جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای گرسنگی و غذادهی مجدد
راحله میرزایی، سیده صدیقه بابایی، عبدالمحمد عابدیان کناری،
دوره ۶، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۶ )
چکیده
تأثیر ترکیب جیره و گرسنگی بر رشد و متابولیتهای پلاسمای قزلآلای رنگینکمان با میانگین وزن ۱۴ گرم بررسی شد. تعداد ۲۴۰ عدد بچه بهطور تصادفی در ۱۲ تانک ۱۵۰ لیتری توزیع شدند. آزمایش بهصورت آزمون فاکتوریل ۲×۲ با ۲ سطح چربی (۱۰ و ۱۸ درصد) و ۲ رژیم غذایی (تغذیه و گرسنگی) انجام شد که در ۴ تیمار و سه تکرار انجام شد. ماهیان از دو جیره ۱ (چربی ۱۰ درصد، کربوهیدرات ۲۹ درصد) و جیره ۲ (چربی ۱۸ درصد، کربوهیدرات ۱۹ درصد) با سطح پروتئین (۴۷ درصد) و انرژی یکسان تغذیه شدند. بچه ماهیان بهمدت ۳ هفته در حد سیری ظاهری تغذیه شدند، سپس دو هفته گرسنه مانده و مجدد ۳ هفته غذادهی شدند. زیستسنجی و سنجش شاخصهای بیوشیمی پلاسما در روز ۲۱ (پایان ۳ هفته غذادهی)، ۳۵ (پس از دو هفته گرسنگی) و ۶۰ (پایان ۳ هفته غذادهی مجدد) صورت گرفت. طبق نتایج، جیره با چربی ۱۰ درصد در گروه شاهد (تغذیه کامل) سبب بالاترین میزان رشد در ماهی شد و با اعمال دو هفته محرومیت غذایی در این تیمار غذایی، ماهی قادر به رشد جبرانی کامل نگردید. همچنین نتایج حاصل از ترکیب لاشه نشان داد که گرسنگی و ترکیب جیره تأثیر بیشتری بر میزان چربی بدن نسبت به پروتئین داشت و گرسنگی سبب کاهش محتوای چربی بدن گردید. گرسنگی و نوع جیره تأثیر معناداری بر کلسترول و تریگلیسرید نداشته در حالیکه سبب افت سطوح گلوکز خون ماهی شد.