۱۴ نتیجه برای Penaeus Vannamei
محمد حسین پور، ولی اله جعفری، عبدالمجید حاجی مرادلو، عباسعلی زنده بودی،
دوره ۴، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۹۴ )
چکیده
تأثیر یک مکمل پروبیوآنزیمی شامل ۶ نوع آنزیم هضمی و ۴ نوع باکتری پروبیوتیکی در چهار سطح صفر (شاهد)، ۲۵/۰، ۵/۰، و ۱گرم در کیلوگرم جیره میگوی جوان وانامی ودر سه تکرار، باهدف سنجش استفاده همزمان باکتریهای پروبیوتیکی و آنزیمهای هضمی جیره بر فعالیت آنزیمهای گوارشی (روده) بررسی شد. در هر آکواریوم ۱۵ قطعه میگو با میانگین وزنی (۳۹/۰±۰۴/۵) گرم بهطور تصادفی توزیع و به مدت ۳۰ روز تغذیه شدند. نتایج در پایان دوره بیانگر تفاوترشد معنیدار )۰۵/۰(p <میگوی تغذیه‌شده با ۵/۰گرم مکمل نسبت به سایر تیمارها بود. همچنین، فعالیت آمیلاز و لیپاز بیشتری در تیمار۵/۰گرم مکمل نسبت به سایر گروهها مشاهده شد. از لحاظ فعالیت ویژه پروتئاز، تفاوت معنیداری )۰۵/۰(p < در تیمار ۱گرم مکمل نسبت به سایر تیمارها مشاهده شد. نتایج نشان داد لزوماً با افزایش غلظت باکتریهای پروبیوتیکی و آنزیمهای هضمی مکمل، فعالیت همه آنزیمهای هضمی افزایش نمی‌یابد. بنابر این، پروبیوتیک و آنزیم در غلظتهای معینی دارای تأثیر مثبت بر عملکرد رشد و فعالیت آنزیمهای هضمی میگو میباشد.
سارا احمدی، مهدی سلطانی، مهدی شمسایی مهرجان، هومن رجبی اسلامی، رحیم پیغان،
دوره ۵، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۵ )
چکیده
تأثیر پروبیوتیکهای Pediococcus acidilactici و Lactococcus lactis بر نرخ بازماندگی و برخی فاکتورهای ایمنیمیگوی وانامی(L. vannamei) در یک دورهی پرورش ۳ ماهه ارزیابی گردید. تیمارها شامل تیمار شاهد، تیمار پدیوکوکوس و تیمار لاکتوکوکوس بود که پروبیوتیکها در تیمارهای پروبیوتیکی، با دوز ۱۰ به توان ۹ در جیره غذایی استفاده شد. . نتایج نشان داد که استفاده از پروبیوتیکها باعث افزایش نرخ بازماندگی گردید که بیشترین میزان در تیمار پدیوکوکوس و پس از آن لاکتوکوکوس بود (۰۵/۰P≤). بهترین عملکرد ایمنی در تیمارهای تغذیه شده با پروبیوتیکها مشاهده شد، فعالیت فنولاکسیداز، میزان پرتئین تام و گلوبولین همولنف در تیمارهای پروبیوتیکی دارای اختلاف معنیداری با تیمار شاهد بودند (۰۵/۰P≤)، در حالی‌که دارای تاثیر قابل ملاحظهای بر فعالیت لیزوزیم نداشت (۰۵/۰P≥). در مجموع پروبیوتیک پدیوکوکوس بهترین عملکرد را در افزایش پاسخهای ایمنی و نرخ بازماندگی میگو نشان داد.
