جستجو در مقالات منتشر شده
۷ نتیجه برای پودر ماهی
سارا رئیسی، علیرضا عالیشاهی، بهاره شعبانپور،
دوره ۴، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۴ )
چکیده
هدف این پژوهش در مرحله اول بازیافت پروتئین موجود در پساب کارخانه‌های پودر ماهی با استفاده از کیتوزان، نانوذرات کیتوزان و ترکیب کیتوزان-سولفات آلومینیوم(آلوم) بود. در مرحله دوم، ویژگیهای پروتئین استخراج شده از لحاظ پروفایل اسیدهای آمینه ضروری بررسی شد. همچنین کاهش حجم پروتئین پساب با بررسی ویژگیهایی مثل کدورت، pH، COD و پروتئین محلول ارزیابی شد و ویژگیهای نانوذرات کیتوزان با استفاده از میکروسکوپ نیروی اتمی بررسی گردید. بررسی مورفولوژی نانوذرات کیتوزان به‌وسیلهی میکروسکوپنیروی اتمی نشان داد که این نانوذرات دارای شکل کروی با سطح ناهموار و قطرمتوسط ۴۰ نانومتر هستند. شاخصهای کدورت، COD و پروتئین محلول بعد از افزودن غلظتهای مختلف کیتوزان، نانوذره کیتوزان و ترکیب کیتوزان-آلوم نسبت به نمونه شاهد کاهش معنیداری را در سطح ۵ درصد نشان داد. بیشترین بازیافت پروتئین مربوط به ترکیب کیتوزان-آلوم و نانوذرات کیتوزان بود. ترکیب کیتوزان-آلوم و نانوذرات کیتوزان نسبت به یکدیگر تفاوت معنی داری نداشتند (۰۵/۰ p≥).بررسی پروتئین بازیافت شده از لحاظ پروفایل اسیدهای آمینه ضروری نشان داد که در پروتئین پساب پودر ماهی، اسیدهای آمینه نظیر هیستدین، لیزین، متیونین و فنیل آلانین وجود دارد.
عباس زمانی، محمد گلی،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۹-۱۴۰۰ )
چکیده
در مطالعه حاضر، تأثیر جایگزینی پودر ماهی با پودر لارو سوسک زرد (Tenebrio molitor) (TM) بر عملکرد رشد و فعالیت آنزیمهای پروتئازی (تریپسین و پروتئاز قلیایی) بچه ماهی کپور گلگون (Cyprinus rubrofuscus) (وزن متوسط: ۱۵/۰± ۹۵/۰) به مدت ۸ هفته بررسی شد. پنج جیره آزمایشی با سطوح جایگزینی صفر (جیره شاهد)، ۲۵ (D۱)،۵۰ (D۲)، ۷۵ (D۳) و۱۰۰% (D۴) پودر ماهی همسان از نظر پروتئین و انرژی با پودر TM در ۳ تکرار تهیه گردید. بررسی شاخصهای افزایش وزن بدن، نرخ رشد ویژه و شاخص وضعیت نشان داد با افزایش میزان پودر TM تا ۵۰% (جیره‌های شاهد، D۱ و D۲) در جیره‌های آزمایشی اختلاف معنیداری وجود نداشت ولی در سطوح جایگزینی بالاتر از ۵۰% (D۳ و D۴) کاهش معنیداری در شاخصهای ذکر شده مشاهده گردید (P<۰,۰۵). بالاترین میزان ضریب تبدیل غذایی در جیره‌های شاهد و D۱ بود که با سایر تیمارها اختلاف معنیداری نشان داد (P<۰,۰۵). همچنین میزان نرخ بقاء در جیره های آزمایشی ۱۰۰% بود. شاخصهای کارایی مصرف چربی و پروتئین در جیره‌های D۱ و D۲ با جیره شاهد تفاوت معنیداری نداشتند. میزان فعالیت آنزیمهای تریپسین و پروتئاز قلیایی در روده بچه ماهیان تغذیه شده با جیره شاهد با جیره‌های D۱ و D۲ تفاوت معنیداری نداشت ولی نسبت به جیره های D۳ و D۴ افزایش معنیداری را نشان داد (P<۰,۰۵). براساس نتایج این تحقیق جایگزینی پودر ماهی با پودر TM تا ۵۰% خللی بر شاخص های رشد و فعالیت آنزیمهای پروتئازی وارد نکرده و می‌تواند قابل انجام باشد.
