۹ نتیجه برای ماهی کپور معمولی
سیده رویا علیایی، عیسی شریف پور، علیرضا ریاحی بختیاری،
دوره ۳، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۳ )
چکیده
تأثیر ترکیب نفتی پایرن بر اندام‌های آبشش، کلیه و کبد ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) با قرار دادن ۳۰ عدد ماهی (۱۰± ۱۴۰ گرم) در غلظت‌های تحت کشنده ۱۰، ۵۰ و ۱۰۰ میکروگرم در لیتر در یک دوره ۳۵ روزه بررسی شد. از بافت‌های آبشش، کلیه و کبد ماهی‌ها نمونه‌برداری و در محلول بوئن تثبیت شدند. سپس نمونه‌ها مطابق روش استاندارد بافت‌شناسی آبگیری، شفاف‌سازی و پارافینه شده و با استفاده از میکروتوم از آنها مقاطع میکروسکوپی تهیه و با استفاده از میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. آسیب‌های بافتی عمده در آبشش شامل، پرخونی، هایپرپلازی، S شکل شدن، چماقی شدن تیغه‌ها و در غلظت‌های ۵۰ و ۱۰۰ µg/l، هم‌جوشی و نکروز تیغه‌های آبششی مشاهده گردید. در بافت کبد واکوئولاسیون سلول‌های کبدی، پرخونی سینوزوئید‌ها، حضور ماکروفاژهای حاوی هموسیدرین و در غلظت‌های ۵۰ و ۱۰۰ µg/l سلول‌های کبدی حاوی هسته‌های پیکنوزه، کاریولیز شده و نکروزه مشاهده شدند. در بافت کلیه در غلظت۱۰ µg/l، کست‌های ادراری، پرخونی، دژنره شدن توبول‌ها و در غلظت‌های ۵۰ و ۱۰۰ µg/l ماکروفاژهای حاوی هموسیدرین، دژنره شدن توبول‌ها با شدت بیشتر و نکروز در بخش‌های مختلف مشاهده گردید. نتایج بیانگر آثار منفی پایرن بر هوموستازی، سلامت ماهی و فعالیت اندام‌های حیاتی به‌واسطه تغییرات بافت‌شناسی می‌باشد که در بلند مدت و غلظت‌های بیشتر اثرهای شدیدتری را به‌وجود می‌آورد.
سخی قلیچی، بهاره شعبان‌پور، پرستو پورعاشوری،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: تخم ماهی ارزش غذایی بالایی داشته و در قاره آسیا، بهعنوان یک محصول جانبی در صنعت فرآوری ماهیان شناخته شده است. هدف پژوهش، بررسی ترکیب تقریبی و آمینواسیدی، قدرت آنتیاکسیدانی، قدرت مهارکنندگی آنزیم مبدل آنژیوتنسین و قدرت ضدباکتریایی پروتئین هیدرولیزشده تخم ماهی کپور معمولی با آنزیم آلکالاز بود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش تجربی حاضر روی تخم ماهی کپور معمولی، پس از لیوفلیزه‌کردن تخم ماهی، عمل هیدرولیز با استفاده از آلکالاز در چهار زمان ۳۰، ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰دقیقه در ۸=pH و دمای C۵۵º انجام شد. میزان چربی، رطوبت، خاکستر و پروتئین براساس روش‌های AOAC و ترکیب آمینواسیدی با روش کروماتوگرافی مایع با عملکرد بالا- طیف‌سنجی جرمی سنجیده شدند. قدرت حذف رادیکال آزاد DPPH، چلاته‌کردن یون فلزی، مهارکنندگی آنزیم مبدل آنژیوتنسین و قدرت ضدباکتریایی نمونه‌ها بررسی و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ۲۱ از طریق آزمون تحلیل واریانس و آزمون LSD تحلیل شدند.
یافته‌ها: با افزایش زمان هیدرولیز، مقدار پروتئین، درصد بازیابی پروتئین و میزان خاکستر افزایش یافت، ولی میزان چربی و رطوبت کاهش یافت. فراوان‌ترین آمینواسیدها والین، لایزین، آرژنین و لوسین بودند. قدرت ضداکسیدانی نمونه‌ها با افزایش غلظت افزایش یافت. قدرت حذف رادیکال DPPH در غلظت ۲۰میلیگرم بر میلیلیتر، در همه نمونه‌ها به طور معنیداری بالاتر از محلول BHT بود (۰/۰۵p<). همه نمونه‌های پروتئین هیدرولیزشده قدرت ضداکسیدانی، مهارکنندگی ACE و ضدباکتریایی داشتند.
