جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای شاخصهای شیمیایی
روح الله آهنگر، علیرضا عالیشاهی، سیده مریم دانشور، سید مهدی اجاق، حجت میرصادقی،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
هدف از تحقیق ، بررسی تاثیر کیتوزان به عنوان یک نگهدارنده طبیعی بود. نتایج تاثیر کیتوزانهای مختلف بر میزان شاخصهای شیمیایی فیله فیل ماهی نگهداری شده در یخچال هدف تحقیق حاضر بود. ماهی پرورشی شسته شده و فیله گردید. در این تحقیق ۳ نوع کیتوزان بررسی شد: کیتوزان محلول در اسید، کیتوزان محلول در آب و کیتوزان الیگوساکارید. فیلهها ۳۰ ثانیه در محلولهای فوق غوطهور بوده، سپس خارج شده و پس از ۲ دقیقه، ۳۰ ثانیه دیگر در محلول غوطهور شدند. نمونههای شاهد فاقد پوشش بودند. سپس فیلهها ۲ ساعت در دمای اتاق (۲۰ درجه سانتیگراد) قرار گرفتند تا پوشش روی فیلهها تشکیل شود. ۱۹۲ قطعه فیله ماهی ۱۰۰ گرمی برای ۴ تیمار و هر تیمار در ۴ زمان تقسیم شد: تیمار یک به عنوان شاهد (بدون نگهدارنده)، تیمار دوم حاوی ۱ درصد کیتوزان محلول در اسید، تیمار سوم حاوی ۱ درصد کیتوزان محلول در آب و تیمار چهارم حاوی ۱ درصد کیتوزان الیگوساکارید معین شدند. تمام نمونهها در دمای ۱±۴ درجه سانتی گراد یخچال نگهداری شدند و در روز (۰، ۴، ۸ و۱۲) میزان شاخصهای شیمیایی (پراکسید، pH، تیوباربیتوریک اسید و بازهای نیتروژن فرار) آنها سنجیده شد. همه شاخصهای تیمارهای مختلف با گذشت زمان روند افزایشی داشتند. تنها در شاخص pH تیمار کیتوزان محلول در اسید ۱ درصد روند نامنظمی داشت. کیتوزان محلول در اسید ۱ درصد بیشترین تاثیر مثبت را در تمامی تیمارها داشت. با توجه به افزایش میزان شاخصهای شیمیایی در همه تیمارها، افزودن انواع کیتوزان به فیله ماهی سبب جلوگیری و کاهش آن شد.
دوره ۱۴، شماره ۶۳ - ( ۲-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
این تحقیق در سال۱۳۹۳ با هدف بررسی شاخصهای شیمیایی، حسی و میکروبی برگر تلفیقی (کپور نقرهایـ گوشت قرمز) در طول مدت نگهداری در دمای یخچال انجام شد. تیمارهای برگر شامل ۵ تیمار (تیمار۱: ۷۵ درصد گوشت ماهی+ ۰ درصد گوشت قرمز، تیمار۲: ۰درصد گوشت ماهی+ ۷۵ درصد گوشت قرمز، تیمار۳: ۲۵/۵۶ درصد گوشت ماهی+ ۷۵/۱۸درصد گوشت قرمز، تیمار۴: ۷۵/۱۸ درصد گوشت ماهی+ ۲۵/۵۶ درصد گوشت قرمز، تیمار۵: ۵۰/۳۷ درصد گوشت ماهی+۵۰/۳۷ درصد گوشت قرمز) و هر کدام با ۳ تکرار تهیه شدند. نتایج نشان داد که در تمامی تیمارها میزان مواد ازته فرار(TVB-N) و پراکسید (PV) از سطح مجاز (۳۵-۳۰ میلیگرم در ۱۰۰ گرم گوشت و۲۰-۱۰ میلیاکی والان در کیلوگرم) بالاتر نرفت. در تیمار۱ میزان اسیدهای چرب فرار (FFA) از ۰۱۸/۰ ±۴۵/۱ به ۰۵۷/۰ ±۱۶/۵ درصد در پایان دوره افزایش یافت درحالیکه در سایر تیمارها این افزایش روند کندتری داشت. میزان باکتریهای مزوفیل و سایکروفیل در تمامی تیمارها در طول دوره نگهداری افزایش نشان داد ولی تا روز نهم از حد مجاز تجاوز نکرد (Log cfu/ g۱۰۷). نتایج نشان از آن داشت که میزان تیوباربیتیوریک اسید (TBA) در تمامی تیمارها تا روز نهم ار حد مجاز پایینتر بود (۴-۳ میلیگرم مالون در آلدئید در کیلوگرم).نتایج آنالیز حسی نشان داد که افزایش امتیاز رابطه مستقیمی با سهم گوشت قرمز در تیمارها دارد و بهترین زمان ماندگاری برای برگر تلفیقی تیمار ۲ با بیشترین امتیازطی ۱۵ روز نگهداری در دمای یخچال ۱۲ روز میباشد.