مجتبی شیرود نجفی، عبدالمحمد عابدیان کناری،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
در این آزمایش از کنسانتره پروتئینی برنج به میزان صفر، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد به جای پودر ماهی استفاده شد. بچه ماهیان سفید (میانگین وزن اولیه mg۲۰±۳۵۰) به صورت سه بار در روز به مدت ۶۰ روز تغذیه شدند. بیشترین وزن نهایی(۱۰۲۰ میلی گرم) و افزایش وزن (۶۷۰ میلی گرم) و کمترین FCR (۵/۱) در تیمار ۵۰ درصد جایگزینی مشاهده شد که با بقیه تیمارها اختلاف معناداری داشت (P < ۰/۰۵) . میزان زنده مانی ۱۰۰ درصد و اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود نداشت. هیچ گونه تفاوت معنی داری در ترکیب لاشه (رطوبت، پروتئین، لیپید و خاکستر) بین تیمارهای مختلف مشاهده نشد (P > ۰/۰۵). با افزایش میزان جایگزینی کنسانتره پروتئینی برنج از میزان n-۳ کاسته شده و میزان n-۶ افزایش یافت (۰۵/۰P< ). نسبت n-۳ به n-۶ تا سطح ۲۵ درصد تغییر معنی داری نداشت ولی با افزایش سطح جایگزینی کاهش معنی داری نشان داد. میزان اسید آمینه کل با افزایش سطح کنسانتره تغییر معنی داری در بین تیمارها نداشت. یشترین مقدار اسیدهای آمینه ضروری مربوط به تیمار ۲۵ درصد بود که با تیمارهای شاهد، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ درصد جایگزینی تفاوت معنی دار داشت. به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که از کنسانتره پروتئین برنج می توان به عنوان یک جایگزین برای پودر ماهی تا سطح ۵۰ درصد در جیره بدون تغییر معنی داری در رشد بچه ماهیان سفید استفاده نمود. البته کیفیت اسیدهای چرب لاشه در این سطح حفظ نشد و سطح ۲۵ درصد وضعیت مناسبتری داشته است.
فائزه مرتضائی، بهرام فلاحتکار، میرمسعود سجادی، رقیه صفری،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( ۹-۱۴۰۲ )
چکیده
این مطالعه، با هدف بررسی عملکرد راهبرد برنامه‌ریزی تغذیه‌ای بر شاخصهای رشد و خون‌شناسی تاسماهی استرلیاد با استفاده از جایگزینی نسبی پودر ماهی (FM) با کنجاله سویا (S) در دوران لاروی انجام شد. تاسماهی استرلیاد با میانگین وزن اولیه ۰۱/۰ ± ۳۲/۰ گرم به‌طور تصادفی در ۱۲ حوضچه بتونی گرد توزیع و با چهار جیره آزمایشی شامل صفر (شاهد/FM)، ۱۵ (S۱۵)، ۳۰ (S۳۰) و ۴۵% (S۴۵) کنجاله سویا به جای پودر ماهی، در سه مرحله زمانی (سه تکرار) تغذیه شدند. در مرحله اول (مرحله برنامه‌ریزی)، ماهیان به‌مدت ۲۸ روز با چهار جیره آزمایشی مختلف تغذیه شدند. سپس، تمامی گروه‌های آزمایشی، در مرحله دوم (میانی) با جیره FM و در مرحله سوم (مواجهه) با جیره S۴۵ به‌مدت ۲۸ روز غذادهی شدند. در پایان هر مرحله، شاخصهای رشد اندازهگیری شدند. در پایان مرحله مواجهه نیز شاخصهای خون‌شناسی شامل تعداد گلبول‌های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت، حجم متوسط هر گلبول قرمز، میانگین هموگلوبین در سلول و میانگین غلظت هموگلوبین در سلول ارزیابی شدند. عملکرد رشد در مراحل اول و دوم اختلاف معنیداری میان تیمارها نشان نداد، اما در مرحله سوم، وزن نهایی، شاخصهای وزن کسب شده، نرخ رشد ویژه و میانگین رشد روزانه در S۴۵ به‌طور معنیداری بالاتر از FM بود. همچنین، بین هیچکدام از شاخصهای خون‌شناسی در گروه‌های مختلف اختلاف معنیداری مشاهده نشد. با توجه به نتایج به‌دست آمده، راهبرد برنامه‌ریزی تغذیه‌ای در مراحل ابتدایی رشد می‌تواند در افزایش سازگاری تاسماهی استرلیاد طی مراحل بعدی چرخه زندگی به جیره مبتنی بر پروتئین گیاهی موثر باشد.