سکینه غلامی، امین اوجی فرد، ابراهیم ستوده، بابک قائدنیا،
دوره ۶، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۹۶ )
چکیده
این مطالعه با هدف بررسی اثر استفاده سطوح مختلف ماکروجلبک گراسیلاریا (Gracilaria pygmaea) جیره بر شاخص های رشد، تغذیه و قابلیت هضم ظاهری میگوی وانامی Litopenaeus vannamei)) انجام شد. میگوهای بامیانگین وزن اولیه ۷ ± ۵/۶ گرم به مدت ۴۰ روز درون آکواریوم های ۱۵۰ لیتری با تراکم ذخیره سازی ۱۲ قطعه میگو تغذیه شدند. ماکروجلبک گراسیلاریا جمع آوری شده از سواحل خلیج فارس در سه سطح ۵، ۱۰ و ۱۵ درصد به جیره غذایی افزوده شده و با یک گروه شاهد (فاقد جلبک) مقایسه گردید. آزمایش پایداری غذا در آب به مدت ۲و ۴ و ۸ ساعت انجام شد و طی ۲ و ۴ ساعت اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود داشت (p<۰,۰۵) و بیشترین پایداری غذا در آب هم در تیمار GL۱۵ مشاهده گردید. اما بین تیمارهای ۸ ساعت آبشویی هیچ گونه اختلاف معنی داری مشاهده نگردید (p>۰.۰۵). نتایج این بررسی نشان داد شاخص های رشد و تغذیه این میگو به طور معنی داری تحت تاثیر سطوح مختلف این ماکروجلبک قرار می گیرد (p<۰.۰۵). میزان بازماندگی در تمامی تیمارها صد در صد بود. میزان قابلیت هضم ظاهری پروتئین و لیپیدخام و درصد پروتئین و لیپید هضمی بین تیمارها اختلاف معنی داری نشان دادند (p<۰.۰۵). در مجموع نتایج این آزمایش نشان داد که جیره های مکمل شده با این ماکروجلبک تاثیر مثبتی بر روی شاخص های رشد میگو و پایداری غذا در آب دارد.
فاطمه حسین‌پوردلاور، محمود نفیسی‌بهابادی، مریم میربخش، خدابخش نیکنام، سیدعلی جوهری، عصمت محمدی‌باغملائی،
دوره ۷، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۷ )
چکیده
استفاده از روش‌های سازگار با محیط زیست یکی از راهکارهای نوین در مبارزه با عوامل بیماریزا در سیستم‌های تکثیر و پرورش آبزیان است. هدف مطالعه حاضر بررسی امکان استفاده غیرمستقیم از فیلترهای سرامیکی محتوی نانوذرات نقره در سیستم فیلتراسیون آب پرورش پست‌لارو میگوی سفید غربی به‌منظور کنترل باکتری ویبریو هاروی بوده است. بدین‌منظور، بسترهای فیلتر سرامیکی با نانوذرات نقره پوشش داده شد و توسط تکنیک‌های FT-IR، XRD، ICP و SEM مورد بررسی قرار گرفت. در ارزیابی خاصیت ضدباکتریایی فیلترهای محتوی نانوذرات نقره در شرایط آزمایشگاهی از آزمون‌های آنتی‌بیوگرام روی پلیت و داخل لوله استفاده شد. سپس عملکرد فیلترها در شرایط "درون‌تنی" در دو مرحله مطالعه شد: در مرحله اول باکتری به آب تلقیح و کارآیی فیلترها از طریق سنجش بار باکتریایی آب ارزیابی شد، در مرحله دوم عملکرد فیلترها در حضور لاروهای میگوی سفید غربی از طریق سنجش بار باکتریایی آب، میزان مرگ‌ومیر و علایم بالینی میگوها و نیز کشت از هپاتوپانکراس و عضله مطالعه شد. براساس نتایج، بالاترین قطر هاله عدم رشد در قطعات سرامیکی نقره‌اندود در حضور پیش‌ماده ۳- آمینو- پروپیل- تری‌اتوکسی‌سیلان (APTES؛ ۲۴ساعت غوطهور در کلوئید) به دست آمد. نتایج حاصل از آزمون فیلترها در شرایط "درون‌تنی" نشان داد که باکتریها بهطور کامل حذف شدند. در مرحله دوم نیز نتایج اختلاف معنیداری را در کاهش بار باکتریایی آب، تلفات میگو و ظهور علایم بیماری در تیمارهای حاوی نانوذرات نقره نشان داد. با توجه به این نتایج فیلترهای نقره‌اندود دارای کارآیی بسیار بالایی برای استفاده در سیستم فیلتراسیون آب هستند.
