---

آزمایشی در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی متعادل به روش فاکتور‏یل (۴×۴) با ۴ سطح پروتئین (۳۵، ۴۰، ۴۵ و ۵۰ درصد) هر یک با ۴ سطح کربو‏هیدرات به چربی (۱/۷، ۱/۴، ۱/۱ و ۰/۸) به مدت ۱۰۸ روز بر رشد و ترکیب شیمیایی لاشه فیل­ماهی جوان (۴/۳۳±۸۹۱/۹ گرم) انجام شد. در پایان دوره آزمایش اختلاف معناداری در شاخصهای رشد (متوسط وزن و ضریب رشد ویژه) ماهیان تغذیه شده با جیره­های حاوی ۳۵، ۴۰ و ۴۵ درصد پروتئین مشاهده نشد (۰/۰۵<P). در سطوح یکسان پروتئین با کاهش نسبت کربوهیدرات به چربی از ۱/۷ به ۱/۱ کارایی رشد (وزن نهایی و ضریب رشد ویژه) و راندمان غذا دارای اختلاف معنادار آماری نبودند (۰/۰۵<P). بیشترین پروتئین لاشه در ماهیان‏ تغذیه شده از تیمار‏های حاوی نسبت کربوهیدرات به چربی ۰/۸ و ۱/۴ مشاهده شد (۰/۰۵>P). همچنین بالاترین چربی لاشه در ماهیان تغذیه شده از نسبت کربوهیدرات به چربی ۰/۸ مشاهده گردید (۰/۰۵>P). مقایسه تیمارهای ۱/۴ و ۱/۱ نشان داد ماهیان تغذیه شده از تیمار ۱/۴ از مقادیر بالاتر NPU  (درصد پروتئین خالص جذب شده) نسبت به ماهیان تغذیه شده از تیمار ۱/۱ برخوردار بودند (۰/۰۵>P). براساس نتایج حاصل می­توان اذعان کرد که جیره غذایی حاوی ۳۵% پروتئین، ۲۶% کربوهیدرات و ۱۸% چربی با نسبت کربوهیدرات به چربی ۱/۴ جهت دستیابی به حداکثر رشد، در تغذیه فیل­ماهی ۸۹۱ تا ۲۰۰۰ گرم نسبت به سایر تیمارها مطلوب تر می­باشد.

---

 تاثیر پربیوتیک اینولین و مانان الیگوساکارید به صورت مجزا و توأمبر عملکرد رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و مقاومت به استرس شوری در بچه ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) بررسی شد. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، ۵ گرم اینولین در کیلوگرم جیره، ۵ گرم مانان الیگوساکارید در کیلوگرم جیره و ترکیب ۵/۲ گرم مانان الیگوساکارید و ۵/۲ گرم اینولین در کیلوگرم جیره تجاری (۳۵ درصد پروتئین و ۱۲ درصد چربی) در قالب چهار تیمار با سه تکرار طراحی شد. آزمایش درون مخازن پلاستیکی ۴۰ لیتری انجام گرفت. بچه ماهی سفید (۱۹± ۴۱۰ میلی گرم) با تراکم ۳۰ عدد در هرمخزن توزیع و به مدت ۴۵ روز به میزان ۷ تا ۱۲ درصد وزن بدن تغذیه شدند. بهترین عملکرد رشد و کارایی تغذیه در تیمار ۵ گرم مانان الیگوساکارید مشاهده شد (۰۵/۰>p). تفاوت معناداری در نرخ بازماندگی بین تیمارها مشاهده نشد (۰۵/۰<p). تفاوت معناداری در ترکیب لاشه بین تیمارها مشاهده نشد (۰۵/۰<p) ولی بیش ترین میزان پروتئین و چربی لاشه به ترتیب در تیمار ۵ گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید و تیمار شاهد مشاهده گردید. همچنین بیش ترین میزان مقاومت در برابر استرس شوری (۱۵ گرم در لیتر) در تیمار ۵ گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید به دست آمد (۰۵/۰p<). در مجموع، سطح ۵ گرم در کیلوگرم مانان الیگوساکارید در بهبود رشد، کارایی تغذیه، بازماندگی و مقاومت در برابر استرس شوری در بچه ماهی سفید مؤثر بود.

