جستجو در مقالات منتشر شده
۴ نتیجه برای مواد جامد محلول
سیامک بهزادی، علی سالارپوری، هادی کوهکن، محمد درویشی، سجاد پورمظفر، فرشته سراجی،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( ۹-۱۴۰۳ )
چکیده
استفاده از زیستگاه مصنوعی یکی از راه‌های بازسازی ذخایر ماهیان بوده، که مطالعه دانه‌بندی رسوبات بستر و مواد جامد محلول از مولفه های مهم در مبحث مکان‌یابی آنها می‌باشد. بدین منظور در هر یک از دو حوضه شرقی و غربی خلیج شهر جاسک، سه ایستگاه با سه تکرار در اعماق ۱۸ متر انتخاب، و بافت بستر توسط دستگاه نمونه‌برداری گرب مدل ون-وین با سطح مقطع ۰۴/۰مترمربع، و از تله‌هایرسوب‌گیربا قطر ۳۵/۱۲ سانتی‌متربرای مطالعه مواد جامد محلول،در فصول تابستان و زمستان ۱۴۰۲، استفاده شد.کمینه مواد جامد محلول با میانگین و انحراف معیار۴۶/۰±۹/۲۵(میلی‌گرم بر لیتر)،(ایستگاه چهارم، حوضه شرقی، زمستان ۱۴۰۲)، و بیشینه آن با ۶۲/۰±۳۹/۳۶(میلی‌گرم بر لیتر)،(ایستگاه سوم، حوضه غربی، تابستان ۱۴۰۲)، برآورد گردید. از آنجائیکه دو مولفه مورد مطالعه، در انتخاب محل استقرار سازه‌ها دارای همبستگی شدید بوده نمی‌توان اهمیت هر یک را جداگانه در نظر گرفت، اما در وهله اول استحکام بستر(دانه‌بندی) مهمترین فاکتور در استقرار سازه‌ها بوده که موفقیت اکولوژیکی و بیولوژیکی اجتماعات نشست یافته و آبزیان متحرک (آینده زیستی) و همچنین آینده خود سازه‌ها (غیر زیستی)، بدان متکی می‌باشد، و مواد جامد محلولمی‌تواند در مراحل بعدی اهمیت قرار گیرد. بنابراین، در حالیکه هیچ عدد "ثابتی"، از مواد جامد محلول و دانه‌بندی رسوبات بستر برای معرفی بهترین مناطق جهت استقرار سازه‌ها در خلیج جاسک نتیجه‌گیری نگردید، با توجه به داده‌های بدست آمده و بر اساس دامنه "بهینه" این مولفه ها، یک پهنهدر حوضه غربی، و دو پهنه در حوضه شرقی به‌عنوان مناطق بهینه استقرار سازه‌ها معرفی می‌گردد.
دوره ۱۸، شماره ۱۲۱ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
انار یکی از مهمترین و قدیمی‌ترین میوه‌هایی است که در مناطق وسیعی کشت و کار می‌شود. در سال‌های اخیر آب انار به‌عنوان یک نوشیدنی مورد استفاده قرار گرفته است. این تحقیق به‌منظور بررسی محتوای عناصر معدنی و برخی خصوصیات بیوشیمیایی آب میوه هشت رقم انار محلی انجام شد. نتایج تحقیق اختلاف معنی‌داری در ارقام مورد مطالعه از لحاظ تمام صفات مورد بررسی نشان داد. نتایج مقایسه میانگین نشان داد پتاسیم در آب انار دارای بالاترین مقدار نسبت به سایر عناصر می‌باشد و پس از آن عناصر کلسیم، سدیم، فسفر، منیزیم، آهن، منگنز، روی و مس قرار گرفتند. بالاترین مقدار عنصر پتاسیم، کلسیم و آهن در رقم گلابی و بالاترین مقدار منیزیم و سدیم در رقم سورهی مشاهده شد. رقم علی‌اکبری دارای بالاترین مقادیر منگنز و روی و رقم لپ‌سرخی و میرزایی به‌ترتیب دارای بالاترین مقادیر فسفر و مس بودند. پایین‌ترین مقدار پتاسیم و آهن به‌ترتیب در ارقام لپ‌سرخی و علی‌اکبری مشاهده شد. برای سایر عناصر رقم گـر دارای پایین‌ترین مقادیر بود. از نظر خصوصیات بیوشیمیایی مانند میزان مواد جامد محلول (TSS)، شاخص رسیدگی (MI) و اسیدیته (pH) آب میوه، ارقام گلابی، لپ‌سرخی و سورهی دارای بالاترین مقدار بودند. ارقام سورهی و علی‌اکبری به دلیل داشتن بالاترین مقادیر بالای اسید قابل تیتراسیون و مزه ترش برای صنایع تبدیلی مناسب به نظر می‌رسند. سایر ارقام نیز به دلیل دارا بودن مقادیر مناسبی از عناصر معدنی و طعم ترش- شیرین (ملس) برای مصارف تازه‌خوری و صنعت تولید آب انار پیشنهاد می‌شوند. همچنین گروه‌بندی ارقام مورد مطالعه بر اساس تجزیه به مؤلفه‌های اصلی نتایج حاصل از گروه بندی ارقام بر اساس مقایسه میانگین را تأیید نمود.
