جستجو در مقالات منتشر شده
۶ نتیجه برای ضد دیابتی
سعید خواجوی، مهدی طبرسا، حسن احمدی‌گاولیقی، مسعود رضائی،
دوره ۱۰، شماره ۱ - ( ۱۱-۱۳۹۹ )
چکیده
پلی ساکاریدها به دلیل پیچیدگی ساختار شیمیایی و ناهمگنی وزن مولکولی دارای ویژگی های زیستی متنوع بوده که می تواند از طریق روش های مهندسی و اعمال اصلاحات ساختاری بهبود یابند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی ویژگی های ضد اکسایشی و ضد دیابتی پلی ساکاریدهای با منشأ دریایی و خشکی و بررسی رابطه وزن مولکولی با فعالیت زیستی می باشد. لذا، چهار پلی ساکارید با پراکندگی و میانگین متفاوت وزن مولکولی شامل فوکوئیدان و آلژینات جلبک قهوه ای پادینا (Padina pavonica) و پلی ساکاریدهای دانه خاکشیر (Descurainia sophia) و رازیانه (Foeniculum vulgare) در سه سطح در دمای ۱۰۰ درجه سانتیگراد به مدت ۵، ۱۰ و ۲۰ دقیقه توسط ۰۵/۰ نرمال اسید هیدروکلریک تحت هیدرولیز قرار گرفتند. میانگین وزن مولکولی در فوکوئیدان ۲۰۵۹,۵-۳۷۸۱.۸، آلژینات ۱۷۷۴.۴-۲۳۲۴.۹، پلی ساکارید خاکشیر ۷۲۰.۴-۱۳۷۳.۸ و پلی ساکارید رازیانه ۵۷۵۲.۶-۱۴۰۷۷.۵ × ۱۰۳ گرم/مول بود. ارتباط کاهش وزن مولکولی با بازدارندگی فعالیت آنزیم α-آمیلاز در فوکوئیدان (۵۲,۱-۳۲.۸ درصد) و آلژینات (۶۷.۶-۳۲.۲ درصد) کاهشی و در رازیانه (۶۱.۲-۴۵.۰ درصد) افزایشی بود. کاهش وزن مولکولی سبب افزایش قابلیت مهار رادیکال آزاد DPPH و کاهندگی یون آهن در فوکوئیدان (۴۷,۹-۲۷.۸ درصد; جذب ۰,۴۷-۰.۳۷) و رازیانه (۳۹.۰-۱۲.۷; جذب ۰,۳۴-۰.۱۶) شد. تاثیر کاهش وزن مولکولی در ویژگی های ضداکسایشی آلژینات و خاکشیر بسیار محدود بود. به طور کلی نتایج مطالعه حاضر نشان داد که وزن مولکولی عاملی تعیین کننده در بروز فعالیت زیستی پلی ساکاریدهای مورد مطالعه است و کاربرد آنها به عنوان ترکیبات واجد فعالیت ضددیابتی و ضداکسایشی می تواند در اشکال طبیعی و یا هیدرولیزات آنها صورت پذیرد.