محمدخلیل پذیر، نرگس جوادزاده‌‌پورشالکوهی، علی روحانی،
دوره ۷، شماره ۴ - ( ۹-۱۳۹۷ )
چکیده
در این مطالعه در مدت ۶۰ روز تغییرات شاخص‌های رشد، بازماندگی و پارامترهای سلامت میگوهای سفید غربی (Litopenaeus vannamei) با میانگین وزنی ۰/۳۱±۸/۶۴گرم که با جیره‌های غذایی حاوی سطوح مختلف (صفر، ۰/۵، ۱ و ۲% غذا) پودر گیاه سیر تغذیه شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که میانگین وزن، طول و ضریب رشد ویژه (SGR) میگوهای تغذیه‌شده با جیره غذایی حاوی ۲% پودر گیاه سیر به‌ترتیب با میزان ۱۵/۴۲گرم، ۱۶/۲سانتی‌متر و ۱/۲۷% بهطور معنیداری بیشتر از مقادیر اندازه‌گیری‌شده در سایر تیمارها بود (۰/۰۵>p)، اما به‌دلیل افزایش معنیدار راندمان ضریب تبدیل غذایی )FCE( در میگوهای این تیمار، میزان ضریب تبدیل غذایی (FCR) آنها نیز بهطور معنیداری نسبت به سایر تیمارها کاهش معنیدار نشان داد (۰/۰۵>p). همچنین در میگوهای این تیمار به‌دلیل تحریک سیستم ایمنی تراکم سلول‌های هموسیت خون (THC) و پروتئین کل پلاسما )TPP( در مقایسه با سایر میگوهای تیمار بهطور معنیداری افزایش یافت (۰/۰۵>p) که در نتیجه آن میزان بازماندگی میگوهای تیمار تغذیه‌شده با جیره غذایی حاوی ۲% پودر گیاه سیر بهطور معنیداری بیشتر از میگوهای تیمار ۵/۰ و صفر درصد شده بود (۰/۰۵>p). بنابراین با توجه به نتایج به‌دست‌آمده می‌توان عنوان نمود که افزودن پودر گیاه سیر به میزان ۲% در جیره غذایی میگوهای سفید غربی علاوه بر بهبود شاخص‌های رشد، افزایش کارآیی سیستم ایمنی غیراختصاصی میگوها را در پی خواهد داشت.
مهیار زارع، صابر خدابنده، فریال منصف، سید سعید وشتانی،
دوره ۸، شماره ۲ - ( ۳-۱۳۹۸ )
چکیده
چکیده در پژوهش حاضر تعداد ۲۰ قطعه میگوی وانامی با میانگین وزنی ۰۲/۰±۵۳/۵ گرم در تانک‌های ۵۰۰ لیتری با سه تکرار طی ۸ هفته تغذیه شدند. در پایان، روده میگوها در محلول بوئن فیکس شده و به روش بافت شناسی کلاسیک، رنگ آمیزی باهماتوکسلین-ائوزین و گرین لایت و همچنین مکانیابی پمپ سدیم – پتاسیم به روش ایمنوهیستوشیمی بررسی شدند. نتایج نشان داد: اپیتلیوم روده میانی با سلول‌های استوانه‌ای ساده آستر شده و جایگاه هسته در این سلول‌ها بصورت قاعده‌ای میباشد و جایگاه پمپ سدیم – پتاسیم در این بخش بصورت قاعده‌ای مشاهده شد. بررسی بخش پیازی شکل روده انتهایی، لوب‌های بزرگ با فرورفتگی‌های عمیق و فاصله کم بین لوب‌ها را نشان داد. فضای خالی در بخش میانی ناحیه پیازی شکل در ناحیه راسی لوب ها مشهود بود و سلول‌های استوانه‌ای در بخش حاشیه‌ای این فرورفتگی‌ها با هسته‌های قاعده‌ای مشاهده شدند. زائده تو خالی کوچکی در بخش ابتدایی و قسمت فوقانی ناحیه پیازی شکل قرار داشت که به صورت لوله ای بوده و سلول‌های آن با هسته‌های قاعده‌ای آشکار بودند. رکتوم در بخش انتهایی روده بصورت لوله‌ای کوتاه و با اپیتلیوم استوانه‌ای ساده با فرورفتگی‌هایی با عمق کم آستر شده بود و هسته در این سلول‌ها به صورت میانی مشاهده شد. جایگاه پمپ سدیم – پتاسیم در تمام روده انتهایی بصورت قاعده‌ای - جانبی مشاهده شد. نتایج نشان داد که استفاده همزمان هماتوکسلین-ائوزین و گرین لایت روش مناسبی برای تفکیک بخش‌های مختلف روده در میگوی وانامی بوده و همچنین مکانیابی آنزیم Na+,K+-ATPase می تواند تائید کننده نقش تنظیم یونی این بخش روده می باشد.