نتیجه‌گیری: پروتئین هیدرولیزشده تخم ماهی کپور معمولی به‌دلیل دارابودن درصد بالایی از پروتئین، پپتیدهای زیست‌فعال و آمینواسیدهای ضروری و غیرضروری، خواص آنتیاکسیدانی، مهارکنندگی آنزیم مبدل آنژیوتنسین و ضدباکتریایی بالایی دارد.
الهام سبزی، حمید محمدی‌آذرم، امیرپرویز سلاطی،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: تلاش برای کاهش ضریب تبدیل غذایی، افزایش سرعت رشد و نیز افزایش مقاومت در برابر بیماری‌ها از مهم‌ترین اهداف تحقیقات مرتبط با ماهی کپور معمولی است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سطوح مختلف ال -کارنیتین بر فاکتورهای رشد، ترکیب بدن و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی خون ماهی انگشت قد کپور معمولی (Cyprinus carpio) بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش تجربی حاضر روی ۹۰ قطعه ماهی بهمدت ۸ هفته انجام گرفت. ماهیان در طرح کاملاً تصادفی به ۹ تانک ۳۰۰لیتری فایبرگلاس در سه تیمار و سه تکرار تقسیم شدند. تیمارها شامل سه سطح (صفر، ۵۰۰ و ۱۰۰۰میلیگرم ال-کارنیتین) بودند و ماهیان سه‌بار در روز در حد سیری تغذیه شدند. شاخصهای رشد، مورفومتریک و تغذیه و همچنین فاکتورهای خونی سه تیمار مورد مقایسه قرار گرفتند. درصد رطوبت، خاکستر، پروتئین و چربی در جیره غذایی و ترکیب لاشه ماهیان با روش AOAC تعیین و داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ۱۶ از طریق آزمون تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون دانکن تحلیل شدند.
یافته‌ها: مقادیر مختلف ال- کارنیتین تفاوت معنیداری روی رشد نداشت، اما با افزایش سطح ال- کارنیتین یک روند افزایشی در بهبود ضریب تبدیل غذایی مشاهده شد. پروتئین و چربی لاشه در تیمار ۱۰۰۰میلیگرم به‌ترتیب افزایش و کاهش یافت که با گروه شاهد تفاوت معنیداری داشت. گلوکز و HDL تیمار ۱۰۰۰میلیگرم، افزایش و مقدار کلسترول و LDL در مقایسه با شاهد کاهش یافت. ال- کارنیتین بر میزان تری‌گلیسرید و هماتوکریت تاثیر معنیداری نداشت.
نتیجه‌گیری: اضافه‌کردن ۱۰۰۰میلیگرم ال- کارنیتین در جیره غذایی بچه‌ماهیان انگشت‌قد کپور معمولی در کیفیت لاشه و پارامترهای خونی این ماهی موثر است.