عباس زمانی، سعید خلجی،
دوره ۱۳، شماره ۱ - ( ۱۱-۱۴۰۲ )
چکیده
هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی استفاده از پروتئین تک‌یاخته باکتریایی (IPL۶۸) به‌عنوان جایگزین پودر ماهی بر عملکرد رشد، فعالیت آنزیمهای گوارشی (پروتئاز، لیپاز و α-آمیلاز)، جمعیت میکروبی و بافت‌شناسی روده بچه‌ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان (وزن متوسط: ۵۵/۰± ۵۱/۲ گرم) برای مدت ۶ هفته بود. پنج جیره آزمایشی با سطوح جایگزینی صفر (D۱)، ۲۵ (D۲)، ۵۰ (D۳)، ۷۵ (D۴) و۱۰۰ درصد (D۵) پودر ماهی تهیه گردید. بررسی شاخص افزایش وزن بدن، ضریب رشد ویژه، شاخص وضعیت و شاخص کبدی نشان داد در جیره آزمایشی D۳ بطور معنیداری بالاتر از سایر جیره‌های غذایی بودند (۰۵/۰P<). ضریب تبدیل غذایی در جیره آزمایشی D۳ و D۵ به ترتیب کمترین و بیشترین مقدار را با یک اختلاف معنی‌دار نشان داد (۰۵/۰P<). میزان نرخ بقاء در جیره‌های آزمایشی ۱۰۰ درصد بود. بیشترین میزان فعالیت آنزیمهای پروتئاز، لیپاز و α-آمیلاز در روده ماهیان تغذیه شده با جیره آزمایشی D۳ مشاهده شد که نسبت به جیره‌های غذایی D۴ و D۵ اختلاف معنیداری را نشان داد (۰۵/۰>P). بیشترین تعداد کل باکتری و باکتریهای اسید لاکتیک در جیره غذایی D۳ مشاهده شد که با سایر جیره‌های غذایی اختلاف معنیداری داشت (۰۵/۰>P ). بیشترین ارتفاع پرز و نسبت ارتفاع پرز به عمق کریپت در ماهیان تغذیه شده با جیره غذایی D۳ مشاهده شد که با جیره‌های D۱، D۲ و D۴ اختلاف معنیداری نداشت ولی با جیره غذایی D۵ اختلاف معنیداری را نشان داد (۰۵/۰>P ). براساس نتایج بدست آمده، جیره غذایی حاوی ۵۰ درصد پروتئین تک‌یاخته نسبت به سایر جیره‌ها می‌تواند برای رشد بچه ماهی قزل‌آلای رنگین کمان مناسب باشد.