محمد خلیل پذیر، سید احمد قاسمی، مریم میر بخش،
دوره ۱۰، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۰ )
چکیده
هدف از انجام این مطالعه شناسایی جمعیت‌های مختلف مولدین میگوی سفید غربی پرورشی (Litopenaeus vannamei) و تأثیر آمیزشهای خویشاوندی و غیر خویشاوندی بر روی شاخص‌های ژنتیکی و ضریب هم‌خونی نتاج حاصل از آنها در نسل دوم بود. با توجه به منشاء مولدین نگهداری شده در مراکز تکثیر استان بوشهر با استفاده از روش ریزماهوراه‌ای، پس از شناسایی جمعیت‌های مختلف از میان سه ذخیره مولوکائی، های‌هلث و هیبرید در نسل اول، شاخص‌های ژنتیکی نتاج حاصل از آمیزشهای درون و برون گروهی آنها در نسل‌های دوم بررسی شد. نتایج نشان داد که میزان تنوع ژنیتکی در ذخیره‌های مولوکائی و های‌هلث (۰۹/۰±۴۶/۰ و ۰۷/۰±۵۰/۰) بیشتر از ذخیره هیبرید (۰۶/۰±۳۸/۰) میباشد. میزان ضریب هم‌خونی ذخیره‌های مولوکائی، های‌هلث و هیبرید به ترتیب ۱۴/۰، ۳۱/۰ و ۴۱/۰ بود. لیکن به دلیل فاصله ژنتیکی کم میگوهای ذخیره هیبرید و مولوکائی پس از ادغام آنها با همدیگر دو جمعیت مولوکائی، های‌هلث به عنوان مولدین نسل اول معرفی شدند. در نسل دوم علیرغم بیشتر بودن میزان تنوع ژنتیکی در نتاج حاصل از آمیزشهای برون گروهی مولوکائی×های‌هلث (۱۲/۰±۴۷/۰) و های‌هلث×مولوکائی (۰۸/۰±۳۹/۰) نسبت به نتاج آمیزشهای درون گروهی مولوکائی×مولوکائی (۰۴/۰±۱۹/۰) و های‌هلث×های‌هلث (۰۳/۰±۱۱/۰) این مقادیر در مقایسه با نسل اول کاهش یافته بود. کمترین و بیشترین میزان ضریب هم‌خونی به ترتیب مربوط به نتاج مولوکائی×های‌هلث (۱۸/۰±۲۶۸/۰) و مولوکائی×مولوکائی (۱۴۵/۰±۸۵۳/۰) بود. با توجه به نتایج بدست آمده می‌توان عنوان نمود که عدم اطلاع از شاخص‌های ژنتیکی مولدین و آمیزشهای صورت گرفته میان افراد خویشاند عوامل اصلی کاهش شاخص‌های ژنتیکی و پسروی ژنتیکی ناشی از افزایش ضریب هم‌خونی در نسل‌های بعدی می‌باشند.