نفیسه سادات موسوی، مهدی طبرسا، امیر پویا قندهاری یزدی، آریا باباخانی، هدیه حکیمی،
دوره ۱۴، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۴ )
چکیده
هدف از مطالعه حاضر، بررسی امکان بهبود خواص ضد دیابتی فوکوئیدان استخراج شده از جلبک قهوه ای Nizamuddinia zanardinii و غنی سازی فرمولاسیون پاستا با فوکوئیدان می باشد. فوکوئیدان خام با استفاده از روش حلالی در دمای ۶۰ درجه سلسیوس استخراج و سپس در دمای ۱۰۰ درجه سلسیوس به مدت ۱۰ تا ۶۰ دقیقه توسط هیدروکلریک اسید ۰۱/۰ نرمال هیدرولیز شد. قابلیت هیدرولیزات تولید شده در ممانعت از فعالیت آنزیمهای ⍺-آمیلاز و ⍺-گلوکوزیداز ارزیابی و در نهایت در سطوح ۰/۱۲۵، ۰/۲۵ و ۰/۵ درصد به پاستا اضافه شد. در حالی که با افزایش زمان هیدرولیز قابلیت ممانعت از آنزیم ⍺-آمیلاز تا سطح مشخصی افزایش و سپس کاهش یافت، این روند در خصوص آنزیم ⍺-گلوکوزیداز به صورت کامل کاهشی بود. غنی‌سازی پاستا با فوکوئیدان هیدرولیز شده تا سطح ۰/۵ درصد میزان رطوبت، خاکستر و پروتئین محصول را به صورت معنی دار تغییر نداد. با افزایش سطوح فوکوئیدان، زمان پخت (۸ به ۹ دقیقه) و افت پخت (۶/۲۷ به ۷/۱۰ درصد) افزایش یافت. با افزایش میزان فوکوئیدان، شاخص‌های رنگی L* کاهش، a* افزایش و b* بدون تغییر باقی ماند. در مقایسه با گروه کنترل، نتایج ارزیابی حسی تفاوت معنی‌داری در رنگ ظاهری قبل و بعد از پخت، عطر و بو، طعم و مزه، بافت و پذیرش کلی محصولات تولید شده نشان نداد. به طور کلی، نتایج حاضر نشان داد که هیدرولیز به مدت ۲۰ دقیقه سبب افزایش فعالیت فوکوئیدان در ممانعت از فعالیت آنزیم ⍺-آمیلاز می شود و امکان غنی سازی پاستا با هیدرولیزات فوکوئیدان تا سطح ۰/۲۵ درصد امکان پذیر است.
دوره ۱۸، شماره ۱۱۶ - ( ۷-۱۴۰۰ )
چکیده
پلی ساکاریدهای سولفاته موجود در دیواره سلولی جلبک‌ها و گیاهان آبزی به دلیل ساختار ویژه شیمیایی و مولکولی از فعالیت های زیستی متنوعی برخوردار هستند. هدف از مطالعه حاضر، ارزیابی پتانسیل پلی ساکاریدهای سولفاته گیاه آبزیMyriophyllum spicatum L. در جلوگیری از واکنش‌های اکسایشی و فعالیت آنزیمهای گوارشی آلفا-آمیلاز و آلفا-گلوکوزیداز هست. پس از حذف رنگ‌دانه‌ها و ترکیبات با وزن مولکولی پایین، پلیساکاریدها توسط آب مقطر در دمای ۶۰ درجه سانتیگراد به مدت دو ساعت استخراج شدند. تخلیص پلیساکاریدها بر روی ستون حاوی ژل DEAE Sepharose FF منجر به تولید دو فراکسیون F۱ و F۲ با بارالکتریکی متفاوت شد. پلی ساکاریدهای به‌دست‌آمده به میزان قابل‌توجهی قادر به مهار رادیکال‌های آزاد DPPH (۶۲/۲۰-۸۱/۶۴ درصد) و احیاء یون Fe۳+ (جذب ۲۴/۰-۵۰/۰) با بیشترین فعالیت در فراکسیون F۱ بودند. بازدارندگی پلی ساکاریدهای بر فعالیت آنزیم آلفا-آمیلاز متفاوت (۵۰/۲۲-۲۰/۶۳ درصد) بود و کمترین IC۵۰ برابر با ۳۱/۱ میلیگرم بر میلیلیتر در فراکسیون F۲ مشاهده شد. فعالیت آنزیم آلفا-گلوکوزیداز مخمری نیز توسط پلی ساکاریدها در سطوح مختلفی نسبت به کنترل کاهش یافت (۳۰/۱-۵/۸۹ درصد) و کمترین IC۵۰ برابر با ۰/۱۰ میلیگرم بر میلیلیتر در پلی سا کارید خام مشاهده شد. به‌طورکلی، نتایج نشان داد که بسته به ساختار شیمیایی و مولکولی پلی ساکاریدهای سولفاته M. spicatum L. دارای پتانسیل ضد اکسایشی و بازدارندگی آنزیمهای آلفا-آمیلاز و آلفا-گلوکوزیداز بوده و می‌توانند به‌عنوان ترکیبات ضد اکسایشی و ضد دیابتی موردتوجه قرار گیرند.
