جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای ضایعات میگو
قاسم رشیدیان، عبدالمحمد عابدیان کناری، مریم نیکخواه،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۰ )
چکیده
در این تحقیق ضایعات سر میگوی وانامی تهیه و بصورت آنزیمی با کمک آنزیم آلکالاز (L ۴/۲( هیدرولیز و با اولترافیلرهای با اندازه چشمه ۱۰ کیلو دالتون فرکشن بندی شد. فرکشن مورد نظر بر اساس روش ژلاسیون یونی (کیتوزان و تری پلی فسفات) در کپسول های نانوکیتوزان بر اساس غلظت های ۱ و ۲ میلیگرم بر میلی لیتر کیتوزان، نسبت های مختلف کیتوزان:تری پلی فسفات و غلظت های مختلف فرکشن پپتیدی شامل ۱، ۵ و ۱۰ میلی گرم در میلی لیتر بهینه سازی شد. درجه هیدرولیز و طول پپتیدهای بدست آمده از هیدرولیز آنزیمی محاسبه شد. اندازه، پتانسیل زتا و متوسط قطر و توزیع اندازه ذرات توسط دستگاه انکسار نور پویا بررسی شدند. ساختار و شکل نانوکپسول ها شامل عکس برداری میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و طیف مادون قرمز (FTIR) انجام شد. اندازه ذرات در غلظت ها و تمیار های مختلف متنوع و در محدوده ۳۰ تا ۱۵۰ نانومتر بود. بهترین نتیجه حاصل از بهینه سازی کپسولیشن در تیمار نسبت ۲:۱ کیتوزان به پلی فسفات و غلظت ۱۰ میلی گرم بر میلی لیتر بدست آمد. اندازه، شاخص پراکندگی، پتانسیل زتا و اندازه نانوکپسول ها در شرایط بهینه مورد نظر به ترتیب ۰٫۳۷۵،۲۰۲ و ۱۳/۳۰ نانومتر بودند و شرایط نگهداری در دمای ۲۰- درجه سانتیگراد تاثیر چندانی بر کیفیت نانوکپسول ها نداشت. با توجه به کارایی بالا (۱۸/۰±۰۴/۹۱ درصد) کیتوزان می تواند برای نانکپسوله کردن فرکشن پپتیدی کوچکتر از ۱۰ کیلودالتون مورد استفاده قرار گیرد.
دوره ۱۸، شماره ۱۱۹ - ( ۱۰-۱۴۰۰ )
چکیده
با توجه به نگرانیهای موجود در زمینه استفاده از آنتیاکسیدانهای سنتتیک در صنایع غذایی، شناسایی و بهرهگیری از موادی حاوی آنتیاکسیدانهای طبیعی ضروری به نظر میرسد. ضایعات پروتئینی یکی از این مواد هستند که با روشهای مختلف میتوان ترکیبات آنتیاکسیدانی از آنها استخراج کرد. هدف از تحقیق حاضر نیز مقایسه و ارزیابی جامع فعالیت آنتیاکسیدانی پپتیدهای زیستفعال تولیدشده از سه منبع ضایعات شامل ماهی (FPH)، مرغ (PPH) و میگو (SPH) با آنزیم فلاورزایم است. لذا پپتیدهای زیستفعال پس از تولید از این سه منبع از نظر تمام آزمونهای آنتیاکسیدانی رایج و غیر رایج در صنعت غذا مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج نشان داد پپتیدهای تولیدشده از این سه منبع (با آنزیم و درجه آبکافت یکسان) از نظر فعالیت آنتیاکسیدانی متفاوت هستند. در آزمونهای فعالیت مهار رادیکالهای آزاد DPPH و ABTS، قدرت مهار پراکسیداسیون لینولئیکاسید و کلاتهکردن فلزات، SPH نسبت به دو پروتئین دیگر به صورت معنیداری در بالاترین سطح قرار داشت (۰۵/۰>p). مقادیر این چهار شاخص در SPH به ترتیب ۳۸/۱±۴۵/۸۷، ۵۹/۰±۲۶/۷۹، ۶۲/۱±۵۶/۹۴ و ۳۷/۰±۴۹/۷۱ درصد اندازهگیری شد. در مورد قدرت کاهندگی یون فریک و فعالیت مهار رادیکال آزاد هیدروکسیل، بین SPH و FPH اختلاف معنیداری ثبت نشد (۰۵/۰<p). همچین از نظر شاخص فعالیت مهار رادیکال آزاد ABTS، FPH و PPH اختلاف قابل ملاحظهای ارائه نکردند (به ترتیب ۸۵/۰±۱۵/۶۹ و ۹۳/۱±۴۴/۶۸ درصد). بر اساس برایند آزمونهای مورد بررسی، در تحقیق حاضر پپتیدهای زیستفعال تولیدشده از ضایعات میگو (SPH) دارای بیشترین فعالیت آنتیاکسیدانی بودند. پپتیدهای حاصل از آبکافت ضایعات ماهی (FPH) در رتبه دوم قرار گرفتند. تقریبا در تمامی آزمونها، کمترین فعالیت آنتیاکسیدانی مربوط به پپتیدهای حاصل از ضایعات مرغ (PPH) بود.