یلدا بنی اسماعیلی، آرش اکبرزاده، غلامحسین ریاضی، فرزین عبدالهی، محمد نیرومند،
دوره ۱۱، شماره ۴ - ( ۹-۱۴۰۱ )
چکیده
در این تحقیق تاثیر پودر و عصاره برگ مورینگا Moringa oleifera بر فاکتورهای همولنف میگوی سفید غربی Litopenaeus vannamei در مواجهه با استرس شوری ارزیابی شد. بعد از ۸ هفته غذادهی با پودر (۲۵، ۵۰ و ۱۰۰g/kg ) و عصاره (۲۵/۰، ۵/۰ و ۰/۱ g/kg) برگ مورینگا و تیمار شاهد بدون مورینگا، کلیه تیمارها تحت استرس شوری کوتاه مدت به میزان ۵ و ۵۵ ppt قرار گرفتند. در شمارش کل و افتراقی هموسیت ها در تیمارهای مختلف در هر سه حالت نرمال و استرس شوری ۵ و ۵۵ ppt اختلاف معنی دار مشاهده شد (p<۰,۰۵). در شرایط عادی و شوری بالا میگوهای تغذیه شده با عصاره برگ مورینگا تعداد هموسیت های بیشتری نسبت به سایر تیمارها داشتند. در شرایط بدون استرس تعداد سلول های سمی گرانولار در تیمارهای پودر و عصاره بیشتر از گروه شاهد بود. در شوری ۵ ppt تیمارهای پودر مورینگا میزان سمی گرانولارهای بیشتری داشتند و در شوری ۵۵ ppt گروه پودر برگ ۱۰۰g/kg و عصاره برگ ۲۵/۰g/kg به ترتیب بالاترین مقدار این سلول ها را داشتند. در مجموع نتایج این تحقیق اثرات مثبت استفاده از پودر و عصاره برگ گیاه مورینگا بر عمکرد سیستم ایمنی و مواجهه با استرس شوری در میگو را نشان داد
عبدالرزاق سیاهویی، سراج بیتا، جواد قاسم زاده،
دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۱۰-۱۴۰۱ )
چکیده
امروزه رهاسازی مداوم آلاینده های زیست‌محیطی به بوم‌سازگان‌های آبی، این محیطها را به شدت آسیب‌پذیر نموده و آنها را به انباری برای این مواد سمی مبدل ساخته است، بنابراین بررسی اثرات این آلایندهها بر آبزیان ضروری میباشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان سمیت نیترات نقره و مشاهده تغییرات رفتاری میگوی وانامی طی مواجهه با آن انجام شد. برای تعیین سمیت از روش استاندارد سازمان همکاری و توسعه اقتصادی استفاده شد. در ابتدا توان زیستی و بقاء میگوی وانامی پس از دو هفته سازگاری با شرایط آزمایشگاه بررسی شد، سپس با انجام آزمایشات مقدماتی، مقادیر واقعی حدکشندگی نیترات نقره بدست آمد. به منظور تعیین غلظت کشندگی میانی، میگوها به مدت ۹۶ ساعت در معرض غلظتهای ۰۲۵/۰، ۰۵/۰، ۱/۰، ۲/۰، ۴/۰ و ۸/۰ میلیگرم در لیتر نیترات نقره قرار گرفتند و تلفات آنها به صورت روزانه هر ۲۴ ساعت ثبت شد و میزان غلظت کشندگی میانی، غلظت بدون اثر بازدارنده، حداقل غلظت موثر و حداکثر غلظت مجاز بر اساس میزان تلفات محاسبه شد. طی آزمایش توان زیستی و بقاء هیچ گونه تلفاتی تا ۹۶ ساعت مشاهده نشد و مقدار بقاء میگوها ۱۰۰% بود. میزان غلظت کشندگی میانی، غلظت بدون اثر بازدارنده، حداقل غلظت موثر و حداکثر غلظت مجاز به ترتیب برابر با ۰۸۴/۰، ۰۲/۰، ۰۲۵/۰ و ۰۰۸۴/۰ میلیگرم در لیتر تعیین شد. در غلظتهای مختلف نیترات نقره، میگوها رفتارهایی از قبیل شنای غیر طبیعی، حرکات سریع پاهای شنا، آمدن به سطح آب، پیچیدن بدن به دور خود و در نهایت از دست دادن تعادل نشان دادند.
دوره ۱۲، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۳ )
چکیده
دوره ۱۲، شماره ۴۸ - ( ۹-۱۳۹۴ )
چکیده
چکیده
میگو از جمله مواد غذایی دریایی بسیار فساد پذیر است که حفظ کیفیت آن پس از صید از مسائل مهم صنعت فرآوری آبزیان می باشد. هدف این مطالعه، ارزیابی تأثیر یخ گذاری بر کیفیت و زمان ماندگاری میگوی پرورشی وانامی بود. میگوها پس از برداشت در محلول متابی سولفیت سدیم غوطهور شدند. سپس به دو تیمار یخ گذاری بلافاصله و با ۲ ساعت تأخیر تقسیم شدند. فراسنجههای شیمیایی (PV، TBA، TVB-N)، میکروبی (PTC، MBC) و ارزیابی حسی در روزهای صفر، ۳، ۶، ۹، ۱۲و ۱۵ اندازهگیری شدند. میزان باکتریهای سرمادوست و هوازی مزوفیل در نمونه های ۲ ساعت تأخیر بالاتر از تیمار بلافاصله بود. در روزهای اول نگهداری بار باکتریایی مزوفیل نسبت به سرما دوست بیشتر بود اما با گذشت زمان باکترهای سرما دوست روند افزایشی بیشتری را در مقایسه با بار باکتریایی مزوفیل نشان دادند. فراسنجههای شیمیایی در تیمار بلافاصله نسبت به تیمار ۲ ساعت تأخیر با شیب کمتری افزایش یافت. شاخص های حسی هنگام نگهداری کاهش یافت. نتایج این تحقیق نشان داد که یخگذاری بلافاصله تأثیر معنیداری بر افزایش زمان ماندگاری میگوی پرورشی وانامی دارد. بطوریکه در تیمار ۲ ساعت تأخیر و بلافاصله زمان ماندگاری میگو به ترتیب به ۹ و ۱۲ روز رسید.
