---

اهدف: در این تحقیق، استخراج ژلاتین از زایدات تاسماهی سیبری و استفاده از آن در تهیه فیلم، مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش­ها: استخراج ژلاتین به روش توام اسید و باز صورت گرفت. بعد از ارزیابی خصوصیات ژلاتین استخراج شده (درجه بلوم، pH، تست زتا و دما و زمان باز و بسته شدن ژل)، از محصول نهایی به روش کاستینگ فیلم تولید شد.
یافته ­ها: نتایج نشان داد بازده استخراج ژلاتین از زایدات تاسماهی ۰۶/۲۰% بود که میزان پروتئین، pH، درجه سختی ژل و دما و زمان بسته و باز شدن ژل به ترتیب، ۶/۰ ± ۲/۷۹%، ۴، ۴/۰ ± ۲/۱۶۰ گرم، ۲/۰ ± ۱/۱۳ درجه سانتی­گراد در ۵/۰ ± ۳/۱۸۰ ثانیه و ۵/۰ ± ۳۳/۱۹ درجه­سانتی­گراد در ۵/۰ ± ۶۶/۱۴۰ ثانیه بود. ارزیابی پتانسیل زتا حاکی از مثبت بودن بار سطحی ژلاتین بود. فیلم خوراکی حاصل از ژلاتین دارای ضخامت، رطوبت، حلالیت، مقاومت کششی، کشش تا لحظه پاره شدن و نفوذپذیری به ترتیب، ۰ ± ۰۵/۰ میلی­متر، ۵/۱ ± ۲/۱۰%، ۷/۳ ± ۷۹%، ۷/۰ ± ۰۱/۳۰ مگاپاسکال، ۶/۳ ± ۵/۷۷% و g mm/h mm^۲kpa×۱۰^-۶ ۰ ± ۵/۳ گزارش گردید. تصاویر حاصل از SEM در فیلم، ساختاری صاف و بدون ترک خوردگی نشان داد. همچنین نتایج حاصل از FTIR گویای شکل­گیری باندهای آمیدی در ناحیه ۳۲۷۷، ۱۶۳۳، ۱۵۳۰ و cm^-۱ ۱۲۳۶ بود.
نتیجه­ گیری: با توجه به بازده و خصوصیات ژلاتین، و خصوصیات مکانیکی و فیزیکی فیلم حاصل، می­توان از آن برای تهیه فیلم­های زیست­تخریب­پذیر در نگهداری مواد غذایی بهره برد.

---

چکیده هدف از این تحقیق بررسی پتانسیل تهیه یک فیلم زیست تخریب­پذیر از پروتئین دانه گاودانه و تعیین برخی خصوصیات فیزیکوشیمیایی آن بود. فیلم از کنسانتره پروتئینی دانه گاودانه (۵ گرم در ۱۰۰ میلی­لیتر آب قلیایی) و گلیسرول (۵۰ درصد وزنی / وزنی کنسانتره پروتئینی) تهیه شد. میزان رطوبت، رنگ، استحکام کششی، کشش پذیری تا نقطه شکست، میزان نفوذپذیری به رطوبت و میزان آبگریزی (هیدروفوبیسیتی) فیلم انداز­گیری شد. فیلم پروتئینی گاودانه با میزان رطوبت ۶۹/۲۷%، استحکام کششی ۰۴/۵ مگاپاسکال و میزان نفوذپذیری به رطوبت ۷۲/۰ (گرم میلی­متر بر کیلو پاسکال ساعت مترمربع) قابل مقایسه با فیلم­های پروتئینی دیگر بود اما اندیس­های قرمزی (۴۱/۲۲= a) و زردی (۲۰/۳۷= b) رنگ و کشش پذیری تا نقطه شکست (۱۱۸%) آن از دیگر فیلم­های پروتینی بیشتر به دست آمد. میزان آبگریزی آن (۸۳/۴۹ درجه) در مقایسه با فیلم­های پروتینی سویا و کازئینات سدیم بیشتر و از برخی فیلم­های پروتینی مانند فیلم لوبیا قرمز کمتر بود. به طور کلی با توجه به نتایج حاصل به نظر می­رسد که فیلم پروتئینی حاصل از گاودانه پتاسیل خوبی جهت استفاده در کاربردهای بسته­بندی دارد.