دوره ۱۸، شماره ۱۱۵ - ( ۶-۱۴۰۰ )
چکیده
تولید پودر ماهی سبب افزایش ماندگاری این منبع ارزشمند پروتئینی، دسترسی آسانتر و افزایش تنوع غذایی میشود. در این پژوهش تاثیر دمای خشک کردن بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی پودر ماهیهای کیلکا و کپور مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از دماهای ۴۵، ۵۵، ۶۵ و ۷۵ درجه سانتی گراد برای خشک کردن ماهی استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که مقدار رطوبت، چربی، پروتئین و ازت کل فرار برای پودر ماهی کپور به ترتیب ۰۲/۷%، ۹۲/۴%، ۸۰/۸۳% و ۱۵۰ میلی گرم بر گرم و برای پودر ماهی کیلکا به ترتیب ۱۲/۸%، ۰۹/۵%، ۱۸/۸۲% و ۱۴۰ میلی گرم بر گرم بود. بیشترین میزان جذب مجدد آب مربوط به نمونههای کپور خشک شده در ۴۵ درجه سانتی گراد و کیلکای خشک شده در ۵۵ درجه سانتی گراد بود. کمترین و بیشترین میزان جذب مجدد چربی نیز به ترتیب در نمونه های کپور خشک شده در ۴۵ درجه سانتی گراد و کیلکای خشک شده در ۵۵ درجه سانتی گراد بود. نتایج آزمون دانسیته نشان داد که با کاهش دمای خشک کردن میزان دانسیته پودر نهایی کم شد. بالاترین مقادیر دانسیته پودر ماهی کپور و کیلکا به ترتیب ۵۱۱/۰ گرم بر سانتی متر مکعب و ۴۰۸/۰ گرم بر سانتی متر مکعب بود که در دمای ۴۵ درجه سانتی گراد خشک شده بودند. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش دما از ۴۵ به ۷۵ درجه سانتی گراد روشنی رنگ پودرهای تولیدی کاهش یافت. نتایج آزمون میکروسکوپ الکترونی روبشی نیز نشان داد که پروتئینها در دماهای بالاتر بیشتر دناتوره شده و اندازه ذرات کاهش یافت.
دوره ۱۸، شماره ۱۲۱ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف از مطالعه حاضر تولید سیلاژ بیولوژیک از ضایعات مرغ بر پایه تخمیر باکتریهای اتوژن و بررسی خصوصیات کیفی محصول است. جهت تولید این محصول از کشتارگاههای منتحب استان مازندران نمونهبرداری انجام و بیوسیلاژ در قالب فرمانتور یک تنی با استفاده از باکتریهای اتوژن جداشده از منطقه تولید شد (تخمیر). محصول نهایی (پودر خشکشده بیوسیلاژ) از نظر کیفی با استفاده از روشهای استاندارد، مورد ارزیابی قرار گرفت و با منابع دیگر شامل پودر گوشت، پودر خون و پودر ماهی کیلکا (تولید شده به روش بچ) مقایسه گردید. نتایج نشان داد که میزان پروتئین، چربی و قابلیت هضم پروتئین در بیوسیلاژ تولیدشده به ترتیب ۰۹/۵۹، ۳۰/۲۱ و ۴۱/۸۷ درصد است. محصول تولیدشده از نظر شاخصهای مذکور نسبت به پودر گوشت و پودر ماهی کیلکا وضعیت بهتری داشت. بیوسیلاژ تولیدشده از نظر مقادیر کلسیم و فسفر با پودر خون اختلاف معنیداری ارائه نکرد و در سطح پائینتری نسبت به پودر ماهی کیلکا و پودر گوشت قرار داشت. میزان TVN، PV و TBA در بیوسیلاژ به ترتیب ۵۶/۴۶، ۴۶/۴ و ۲۱/۲ اندازهگیری شد که این شاخصها در محصول تولیدشده در مقایسه با پودر گوشت و پودر ماهی کیلکا در وضعیت بسیار مطلوبتری قرار دارند. در ادامه مشخص شد پارامترهای میکروبی (کپک، مخمر، باکتریهای کلیفرم، کلیفرم مدفوعی، اشرشیاکلی) در نمونههای پودر گوشت، پودر خون و پودر ماهی کیلکا در مقایسه با بیوسیلاژ ضایعات مرغ، نسبتاً بالاتر بوده است. بنابر نتایج تحقیق حاضر ضایعات مرغ قابلیت تبدیل به بیوسیلاژ با ویژگیهای مطلوب را داراست که از آن میتوان در صنایع کشاورزی، آبزی پروری و طیور استفاده نمود.