دوره ۱۸، شماره ۱۱۷ - ( ۸-۱۴۰۰ )
چکیده
پوست انار اصلی ترین محصول جانبی در طی فرآوری انار است که منبع ارزشمندی از ترکیبات زیست فعال با اثرات مفید برای سلامتی است. این مطالعه به طور مقایسه ای تاثیر دو روش استخراج (آنزیمی و اسیدی) بر روی پوست انار را با اندازه گیری میزان فعالیت زیستی آنها از نظر محتوای فنل کل ، فعالیت ضداکسایشی با استفاده از مهار رادیکال های آزاد ۱,۱-diphenyl-۲-picrylhydrazyl (DPPH) و مهار رادیکال کاتیون ۲,۲′-azino-bis-۳-ethylbenzthiazoline-۶-sulphonic acid (ABTS) و ویژگی ضد دیابتی با اندازه گیری فعالیت مهار کنندگی آنزیم آلفا آمیلاز و آلفا گلوکوزیداز مورد بررسی قرار داده شده است. میزان فنل کل برای هر دو پکتین استخراجی با روش آنزیمی و اسیدی به ترتیب برابر با ۲۴۳ و ۱۱۶ میلی گرم گالیک اسید در گرم ماده خشک (GAE mg/g dw) بود. میزان غلظت مهار ۵۰ درصد فعالیت مهار کنندگی رادیکال (IC۵۰) DPPH نمونه پکتین استخراجی با روش آنزیمی (۸/۱۳۶ میکرو گرم/ میلی لیتر) بطور معنی داری کمتر از نمونه پکتین استخراجی با روش اسیدی (۴/۶۵۲ میکرو گرم/ میلی لیتر) بود (۰۵/۰p ˂ ). IC۵۰ رادیکال کاتیونی ABTS نمونه پکتین استخراجی با روش آنزیمی و نمونه پکتین استخراجی با روش اسیدی به ترتیب برابر با ۳۶۱ و ۹۴۵ میکرو گرم/ میلی لیتر بود. فعالیت مهار کنندگی آنزیم های آلفا آمیلازی و آلفا گلوکوزیدازی پکتین استخراجی با روش آنزیمی قوی تر از نمونه پکتین اسیدی بود. میزان فعالیت مهار کنندگی آنزیم آلفا آمیلازی تمام نمونه ها قوی تر از فعالیت مهار آنزیم آلفا گلوکوزیدازی بود. نتایج نشان داد که پکتین استخراجی با روش آنزیمی دارای توان بالقوه ضد اکسایشی و ضد دیابتی بوده و می تواند به عنوان ماده فراسودمند مورد قبول در فرمولاسیون مواد غذایی مورد استفاده قرار گیرد.