---

تأثیر جیره‌های حاوی کولین در سطوح ۰، ۲، ۴ و ۸ گرم در کیلوگرم بر روند رشد، شاخص‌های بیوشیمیایی خون، ترکیب لاشه و چربی کبد تاس‌ماهی سیبری با وزن ابتدایی۶۷/۰± ۶۷/۳۷ به مدت ۱۲ هفته در مخازن ۵۰۰ لیتری  فایبرگلاس بررسی شد. بدین منظور جیره‌ای نیمه خالص با استفاده از کازئین عاری از ویتامین و گلوتن گندم به‌عنوان منبع پروتئینی، مخلوط روغن‌های گیاهی و جانوری به‌عنوان منابع چربی و دکسترین به‌عنوان منبع کربوهیدرات تهیه و  سه بار در روز به ماهی خورانده شد.  چهار جیره آزمایشی از نظر میزان پروتئین (۴۰ درصد) و انرژی (۱۸ مگاژول در کیلوگرم) یکسان بودند. جیره‌های حاوی کولین تأثیر معنا‏داری بر افزایش وزن، ضریب تبدیل غذا، ضریب رشد ویژه و نسبت بازده پروتئین گذاشت. بهترین شاخص‌ها در ماهیان تغذیه شده از جیره حاوی ۲ و۸ گرم در کیلوگرم کولین مشاهده شد ) ۰۵/۰(p<. چربی لاشه ماهیان تغذیه شده از جیره حاوی ۲ و ۴ گرم کولین در کیلوگرم بیشتر از تیمار شاهد بود) ۰۵/۰(p<، ولی اختلاف معنا‏داری در پروتئین لاشه مشاهده نشد) ۰۵/۰(p>. چربی پلاسما و کبد، کلسترول، تری‌گلیسرید و فسفولیپید با افزایش سطوح کولین روندی افزایشی را نشان داد، اما فاقد اختلاف معنا‏دار بود) ۰۵/۰(p>. با توجه به نتایج، پیشنهاد می‌شود که به جیره تجاری بچه تاس‌ماهی سیبری به‌میزان ۲ گرم در کیلوگرم کولین اضافه گردد.

---

تأثیر اسانس رازیانه (Foeniculum vulgare) در ۵ سطح ۰ (شاهد)، ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰ و۶۰۰ میلی‌گرم در کیلوگرم جیره بر شاخص‌های رشد، بازماندگی، ترکیب لاشه و فراسنجه‌های خونی بچه‌ماهی سفید، Rutilus frisii kutum (وزن ۰۰۲/۰±۶/۰ گرم) در طی ۶۰ روزتغذیه بررسی شد. تفاوت معناداری در شاخص‌های رشد و بازماندگی بین تیمارها و شاهد مشاهده نشد (۰۵/۰p>). آنالیز لاشه بیشترین میزان چربی را در تیمار ۱۰۰ mg/kg اسانس نشان داد (۰۵/۰p<). بیشترین میزان گلبول سفید در تیمار ۱۰۰ mg/kg و بیشترین گلبول قرمز، هماتوکریت و هموگلوبین در تیمار ۴۰۰ mg/kg و کمترین MCV در تیمار شاهد مشاهده شد (۰۵/۰p<). در دیگر شاخص‌ها از قبیل MCH و MCHC تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰p>). در مجموع، اسانس رازیانه تأثیر معناداری بر شاخص‌های رشد بچه‌ماهی سفید دریای خزر نداشت، اما سطح ۱۰۰ mg/kg با افزایش گلبول سفید و گلبول قرمز ماهی می‌تواند نقش مهمی در ارتقای سیستم ایمنی ایفا کند.

