جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای فلور میکروبی
دوره ۲، شماره ۵ - ( ۴-۱۳۸۴ )
چکیده
یکی از ویژگیهای کیفی محصولات کشاورزی فلور میکروبی آنها است که در قابلیت نگهداری و صادرات آنها نقش مهمی دارد. در این تحقیق ده واریته مهم خرما (Phoenix dactylifera) از مناطق مختلف خوزستان در سه مرحله رسیدگی قابل خوردن یعنی خارک، رطب و تمر (خرمای کاملا رسیده) مورد شمارش کلی میکروارگانیسمها و کپک و مخمر قرار گرفتند. هر واریته در دو نخلستان جوان (سن کمتر از ده سال) و مسن (سن بیشتر از چهل سال) از نظر فلور میکروبی مورد مقایسه قرار گرفتند. در این تحقیق مشاهده گردید که بیشترین تعداد میکروارگانیسمها و کپک و مخمر مربوط به رطب است که تعداد آنها با تعداد شمارش شده در خارک و تمر دارای اختلاف معنی داری است. تعداد کل میکروارگانیسمها در خارک کمتر از رطب و بیشتر از تمر می باشد. بالا بودن بار میکروبی رطب نسبت به خارک و تمر را می توان در نرم بودن بافت و مناسب بودن رطوبت آن دانست. پایین بودن بار میکروبی تمر به علت سفت بودن بافت و کم بودن رطوبت آن می باشد. در کلیه واریته های مورد بررسی در نخلستانهای مسن و جوان بار میکروبی خارک نسبتا بالا بود که این آلودگی در رطب به طور قابل توجهی افزایش داشت و در تمر کاهش شدیدی از خود نشان داد. در این مطالعه سن نخل خرما اثر معنی داری بر فلور میکروبی محصول آن نداشت. کپک آسپرژیلوس که یکی از میکروارگانیسمهای محدود کننده کیفیت خشکبار ایران در صادرات است فقط در خارک دو واریته مشاهده گردید. این تحقیق نشان می دهد که با مطلوب نمودن شرایط پس از برداشت و حذف آلودگیهای ثانویه می توان یکی از محدودیتهای صادرات خرما را کنار زد.
ابراهیم حسین نجدگرامی، اشکان جعفری، فریده بخشی، رامین مناف فر، رضوان الله کاظمی، محمد علی یزدانی ساداتی،
دوره ۴، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۴ )
چکیده
تاثیر ناپلی غنی شده با پلیبتاهیدروکسی بوتیرات (PHB) در غلظتهای صفر (کنترل)، ۱/۰، ۳/۰ و ۱ گرم در لیتر بر پارامترهای رشد، ترکیب بدن، فعالیت آنزیمهای گوارشی و فلور میکروبی روده در لارو تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) بررسی شد. نتایج بیانگر کاهش معنیدار میزان پارامترهای رشد (۰۵/۰P<) لارو تغذیه شده با PHB بود. همچنین PHB منجر به افزایش میزان کل اسیدهای چرب اشباع و n۶ و کاهش اسیدهای چرب تک غیر اشباع، C۱۸:۳n۳، n۳ و n۳/n۶ بدن لاروها گردید.PHB فعالیت آنزیمهای گوارشی را نیز تغییر داد، بهطوریکه پایینترین میزان فعالیت آنزیمهای گوارشی، توتال پروتئاز، آمیلاز و لیپاز در تیمارهای PHB ثبت گردید. بررسی فلور میکروبی انتهای روده لاروها از طریق PCR-DGGE نشان داد که تعدادی از باندها در تیمار با پایین ترین رشد، دارای غالبیت کمتری نسبت به سایر تیمارها هستند. نتایج کلی نشان داد که PHB دارای تاثیرات منفی در این مرحله از تکامل تاسماهی ایرانی است و یرای یافتن غلظت بهینه PHB در محیط غنی سازی، مطالعات بیشتری باید انجام شود.