دوره ۱۹، شماره ۱۲۲ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
میزان مصرف عدس به دلیل ترکیبات مغذی و خواص عملکردی آنها به طور مداوم رو به رشد بوده است. دانههای عدس سرشار از چندین ترکیب زیست فعال با اثر کنترل بر کاهش علائم دیابت، بیماریهای قلبی-عروقی و پیری میباشد. در این مطالعه اثرات عصاره استونی، فیبر محلول و پروتئین استخراج شده از عدس سبز در غلظت ۵۰ میلیگرم بر میلیلیتر بر خواص ضد دیابتی با اندازهگیری مهار کنندگی فعالیت آنزیم آلفا-آمیلاز و آلفا-گلوکوزیداز مورد بررسی قرار گرفت. میزان مهار کنندگی فعالیت آنزیم آلفا-آمیلاز خوکی توسط عصاره استونی و پروتئین عدس اختلاف معناداری با یکدیگر نداشتند (۰۵/۰ > p). عصاره استونی بیشترین تاثیر را بر مهار فعالیت آنزیم گلوکوزیداز موشی داشت (۰۸/۶۷ درصد). همچنین کاهش شدت فلوئورسانس در اثر افزودن غلظتهای مختلف عصاره استونی، فیبر محلول و پروتئین عدس (۲۵/۰، ۵۰/۰، ۱، ۲ و ۴ میلیگرم بر میلیلیتر) به آنزیم آلفا-آمیلاز و آلفا-گلوکوزیداز نشان دهنده ایجاد تغییرات در ساختار سوم آنزیمها بود. نتایج نشان داد که هر سه ترکیب استخراج شده از عدس به عنوان یک منبع طبیعی برای مهار فعالیت آنزیمهای آلفا-آمیلاز و آلفا-گلوکوزیداز محسوب شوند و در تهیه تولید مواد غذایی فراسودمند مورد استفاده قرار گیرند.
دوره ۱۹، شماره ۱۳۲ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
بیشترین ترکیب جانبی حاصل از فراوری ذرت در صنعت تولید نشاسته از ذرت، سبوس میباشد که فقط به صورت غذای دام از آن استفاده می‌شود. در این مطالعه خواص ضد اکسایشی و ضد دیابتی صمغ فیبر ذرت دارای فنل (FAX) و بدون فنل (Y) از سبوس ذرت مورد بررسی قرار گرفت. همچنین جهت بررسی سازوکار ممانعت کنندگی دو آنزیم α-آمیلاز و α-گلوکوزیداز، میزان شدت فلوئورسانس ذاتی و خارجی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بیشترین خاصیت مهارکنندگی رادیکال DPPH مربوط به فیبرFAX µmolTE/g۳۹۹/۰ ± ۷۴/۳۹، و کمترین مربوط به فیبر استخراج شده Y µmolTE/g ۲۵۷/۰ ± ۷۳/۳ میباشد. همچنین نتایج فعالیت مهارکنندگی رادیکال کاتیونی ABTS مربوط به نمونه FAXبرابر با molTE/g µ ۹۹/۲ ± ۱۰/۱۳۷ بوده و نمونه Y molTE/g µ ۱۷/۱± ۶۸/۲۹ بود. میزان مهار کنندگی فعالیت آنزیم α-آمیلاز خوکی نمونه FAX بیشتر از Y بوده و اختلاف معنی‌داری با یکدیگر داشتند (۰۵/۰ > p). نمونه فیبرFAX بیشترین تاثیر را بر مهار فعالیت آنزیم گلوکوزیداز موشی داشت (۱۵/۲۶درصد) در حالیکه نمونه Yدر غلظتهای استفاده شده فاقد خاصیت مهار آنزیم بود. همچنین کاهش شدت فلوئورسانس در اثر افزودن غلظتهای مختلف هردو فیبر به آنزیم α-آمیلاز و α-گلوکوزیداز مشاهده شد ولی این شدت برای نمونه FAX بیشتر بود. فیبرهای تولیدی توانایی مهار کنندگی هر دو آنزیم را از طریق ایجاد تغییر در ساختمان سوم آنزیم به وسیله پیوندهای غیرکوالانسی را داشتند. بطور کلی نتایج نشان داد که فیبر با میزان فنل بالا از سبوس ذرت می‌تواند به عنوان یک منبع طبیعی دارای فعالیت ضد اکسایشی ومهار فعالیت آنزیم های α-آمیلاز و α-گلوکوزیداز محسوب شده و در تولید مواد غذایی فراسودمند مورد استفاده قرار گیرد.
