) نسبت به تیمارهای فاقد جلبک بیشتر بود. بیشترین فعالیت لیزوزیم، باکتری‌کشی و فعالیت آنتی‌تریپسین سرم در تیمار ۴% اسپیرولینا با گروه شاهد تفاوت معنیدار داشت (۰۵/۰p˂). کارتنوئید گوشت ماهیان تفاوت معنیداری بین تیمارها نشان نداد.
نتیجه‌گیری: دانهای غذایی ۴% اسپیرولینا برای بهبود شاخصهای رشد و تغذیه، خون‌شناسی و ایمنی‌شناسی کپور علفخوار پیشنهاد می‌شود.
سعید شهبازی ناصراباد، سید علی اکبر اکبر هدایتی، عطا مولودی صالح،
دوره ۱۱، شماره ۱ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
سموم مالاتیون و دیازینون از سموم ارگانوفسفره بسیار پرکاربرد در مزارع زراعی و به خصوص در شمال کشور میباشد. در تحقیق حاضر ابتدا با تعیین دامنه غلظت کشنده سم دیازینون و مالاتیون و محاسبه میزان مرگ و میر ماهیان کپور سرگنده در زمانهای ۲۴، ۴۸، ۷۲ و ۹۶ ساعت، سمیت کشنده آن با روش پروبیت آنالیز محاسبه گردید و سپس با توجه به میزان LC۵۰ به دست آمده، به منظور بررسی اثرات این سموم بر پارامترهای خونی ماهی کپور سرگنده آزمایشی جداگانه طراحی شد که در آن ماهیان کپور سرگنده را در ده تیمار با ۳ تکرار (۴ غلظت متفاوت سم دیازینون، ۴ غلظت متفاوت سم مالاتیون و ۱ تیمار شاهد برای هر سم) به مدت ۷ روز در معرض غلظتهای مختلف تحت کشنده سموم مورد نظر (۵/۱۲، ۲۵، ۵/۳۷ و ۷۵ درصد از غلظت کشنده (LC۵۰ ۹۶h) قرارگرفتند، پس از ۷ روز خونگیری از ماهیان انجام شده، برخی پارامترهای هماتولوژی نظیر هماتوکریت، هموگلوبین، شاخصهای گلبول قرمز، تعداد کل گلبولهای سفید و قرمز و شمارش افتراقی گلبولهای سفید (درصد لنفوسیت، مونوسیت، نوتروفیل و ائوزینوفیل) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تعیین سمیت حاد نشان داد که سم دیازینون برای ماهی کپور سرگنده نسبت به سم مالاتیون اثر کشندگی بیشتری دارد، همچنین نتایج حاصل از بررسی شاخصهای هماتولوژی ماهیان کپور سرگنده در معرض سم دیازینون، کاهش معنیدار گلبولهای قرمز و سفید را با افزایش میزان غلظت سم نشان داد (۰۵/۰>P)، همچنین با افزایش میزان سم دیازینون، نوتروفیلها و لنفوسیتها به طور معنیداری به ترتیب افزایش و کاهش یافتند (۰۵/۰>P).
