جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای رژیم غذایی

مهدی نادری جلودار، ابوالقاسم روحی، مجید ابراهیم زاده،
دوره ۷، شماره ۱ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
چکیده

اهداف: سس‌ماهیان بزرگ‌سر در معرض خطر انقراض قرار دارند که هم به لحاظ اقتصادی و هم به لحاظ حفاظتی دارای اهمیت هستند. درباره ماهیان سد شهیدرجایی ساری و رودخانه تجن مطالعات بسیار کمی صورت گرفته است. جمعیت قابل توجهی از سس‌ماهی بزرگ‌سر در سد و بالادست آن حضور دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی‌های رشد و استراتژی تغذیه‌ای سس‌ماهی بزرگ‌سر در مخزن پشت سد شهیدرجایی ساری انجام شد.
مواد و روش‌ها: این پژوهش تجربی، روی ۱۸۰ قطعه سس‌ماهی‌ بزرگ‌سر موجود در سد شهیدرجایی ساری طی چهار فصل سال‌های ۹۴-۱۳۹۳ اجرا شد. نمونه‌ها در فرمالین ۱۰% تثبیت شدند و فاکتورهای زیستی و تغذیه‌ای مرتبط با رشدونمو مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با نرم‌افزارهای SYSTAT ۹ و Excel ۲۰۰۳ صورت گرفت.
یافته‌ها: نسبت جنسی نر به ماده ۱/۱۴ به ۱ بود. الگوی رشد این گونه آلومتریک منفی بود (×L۲.۸۸۸۰۱۵/۰=w؛ ۲/۸۸۸=b). در جنس نر آلومتریک مثبت و در جنس ماده نیز آلومتریک منفی بود. میانگین طول و وزن جنس نر و ماده اختلاف معنی‌داری داشت (۰/۰۵>p) و رابطه بین طول و وزن در ماهیان تصاعدی بود. این گونه با آهنگ رشد ۰/۱ به حداکثر طول پیش‌بینی‌شده نزدیک می‌شود که حداکثر طول تخمینی برای ماهی ۱۳۸/۶سانتی‌متر به دست آمد. شاخص رفتار تغذیه‌ای برای گروه‌های سنی زیر ۴ سال، رژیم غذایی علفخواری (۰/۱±۲/۴=RLG) را نشان داد و بعد از بلوغ به سمت رژیم غذایی همه‌چیزخواری متمایل شد (۰/۶±۱/۲=RLG).
نتیجه‌گیری: الگوی رشد گونه سس‌ماهی بزرگ‌سر آلومتریک منفی است و در تمامی فصول از رژیم غذایی همه‌چیزخواری برخوردار است.


دوره ۱۸، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۴ )
چکیده

هدف: اینترلوکین ۶، سایتوکاینی پیش التهابی است که در چاقی و اختلالات متابولیک وابسته به آن نقش مهمی ایفا می‌کند. همچنین ورزش و فعالیت بدنی برای پیشگیری از چاقی و بهبود سیستم ایمنی بدن پیشنهاد شده است. از این رو، هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر رژیم غذایی پرچرب و تمرین هوازی شدید بر سطوح پلاسمایی اینترلوکین ۶ در موش بود. مواد و روش‌ها: ۲۸ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، به‌طور تصادفی به ۲ گروه کنترل با تغذیۀ طبیعی و تغذیۀ پرچرب و دو گروه تمرینی با رژیم غذایی طبیعی و رژیم غذایی پرچرب تقسیم شدند. گروه‌های تجربی ۵ روز در هفته، هر جلسه به‌مدت ۱ ساعت، با سرعت ۳۵ متر بر دقیقه روی تردمیل به دویدن پرداختند (۷۵ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی). پس از ۸ هفته، نمونه‌های خونی آزمودنی‌ها به‌منظور بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی اینترلوکین ۶ استفاده شدند. از آزمون تحلیل واریانس دو طرفه برای بررسی فرضیه‌های تحقیق استفاده شد (۰۵/۰>P). نتایج: رژیم غذایی پرچرب، باعث افزایش معنی‌دار وزن و سطوح اینترلوکین ۶ آزمودنی‌ها شد و ۸ هفته تمرین هوازی شدید، میزان اینترلوکین ۶ را در گروه با رژیم غذایی طبیعی افزایش و در گروه با تغذیه پرچرب کاهش داد که در گروه با رژیم طبیعی از لحاظ آماری معنی‏دار نبود. نتیجه‌گیری: مصرف غذای پرچرب، احتمالاً با افزایش سطوح اینترلوکین ۶ باعث ایجاد شرایط التهابی می‌شود که تمرین هوازی شدید به‌مدت ۸ هفته می‌تواند سطوح بالای اینترلوکین ۶ به‌دنبال مصرف غذای پرچرب را به‌طور معنی‌داری کاهش دهد.

صفحه ۱ از ۱