سید مرتضی حسینی، اسمعیل پقه، عباسعلی آقایی مقدم، بهروز قره وی، ملیکا قلیچ پور،
دوره ۱۴، شماره ۰ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
هدف از این مطالعه ارزیابی اثر افزودن کنجاله پنبه دانه همراه با مخمر Saccharomyces cerevisiae سویه PTCC۵۰۵۲ –به شکل غنیشده با آهن یا غنی نشده- بر توجیه اقتصادی تولید، خصوصیات بیوشیمیایی خون، فلور میکروبی و وضعیت هیستوپاتولوژیک روده در قزلآلای رنگینکمان جوان بود. ماهیها با وزن حدود ۳۱ گرم در ۱۶ تانک در قالب چهار تیمار و چهار تکرار توزیع شدند. یک جیره شاهد بدون کنجاله پنبه دانه، یک جیره حاوی ۱۵ درصد کنجاله پنبه دانه و دو جیره حاوی ۱۵ درصد کنجاله پنبه دانه به همراه ۱۰۸ × ۱ cfu/g مخمر یا مخمر غنی شده با آهن به مدت ۸ هفته در اختیار ماهیها قرار گرفتند. نتایج نشان داد احتلاف معنیداری در راندمان تولید ماهی، شاخصهای بیوشیمیایی پلاسما و وضعیت هیستوپاتولوژیک روده بین تیمارها وجود نداشت. قیمت تمام شده خوراک به ازای تولید ماهی در تیمارهای حاوی کنجاله پنبه دانه نسبت به تیمار شاهد به طور معنیداری کاهش یافت و پایینترین قیمت مربوط به تیمار بدون مخمر بود. اختلاف معنیداری در فراوانی میکروبی بین تیمار شاهد و کنجاله پنبه دانه مشاهده نشد ولی افزودن مخمر یا مخمر غنی شده به جیره باعث افزایش تراکم جنس Saccharomyces، کاهش تراکم جنس Aeromonas و Vibrio و کاهش تراکم گونه Yersinia ruckeri در روده ماهی شد. نتایج این تحقیق نشان میدهند که افزودن ۱۵ درصد کنجاله پنبه دانه به جیره غذایی ماهی قزل آلای رنگین کمان میتواند توجیه اقتصادی تولید ماهی را افزایش دهد و افزودن مخمر به این جیره باعث بهبود فلور میکروبی روده ماهی میشود.
دوره ۱۹، شماره ۱۲۶ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
دراین مطالعه اثر رژیم غذایی و پروبیوتیک بر خصوصیات بدن موشهای C۵۷BL /۶ بررسی گردید. موشها به چهار گروه شامل گروه کنترل، گروه دریافت کننده پروبیوتیک لاکتوباسیلوس روتری DMC۲۰۰۱۶ ، گروه دریافت کننده جیره غذایی پرچرب (HFD) و گروه دریافت کننده پروبیوتیک و جیره پرچرب تقسیم شدند. تأثیر رژیم غذایی پرچرب و پروبیوتیک بر فلورمیکروبی روده، وزن بدن، فاکتورهای خونی، هورمون لپتین و لیپوپلی ساکارید پس از هشت هفته نگهداری در آنها مورد بررسی قرار گرفت. رژیم غذایی پرچرب باعث افزایش وزن توده بدن، چربی شکمی و کبد شد. گروه HFD بیشترین افزایش وزن بدن (g ۰۲/۱ ± ۳۶/۸) نسبت به سایرگروهها داشت و مصرف لاکتوباسیلوس روتری باعث کاهش وزن بصورت معنیدار نگردید. همچنین رژیم غذایی پرچرب به طور قابل توجهی لیپوپلی ساکارید و لپتین را افزایش داد، اما لاکتوباسیلوس روتری باعث کاهش این شاخصها در مقایسه با گروه HFD شد. فراوانی و تنوع فلور میکروبی روده به رژیم غذایی و پروبیوتیک مصرفی بستگی داشت. با مصرف رژیم غذایی پرچرب میزان فرمیکوت (۷۰%) افزایش و باکتریوئیدیتها (۱%>) کاهش یافت. اما با مصرف لاکتوباسیلو روتری میزان اکتینوباکتریها (۴%) و فرمیکوتها (۱۶%) نسبت به نمونه کنترل کاهش و میزان پروتئوباکتریها (۷۸%) افزایش یافت. با توجه به نتایج این مطالعه و تحقیقات مشابه، همه پروبیوتیکها بر شاخصهای چاقی موثر نیستند و باید براساس هدف مصرف، مکمل پروبیوتیک انتخاب گردد.