دوره ۹، شماره ۳۶ - ( ۸-۱۳۹۱ )
چکیده
چکیده
در این پژوهش ماهی‌ها با خونگیری و یخگذاری بهطور مستقیم کشتار شدند و خصوصیات کیفی گوشت آنها بهمنظور ارزیابی اثرات فعالیت قبل از مرگ بر کیفیت گوشت ماهی، بررسی گردید. جمود نعشی با روش اُفتادگی دم از لبه میز اندازهگیری شد. نتایج نشان دادند که روش کشتار ماهی بر کیفیت گوشت تاثیر معنیدار دارد (۰۵/۰>P). جمود نعشی در ماهیهایی که بهطور مستقیم با یخگذاری مردند ۱۲ ساعت پس از مرگ کامل شد درحالیکه ماهیهایی که با روش خونگیری و یا با خارج شدن از آب (شاهد) کشتار شدند، به‌ترتیب ۹ و ۳ ساعت پس از مرگ جمود نعشی کامل داشتند. بهطور کلی طی دوره آزمایش pH گوشت در تیمار یخگذاری شده بیشتر از سایر تیمارها و برای تیمارهای یخگذاری، خونگیری و شاهد بلافاصله پس از مرگ به‌ترتیب ۵۳/۶، ۳۴/۶ و ۳۲/۶ بود. شاخص انکسار چشم در کلیه تیمارها طی ۷۲ ساعت روند افزایشی نشان داد و دامنه تغییرات آن از ۳۶/۱ تا ۸۴/۴ بود. در تیمار یخگذاری شده در کل دوره شاخص انکسار چشم کمتر از دیگر تیمارها بود. میزان آبچک تولید شده نیز اختلاف معنیداری بین تیمارها داشت (۰۵/۰>P). درصد آبچک ۷۲ ساعت پس از مرگ در تیمارهای یخگذاری، خونگیری و مرگ خارج آب به ترتیب ۷۳/۱، ۸۴/۱ و ۸۶/۱ بود. نتایج رنگسنجی گوشت ۷۲ ساعت پس از مرگ، اختلاف معنیداری بین تیمارهای مختلف نشان نداد (۰۵/۰<P). روش‌های کشتار یخگذاری، خونگیری و مرگ خارج آب تاثیر معنیداری بر شاخصهای رنگسنجی پوست بین تیمارها و در طول ۷۲ ساعت نگهداری پس از مرگ داشت (۰۵/۰>P). میزان روشنایی، زردی و تهرنگ پوست ماهیان طی دوره روند افزایشی و قرمزی روند کاهشی داشت. فام تغییرات قابل توجهی در طول دوره نشان نداد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که ماهیهایی که مستقیماً با یخگذاری کشتار شدند کیفیت گوشت بهتری نسبت به سایر تیمارها داشتند.
دوره ۱۰، شماره ۴۱ - ( ۹-۱۳۹۲ )
چکیده
چکیده با توجه به ویژگی های کیفی سوسیس های تخمیری و به منظور دادن ارزش افزوده به فرآورده های شیلاتی،در این مطالعه برای اولین بار در ایران امکان تولید سوسیس تخمیری از ماهی کپور معمولی با بکارگیری باکتری Lactobacillus plantarumو تلقیح آنهادر درجه حرارتهای ۱۵، ۲۵، ۳۵ درجه سانتی گراد مورد بررسی قرار گرفت. به منظور تولید سوسیس تخمیری کپور معمولی، گوشت چرخ شده ماهی با نمک (۳%)، گلوکز (۳%) و log CFU/g ۵ گونه باکتریایی فوق الذکر ترکیب شده و به مدت ۴۸ ساعت در انکوباتور قرار گرفت تا تخمیر صورت گیرد. پارامترهای pH، رطوبت، پروتئین و TVB-N و بار باکتریایی به عنوان شاخص های تخمیر و کیفیت فرآورده ی مورد نظر اندازه گیری گردیدند. شمارش گروههای مختلف میکروبی ( شمارش کلی میکروارگانیسم های هوازی، باکتری های اسید لاکتیک، سودوموناس ها، میکروکوکوس، انتروباکتریاسه)در طول مدت انکوباسیون (زمان صفر، ۲۴ ساعت و ۴۸ ساعت) انجام شد. بر اساس نتایج به دست آمده، درجه حرارت های بالاتر سبب رشد سریع باکتری های اسید لاکتیک می شوند. این امر باعث کاهش شدید در pH و پیامد آن محدود نمودن رشد Pseudomonas ,Micrococcacea ,Entrobacteriacea گردید. در نهایت، جدای از پارامتر TVB، تولید سوسیس تخمیری در درجه حرارت C° ۳۵ بهترین نتیجه را در خصوص پارامتر pH و فلور میکروبی داشت.