دوره ۲۰، شماره ۱۴۱ - ( ۸-۱۴۰۲ )
چکیده
استفاده از پوشش‌های خوراکی برای نگهداری میوه‌ها و سبزی‌ها در زمان نگهداری توجه روزافزونی را به خود جلب کرده است. همچنین اسید سالیسیلیک به‌عنوان ترکیب ضد اتیلنی و میکروبی برای افزایش عمر پس از برداشت برخی از محصولات مورداستفاده قرار گرفته است. در این مطالعه، اثرات غلظت‌های مختلف اسید سالیسیلیک (۰، ۱، ۲ و ۴ میلی‌مولار) و موسیلاژ ریحان (۰، ۱/۰، ۲/۰ و ۳/۰ درصد) بر کیفیت پس از برداشت بامیه در طی نگهداری در دمای ۱۰ درجه سلسیوس مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش زمان انبارمانی موجب کاهش خصوصیات کیفی بامیه گردید. تیمارهای اسید سالیسیلیک و موسیلاژ ریحان به‌طور معنی‌دار در حفظ خصوصیات کیفی بامیه مؤثر بودند. بیشترین میزان سفتی بافت میوه، مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتر، اسید آسکوربیک و جذابیت ظاهری و کمترین کاهش وزن در تیمارهای اسید سالیسیلیک ۴ میلی‌مولار و موسیلاژ ریحان ۳/۰ درصد به دست آمد. بامیه‌های فاقد پوشش و بدون تیمار اسید سالیسیلیک در طی ۱۶ روز نگهداری کاملاً کیفیت ظاهری خود را از دست دادند اما بامیه‌های تیمار شده با غلظت‌های بالای اسید سالیسیلیک و موسیلاژ از کیفیت خوب و بازارپسندی لازم برخوردار بودند. درنتیجه، اسید سالیسیلیک و موسیلاژ ریحان می‌توانند به‌عنوان تیمارهای مؤثری برای حفظ جنبه‌های کیفی میوه بامیه برای مدت طولانی‌تر مورداستفاده قرار گیرند.
دوره ۲۰، شماره ۱۴۵ - ( ۱۲-۱۴۰۲ )
چکیده
بامیه یک محصول سبزی با ارزش غذایی بالا است که پس از برداشت به سرعت کیفیت خود را از دست داده و دچار فساد می شود. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر غلظت‌های مختلف کلرید کلسیم همراه با پوشش کیتوسان بر خصوصیات کیفی غلافهای بامیه در طول پس از برداشت انجام شد. غلافهای بامیه در غلظت های مختلف کلرید کلسیم (۰%، ۱%، ۲%، ۴%) غوطه ور و سپس با کیتوسان (۰، ۵/۰، ۱ و ۵/۱ %) پوشانده شد. آنالیز فیزیکوشیمیایی شامل: کاهش وزن، سفتی، اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول کل، محتوای اسید آسکوربیک، محتوای فنول کل، و جذابیت ظاهری و میزان پوسیدگی در فواصل زمانی ۴ روزه به مدت ۱۶ روز انجام شد. نتایج نشان داد که در طی انبارمانی کاهش وزن، مواد جامد محلول، میزان پوسیدگی بامیه افزایش و میزان سفتی بافت، اسید اسکوربیک، محتوای فنل کل، اسیدیته قابل تیتر و جذابیت ظاهری افت شدیدی نشان داد. پوشش کیتوسان حاوی کلرید کلسیم به‌طور معنی‌دار در حفظ خصوصیات کیفی بامیه مؤثر بود. در بین تیمارهای مورد بررسی، ترکیبی از کلرید کلسیم ۲ درصد و کیتوسان ۱% موثرترین روش برای حفظ بالاترین امتیاز شاخص کلی کیفیت غلافهای بامیه ذخیره شده در دمای ۴ درجه سانتی گراد تا ۱۶ روز بود. این تیمار همچنین کاهش وزن را به میزان قابل توجهی کاهش داد و اسید آسکوربیک، محتوای فنل کل، اسیدیته قابل تیتر و جذابیت ظاهری را حفظ کرد و افزایش مواد جامد محلول و پوسیدگی را به تاخیر انداخت.