---

گزارشات زیادی از جدا شدن گونه های مختلف لیستریا از جمله لیستریا مونوسیتوجنز از گوشت تازه طیور، گوشت قرمز، محصولات گوشتی مانند گوشت چرخ کرده و ماهی در بسیاری از کشورها وجود دارد. با توجه به جداشدن لیستریا مونوسیتوجنز از آب و از یخ های مورد استفاده جهت سرد نگه داشتن محصولات غذایی از یک طرف و افزایش بار آلودگی باکتریایی لاشه های طیور بعد از خروج از سردکن های آبی در کشتارگاهای طیور از طرف دیگر، نقش سرد کن های آبی را در احتمال آلودگی لیستریا مونوسیتوجنز لاشه های مرغ در زنجیر کشتار، بارز می سازد. در این مطالعه نقش سرد کن های آبی در چگونگی وضعیت آلودگی لیستریا مونوسیتوجنز لاشه های مرغ در ۴ کشتارگاه صنعتی استان آذربایجان غربی مورد بررسی قرار گرفت. به این ترتیب که تعداد ۹۰ لاشه مرغ از ۴ کشتارگاه صنعتی در استان آذربایجان غربی قبل از ورود و بعد از خروج از سرد کن های آبی از نظر جستجو و شمارش لیستریا مونوسیتوجنز، طبق روش اصلاح شده کانادایی انجمن غذا و دارو آمریکا مورد، آزمایش قرار گرفتند. از ۹۰ نمونه مرغ مورد آزمایش قبل از ورود به سردکن یک نمونه مرغ از نظر لیستریا مونوسیتوجنز سروتیپ ÷ مثبت بود که نتیجه شمارش Most Probable Number (MPN) لیستریا مونوسیتوجنز، ۱,۸ MPN g^-۱ بود. در حالیکه نتیجه شمارش (بر حسب (MPN g^-۱ لیستریا مونوسیتوجنز لاشه مذکور و شش لاشه مرغ دیگر (که قبل از ورود به سردکن آبی از نظر لیستریا مونوسیتوجنز منفی بودند) بعد از خروج از سردکن آبی به ترتیب ۱۸ و ??، ??، ??، ??، ?? و ۹۲ بود. که همگی متعلق به سروتیپ یک بودند. با انجام آزمون T دو طرفه، تفاوت معنی داری (P<۰,۰۵) در سطح اطمینان ۹۵% در نتایج فوق مشاهده شد. همچنین در اندازگیری کلر آزاد آب، هیچ میزان کلری اندازه گیری نشد. با توجه به نتایج بدست آمده چنین بیان می شود که در صورت عدم توجه به وضعیت بهداشتی آب سرد کن های آبی، امکان آلودگی لیستریا مونوسیتوجنز لاشه های مرغ بعد از خروج از سرد کن وجود دارد.

---

تحقیق حاضر به منظور ارزیابی تاثیر باکتری اسید لاکتیک Lactobacillus plantarum (KC۴۲۶۹۵۱) جداسازی شده از روده قزل آلای رنگین کمان استان گیلان بر فاکتورهای رشد ، فلور باکتریایی روده ،ترکیب شیمیایی لاشه بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان (Oncorhynchus mykiss) انجام شد. بچه ماهیان قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزن ۲۴/۲±۵۶/۳ گرم به مدت ۲ هفته با شرایط پرورشی محیطی سازگار شدند. پنج گروه از ماهیان با جیره حاوی ۱۰^۶ (تیمار۱) ، ۱۰^۷ (تیمار۲) ، ۱۰^۸ (تیمار۳) ، ۱۰^۹ (تیمار۴) و۱۰^۱۰ (تیمار۵) cfu g^-۱  لاکتو باسیلوس پلانتاروم و گروه کنترل (شاهد) بدون جیره حاوی پروبیوتیک به مدت ۶۰ روز تغذیه شدند . نتایج نشان داد که میزان وزن نهایی  ، طول نهایی، ضریب رشد  ، درصد افزایش وزن در تیمار ۲ بیشترین و در تیمار ۵ کمترین مقدار و میزان ضریب تبدیل غذایی  در تیمار ۲ کمترین و در تیمار ۵ بیشترین را به خود اختصاص داده بودند(۰۵/۰> P). بالاترین تعداد باکتری های اسید لاکتیک روده ماهیان قزل آلا در تیمار۴ و در حالیکه کمترین مقدار مربوط به تیمار شاهد (۰۵/۰> P)بدست آمد.  حداکثر پروتئین لاشه در تیمار ۴ و حداقل چربی لاشه در تیمار شاهد مشاهده شد (۰۵/۰> P) . باتوجه به نتایج بدست آمده در خصوص بکارگیری Lactobacillus plantarum  می توان از آن به عنوان یک فاکتور مثبت جهت بهبود فلور باکتریایی روده ، عملکرد رشد و ترکیب لاشه استفاده نمود.