زینب صداقت، حسین آدینه، محمد هرسیج، محمد فرهنگی،
دوره ۱۱، شماره ۳ - ( ۵-۱۴۰۱ )
چکیده
فناوری بایوفلاک بهعنوان یک سیستم پرورش برای کاهش اثرات زیست محیطی تولید ماهی در نظر گرفته میشود. در مطالعه حاضر تاثیر نانوذرات زئولیت بر کیفیت آب، عملکرد رشد، آنزیمهای گوارشی و پاسخ ایمنی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) پرورش یافته در شرایط بایوفلاک مورد بررسی قرار گرفت. بچه ماهیان (وزن اولیه ۳۶/۰± ۹۹/۷ گرم) در ۴ تیمار تقسیم شدند و با ۴ سطح از نانوذره زئولیت بهمیزان ۰ (شاهد)، ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیگرم در کیلوگرم جیره غذایی در سیستم بایوفلاک (NZ۱، NZ۲ و NZ۳) بهمدت ۶۰ روز تغذیه شدند. نسبت کربن به ازت (۱:۱۵) با استفاده از ساکارز تامین گردید. پارامترهای کیفیت آب مانند ترکیبات نیتروژنی در طول دوره آزمایش اندازهگیری شد. پایان دوره آزمایش، بالاترین شاخصهای رشد و کمترین ضریب تبدیل غذایی در جیره ۵۰ میلی گرم در کیلوگرم (NZ۱) به دست آمد. فعالیت پروتئاز روده در تیمارهای NZ۱ و NZ۲ بهطور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود، و بیشترین فعالیت لیپاز و آمیلاز مربوط به تیمار NZ۱ بود. جیرههای ۵۰ و ۱۰۰ نانوزئولیت در شرایط بایوفلاک بهطور قابل توجهی فعالیت سیستم ایمنی ماهی را افزایش دادند. مطالعه حاضر نشان میدهد که مکمل غذایی با ۵۰ و ۱۰۰ میلیگرم نانوذرات زئولیت در سیستم بایوفلاک بهطور قابل توجهی باعث افزایش عملکرد رشد، آنزیمهای گوارشی و پاسخ ایمنی در ماهی کپور معمولی در مخازن پرورش ماهی می شود.
رویا بختیار، سیدرضا میرائی آشتیانی، اردشیر نجاتی جوارمی، محمدحسین مرادی، پائولینو مارتینز،
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۲ )
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی مقایسهای خصوصیات ریختشناسی ماهیان مولد کپور معمولی وحشی (دریایی) و پرورشی انجام شد. به این منظور، در مجموع ۷۰ نمونه ماهی که شامل ۲۵ نمونه ماهی کپور معمولی وحشی از از صیدگاه بندر ترکمن و ۴۵ نمونه ماهی کپور معمولی پرورشی از مرکز تکثیر سیلورکارپ (خوشحال) در استان گیلان، جمعآوری شدند. دادههای ریختسنجی با استفاده از فرمول Elliottاستاندارد شدند و سپس از آزمونهای تجزیه به مؤلفههای اصلی (PCA)و آنالیز تابع متمایزکننده (DFA) استفاده شد. جهت بررسی معنیداری تفاوت بین صفات در دو جمعیت نیز از آزمون t استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد دو جمعیت ماهیان مولد وحشی و پرورشی با استفاده از PCA به طور کامل از یکدیگر تفکیک میشوند و بر اساس آنالیزDFA، افراد با صحت بالا (۹۸%) به گروههای جمعیتی خود اختصاص پیدا میکنند. از بین ۳۳ فاصله تراس آنالیز شده، ۱۶ فاصله تفاوت معنیداری را در بین دو جمعیت مورد مطالعه نشان دادند(P<۰,۰۵). نتایج این تحقیق نشان داد که جمعیتهای مورد مطالعه را میتوان با اختلاف ریختشناسی به خصوص در طول باله پشتی، طول باله سینهای، طول باله شکمی، طول باله مخرجی، عرض باله پشتی، عرض بدن و عرض ساقه دمی، فاصله بین باله سینهای و شکمی، طول پیش باله پشتی و طول پیش باله مخرجی از هم متمایز کرد. در مجموع نتایج نشان داد که از نظر خصوصیات ریختشناسی، جمعیت ماهی کپور معمولی وحشی (دریایی) و پرورشی به طور معنیداری از همدیگر متمایز شدهاند.
