جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای پروتئین آبکافت‌شده
کیوان علی عسگری رنانی، سکینه یگانه، سید علی جعفرپور، رضا صفری،
دوره ۶، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۶ )
چکیده
در این پژوهش، بهینه‌یابی پروتئین آبکافتی سر و بازوی ماهی مرکب ببری (Sepia pharaonis) بررسی شد. برای این منظور، اثر شرایط مختلف بر تولید پروتئین آبکافت‌شده سر و بازوی ماهی مرکب ببری با استفاده از آنزیم آلکالاز با روش پاسخ سطحی (RSM) مدنظر قرار گرفت. طرح باکس-بنکن با سه عامل و ۳ سطح، به‌منظور بهینه‌یابی روند آبکافت و بررسی اثر فردی و متقابل عوامل آزمایش استفاده گردید. عوامل این آزمایش شامل نسبت آنزیم به سوبسترا (درصد)، دما (C˚) و pH بود. درجه آبکافت به‌عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. مدل ریاضی، برازش خوبی با داده‌های آزمایش داشت. براساس نتایج به‌دست آمده، شرایط بهینه از لحاظ دما، pH و نسبت آنزیم به سوبسترا به‌ترتیب عبارت بودند از ۳۳/۵۴ درجه سانتی‌گراد، ۴۹/۸ و ۹۷/۱ درصد که منجر به درجه آبکافت معادل ۵/۱۴درصد گردید. عامل نبود برازش در این مطالعه معنادار نبود که نشان‌دهنده قابلیت الگو در پیش‌بینی دامنه‌های استفاده شده در این آزمایش بود. برای تأیید شرایط بهینه پیش‌بینی شده، پروتئین آبکافت‌شده با شرایط پیشنهاد شده الگو تولید گردید که درجه آبکافت آن ۸/۱۶ درصد به‌دست آمد، که مطابق با هدف این تحقیق یعنی تولید پروتئین آبکافت‌شده با حداکثر درجه آبکافت بود. سپس خواص کارکردی پروتئین حاصل از شرایط بهینه اندازه‌گیری شد. بررسی خواص کارکردی نشان داد که این پودر پروتئینی از نظر حلالیت مناسب، ولی از نظر ظرفیت امولسیون‌کنندگی و کف‌کنندگی ضعیف است.
ماریا اصغرنیا، سکینه یگانه، سیدعلی جعفرپور، رضا صفری،
دوره ۷، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۷ )
چکیده
اهداف: ضایعات مربوط به صنایع شیلاتی شامل ۵۰% وزن ماهی است. استفاده از این مواد خام برای تولید پروتئین آبکافتی موجب تولید پپتیدهایی با ویژگی‌های عملکردی می‌شود. هدف پژوهش، تولید پروتئین آبکافت‌شده به روش شیمیایی از امعا و احشای ماهی کپور نقره‌ای و استفاده از آن به‌عنوان محیط کشت باکتری سودوموناس آئروژینوز بود.
مواد و روش‌ها: پژوهش تجربی حاضر روی ماهی کپور نقره‌ای در پژوهشکده اکولوژی دریای خزر انجام شد. پس از انجمادزدایی امعا و احشای ماهی کپور نقره‌ای در دمای C۴º، آبکافت در pH اسیدی ۳/۳ و قلیایی ۱۲ و دمای ۷۰ و C۸۵º انجام شد. از پپتون‌های تولیدشده از هر تیمار (با ۳ تکرار) به‌عنوان منبع ازت در محیط کشت باکتری سودوموناس آئروژینوز به‌مدت ۴۸ ساعت استفاده و با محیط کشت تجاری نوترینت‌براث مقایسه شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ۱۷ از طریق تحلیل واریانس دوطرفه، آزمون T مستقل و آزمون دانکن تحلیل شدند.
یافته‌ها: کمترین و بیشترین درجه آبکافت به‌ترتیب مربوط به آبکافت قلیایی در دمای ۷۰ و C۸۵º بود. روند افزایشی رشد باکتری در تیمارهای محیط کشت حاوی پپتون در دمای C۸۵º در طول ۴۸ ساعت به‌جز در زمان ۲۴ ساعت اختلاف معنی‌داری نداشتند، اما با تیمار شاهد در همه زمان‌ها اختلاف معنی‌داری داشتند (۰/۰۵<p). تیمارهای محیط کشت در دمای C۷۰º در طول ۴۸ ساعت تفاوت معنی‌داری نداشتند.
نتیجه‌گیری: در تولید پروتئین آبکافت‌شده از امعا و احشای ماهی کپور نقره‌ای، آبکافت قلیایی در دمای بالا بهتر از آبکافت اسیدی است و رشد باکتری سودوموناس‌آئروژینوز در پپتون تولیدی به خوبی رشد آن در محیط کشت تجاری است.