---

اثرات مجزا و توأم پودر سیر و زنجبیل بر شاخص کبدی، ترکیب شیمیایی لاشه، فعالیت آنزیم‌های گوارشی و مقاومت بچه ماهی صبیتیSparidentex hasta)) در برابر تنش‌هایpH  و دمای بالا بررسی شد. آزمایش با استفاده از طرح کاملاً تصادفی شامل سطوح صفر (شاهد)، ۱درصد پودر سیر، ۱ درصد پودر زنجبیل و ترکیب ۱ درصد پودر سیر و ۱ درصد پودر زنجبیل (سیر/زنجبیل) در قالب چهار تیمار با سه تکرار طراحی و به‌مدت ۸ هفته اجرا گردید. تعداد ۲۴۰ عدد بچه ماهی صبیتی با وزن متوسط۳۱/۰ ±۰۸/۳ گرم در ۱۲ تانک توزیع شدند. نتایج نشان داد که در شاخص کبدی بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معناداری وجود داشت (۰۵/۰p<) و بیشترین میزان این شاخص مربوط به تیمارهای سیر/ زنجبیل و زنجبیل بود. نتایج آنالیز لاشه حاکی از وجود اختلاف معناداری در بین تیمارهای آزمایشی بود (۰۵/۰p<). بیشترین میزان پروتئین لاشه در تیمار سیر/ زنجبیل و بیشترین مقدار چربی لاشه در تیمار زنجبیل مشاهده شد. میزان فعالیت آنزیم‌های گوارشی در پایان آزمایش اختلاف معناداری در بین تیمارهای آزمایشی نشان داد(۰۵/۰p<). بیشترین میزان فعالیت لیپاز در تیمارهای سیر/ زنجبیل و زنجبیل و بیشترین میزان فعالیت آمیلاز نیز در تیمار زنجبیل مشاهده شد. تفاوت معناداری در آزمایش تنش اسیدی، قلیایی و حرارتی بین تیمارهای آزمایشی وجود داشت (۰۵/۰p<).  بیشترین میزان مقاومت در برابر آزمایش تنش pH در تیمار سیر/ زنجبیل و در برابر تنش حرارتی در تیمار زنجبیل مشاهده شد. در مجموع، ترکیب سیر/ زنجبیل باعث بهبود ترکیب شیمیایی لاشه، افزایش فعالیت آنزیم‌های گوارشی و افزایش مقاومت به تنش‌های محیطی در این ماهی شد. 

---

این آزمایش به منظور بررسی اثر امولسیفایر بر عملکرد رشد، فراسنجه‌های خون و ترکیب لاشه در جیره حاوی پودر چربی در ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان انجام گرفت. در این آزمایش سطوح امولسیفایری در جیره‌های حاوی ۶۰ درصد پودر چربی گنجانده شد. در تیمار شاهد به جای پودر چربی از روغن ماهی استفاده گردید. تیمارهای آزمایشی شامل ۱) تیمار شاهد (بدون امولسیفایر)، ۲) ۵/۰%کولیک اسید، ۳) ۱%کولیک اسید ، ۴) ۲%توئین۸۰ ۵) ۴%توئین۸۰ بودند. ماهیان با میانگین وزن اولیه ۰۳/۲±۳۲/۲۷ گرم به مدت ۸ هفته با جیره‌های آزمایشی تغذیه شدند. بین تیمارهای مختلف درصد افزایش وزن (BWI)، نرخ رشد ویژه (SGR)، ضریب تبدیل غذایی (FCR) و شاخص کبدی (HSI)، اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (۰۵/۰ P>)، ولی شاخص احشایی (VSI) اختلاف معنی‌داری را بین تیمارها نشان داد (۰۵/۰P<). بیشترین VSI مربوط به گروه شاهد و کمترین آن در تیمار ۵/۰%کولیک اسید مشاهده شد. افزودن امولسیفایر اثر معنی‌داری بر تعداد گلبول‌های سفید، تعداد گلبول‌های قرمز، هماتوکریت، هموگلوبین، MCV، MCH و MCHC داشت (۰۵/۰p<). بیشترین تعداد گلبول سفید در تیمار ۵/۰%کولیک اسید مشاهده شد، درحالیکه تعداد گلبول قرمز در تیمارهای حاوی امولسیفایر بیشتر از شاهد مشاهده شد. همچنین اختلاف معنی‌دار در مقدار گلوکز، پروتئین تام و آلبومین بین تیمارها مشاهده گردید (۰۵/۰p<) و بیشترین مقادیر آن‌ها مربوط به تیمار ۵/۰%کولیک اسید بود. ترکیب شیمیایی لاشه اختلاف معنی‌داری را نشان داد (۰۵/۰p<). با افزودن امولسیفایر چربی لاشه کاهش و پروتئین لاشه افزایش پیدا کرد. به نظر می‌رسد، افزودن ۵/۰% کولیک اسید با افزایش پروتئین لاشه و ارتقای رشد موجب خنثی کردن برخی اثرات منفی در هضم‌پذیری پودر چربی شده و در جیره قزل‌آلای رنگین‌کمان مناسب باشد.