دوره ۱۴، شماره ۶۷ - ( ۶-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
در این تحقیق ژلاتین از فلس ماهی کپور معمولی در شرایط مختلف pH استخراج و به منظور تولید فیلم مورد استفاده قرار گرفت. به منظور ارزیابی اثر pH استخراج ژلاتین بر خواص فیلم ها، آزمون های فیزیکی، مکانیکی، نوری و طیف سنجی مادون قرمز فیلم های مربوطه انجام گرفت. بالاترین میزان استحکام کششی در فیلم های با pH برابر ۵ مشاهده شد. از نظر کشسانی، بیشترین میزان در pH ۷ مشاهده شد. حلالیت و تورم پذیری فیلم های تولیدی در pH ۵ کمترین میزان را نشان دادند که بیانگر مقاومت نسبتا بهتر آن ها به آب در قیاس با سایر فیلم ها بود. اما از نظر نفوذپذیری به بخار آب مناسب ترین حالت در pH خنثی مشاهده شد. خواص نوری و شفافیت فیلم ها به طور کلی شرایط مناسبی داشتند و اختلاف معنی داری با یکدیگر نشان ندادند. نتایج حاصل از طیف سنجی مادون قرمز نیز دال بر این مطلب داشت که محتوای مارپیچ سه گانه بیشتر در فیلم های تولیدی در pH اسیدی ملایم (۵) سبب بهبود خواص مکانیکی آنها در مقایسه با سایر فیلم ها شده است. به طور کلی می توان عنوان کرد که از بین فیلم های تولید شده، فیلم های حاصل از pH برابر ۵ از نظر خواص مکانیکی و پایداری در برابر آب نسبت به فیلم های تهیه شده در سایر pH ها مناسب تر بوده و تا حدی با فیلم های تولیدی از ژلاتین حاصل از پستانداران قابل مقایسه اند.
دوره ۱۴، شماره ۶۸ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر درجه آبکافت بر خواص عملکردی و فعالیت آنتیاکسیدانی پروتئین آبکافتی تولیدشده از فریم و سر ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) بود. به همین منظور، مخلوط هموژن شدهی فریم و سر ماهی کپور معمولی در سه زمان یک، دو و سه ساعت با استفاده از آنزیم نئوتراز (L ۸/۰) آبکافت و سه نوع پروتئین آبکافتی با درجه آبکافتهای % ۳۲/۲ ± ۴۳/۱۰ (پروتئین ۱)، % ۷۱/۱ ± ۰۹/۱۷ (پروتئین ۲) و % ۰۴/۱ ± ۴۵/۲۱ (پروتئین ۳) تولید شد. نتایج نشان داد، اغلب خواص مورد بررسی پروتئین آبکافتی، تحت تاثیر درجه آبکافت به طور معنیداری تغییر کردند. حلالیت با افزایش درجه آبکافت افزایش یافت و پروتئین ۳ در تمام pH های مورد بررسی (به غیر از ۲=pH) به طور معناداری حلالیت بیشتری نسبت به دو پروتئین دیگر داشت (p<۰,۰۵). بیشترین ظرفیت نگهداری آب در پروتئین ۳ ثبت گردید (۴۲/۰ ± ۲۹/۴ میلیلیتر در گرم پروتئین) اما اختلاف معنیداری بین پروتئینهای ۱ و ۲ مشاهده نشد (p>۰.۰۵). از سویی دیگر، سایر خواص کارکردی مورد بررسی از جمله شاخص فعالیت امولسیفایری، پایداری امولسیونی، ظرفیت جذب روغن با افزایش درجه آبکافت کاهش یافتند. از بین شاخصهای سنجش فعالیت آنتیاکسیدانی پروتئین آبکافتی، قدرت مهار رادیکال آزاد DPPH با افزایش درجه آبکافت به طور معناداری کاهش یافت (p<۰.۰۵) و بالاترین مقدار شاخص مذکور برای پروتئین ۱ ثبت شد (%۱۷/۳ ± ۹۶/۸۷). این درحالیست که، قدرت کاهندگی پروتئین آبکافتی تحت تائیر درجه آبکافت تغییر نکرد و بین سه پروتئین از نظر این شاخص اختلاف معنیداری ثبت نگردید (p>۰.۰۵). فعالیت کلاتهکردن فلزات پروتئین آبکافتی به طور معنیداری رابطه مستقیمی با درجه آبکافت نشان داد و بیشترین میزان این شاخص برای پروتئین ۳ (%۹۲/۲ ± ۰۶/۹۲) اندازهگیری شد (p<۰.۰۵).