---

اهداف: تلاش برای کاهش ضریب تبدیل غذایی، افزایش سرعت رشد و نیز افزایش مقاومت در برابر بیماری‌ها از مهم‌ترین اهداف تحقیقات مرتبط با ماهی کپور معمولی است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سطوح مختلف ال -کارنیتین بر فاکتورهای رشد، ترکیب بدن و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی خون ماهی انگشت قد کپور معمولی (Cyprinus carpio) بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش تجربی حاضر روی ۹۰ قطعه ماهی به‌مدت ۸ هفته انجام گرفت. ماهیان در طرح کاملاً تصادفی به ۹ تانک ۳۰۰لیتری فایبرگلاس در سه تیمار و سه تکرار تقسیم شدند. تیمارها شامل سه سطح (صفر، ۵۰۰ و ۱۰۰۰میلی‌گرم ال-کارنیتین) بودند و ماهیان سه‌بار در روز در حد سیری تغذیه شدند. شاخص‌های رشد، مورفومتریک و تغذیه و همچنین فاکتورهای خونی سه تیمار مورد مقایسه قرار گرفتند. درصد رطوبت، خاکستر، پروتئین و چربی در جیره غذایی و ترکیب لاشه ماهیان با روش AOAC تعیین و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ۱۶ از طریق آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون دانکن تحلیل شدند.
یافته‌ها: مقادیر مختلف ال- کارنیتین تفاوت معنی‌داری روی رشد نداشت، اما با افزایش سطح ال- کارنیتین یک روند افزایشی در بهبود ضریب تبدیل غذایی مشاهده شد. پروتئین و چربی لاشه در تیمار ۱۰۰۰میلی‌گرم به‌ترتیب افزایش و کاهش یافت که با گروه شاهد تفاوت معنی‌داری داشت. گلوکز و HDL تیمار ۱۰۰۰میلی‌گرم، افزایش و مقدار کلسترول و LDL در مقایسه با شاهد کاهش یافت. ال- کارنیتین بر میزان تری‌گلیسرید و هماتوکریت تاثیر معنی‌داری نداشت.
نتیجه‌گیری: اضافه‌کردن ۱۰۰۰میلی‌گرم ال- کارنیتین در جیره غذایی بچه‌ماهیان انگشت‌قد کپور معمولی در کیفیت لاشه و پارامترهای خونی این ماهی موثر است.
 

---

---

---

جهانی شدن معاصر که بر بنیان اقتصاد پست فوردیستی و سرمایه داری اطلاعاتی شکل گرفته است دارای ویژگی های همچون اقتصاد اطلاعاتی، اقتصاد جهانی و فعالیت های اقتصاد شبکه ای می باشد. ویژگی های اقتصاد پست فوردیستی وضعیتی را ایجاد کرده است که سرمایه و کالاهای تولیدی از حالت مکان ـ پایه به حالت انعطاف پذیری فضایی تغییر کرده اند. در این شرایط شهرها به عنوان نقش حمایتی در شبکه اقتصاد جهانی دارند و همچنین در درون اقتصاد پست فوردیستی به عنوان بازگران جدید فضاهای فراملی هستند. کلانشهرها در این وضعیت سعی می کنند که بخشی از هزینه های خود را  با استفاده از ابزار دیپلماسی شهری و از فضاهای فراملی کسب کنند. امروزه مدیران کلانشهرها مشتاق هستند تا نه تنها برای مدیریت کردن بخشی از هزینه های خود بلکه جهت ایجاد فرصت های شغلی مناسب برای شهروندان خود به شبکه شهرهای جهانی بپیوندند که همه اینها بوسیله دیپلماسی شهری مهیا می شود.  در حقیقت می توان گفت که بازیگران جدید جغرافیای سیاسی در قرن بیست و یکم شهرها هستند و آنها همواره منافع مالی خود را در این فضاها جستجو می کنند. سئوالت مطرح شده در این پژوهش عبارتند از؛  زمینه های بازیگری و چگونگی ورود شهرها به فضاهای فراملی به عنوان بازگران جدید نظام بین المللی چه عواملی هستند؟ همچنین روش تحقیق بکار رفته در این پژوهش توصیفی ـ تحلیلی می باشد. سرانجام این مقاله با دیدگاه پیتر تیلور، یکی از صاحبنظران جغرافیای سیاسی که مباحث جهانی شدن و شبکه شهرهای جهانی را نظریه پردازی کرده است، ورود و بازیگری کلانشهرها را در فضاهای فراملی در چارچوب ارائه مدل مفهومی بیان می کند.