آنیتا شاهی فر، زهرا قاسمی، رضا شاهی فر،
دوره ۱۳، شماره ۱ - ( ۱۱-۱۴۰۲ )
چکیده
کیتین یک پلی ساکارید مهم طبیعی است که در دیواره سلولی برخی موجودات از جمله انواع سخت پوستان یافت میشود. پلیمر کیتوزان که از کیتین بدست می آید نقش بسیار مهمی در تولید طیف وسیعی از مواد مورد استفاده در صنایع غذایی دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، استخراج کیتین از پوسته میگوی پرورشی سفید غربی با استفاده از روش شیمیایی و طی مراحل پروتئین زدائی، حذف مواد معدنی، چربیزدائی، استخراج کیتوزان و استفاده از این ماده طبیعی بدون اثرات منفی در محافظت از پوشش خارجی میوه میباشد. جهت اطمینان از استاندارد بودن کیتوزان تولید شده و تعیین کیفیت آن، تکنیک FT-IR انجام شد. سپس میوههای انگور و توت فرنگی توسط کیتوزان با غلظتهای صفر (نمونه شاهد) ۲/۰ و ۵/۰ درصد پوشش داده شدند. در طول مدت نگهداری دو ماهه در دمای ۰-۴ درجه سانتیگراد و به منظور بررسی تغییرات میوه ها، ویژگیهای کیفی ظاهری بصورت هفتگی کنترل شد. بر اساس نتایج، بازده تولید کیتین از پوسته به میزان ۵۸%، بازده تولید کیتوزان از کیتین حدود ۸۴% و بازده تولید کیتوزان از پوسته میگو ۴۸% بود که بازدهی مناسبی میباشد. نمونه شاهد هر دو میوه در هفته نخست آزمایش، کیفیت ظاهری خود را از دست داده و چروکیده شدند و از هفته سوم به بعد فاسد شدند. در حالی که در حبه های انگور و توت فرنگی پوشش داده شده با محلول کیتوزان با غلظت ۵/۰ درصد، بهترین پوشش ضدباکتریایی برای میوه ها ایجاد شده و کیفیت ظاهری آنها در طول دوره آزمایش به مدت دو ماه حفظ شد.
سعیده سرحدی، ایمان سوری نژاد، محسن گذری،
دوره ۱۳، شماره ۳ - ( ۷-۱۴۰۳ )
چکیده
ارزیابی فعالیت ضد میکروبی باکتریهای موجود در اکوسیستم آبزی پروری نخستین مرحله از مطالعات غربالگری باکتریهای پروبیوتیک است. هدف از مطالعه حاضر دستیابی به باکتریهای روده میگوی پرورشی سفید غربی دارای فعالیت ضد میکروبی در مقابل باکتریهای بیماریزا در شرایط برون تنی و درون تنی بود. نمونه برداری از سایت های پرورش میگوی تیاب جنوبی و تیاب شمالی در ۳ مرحله انجام شد. نتایج شمارش باکتریهای قابل کشت نشان داد در سایت تیاب جنوبی میانگین فراوانی تعداد باکتریها در نمونه های روده میگو از CFU/gr ۱۰۶ × ۶۶/۳ در مرحله نخست نمونه برداری به CFU/gr ۱۰۶ × ۶۳/۴ در مرحله سوم رسید. با روند مشابهی، تغییرات این میزان در سایت تیاب شمالی از CFU/gr ۱۰۶ × ۱۶/۴ تا CFU/gr ۱۰۶ × ۱۶/۶ نوسان داشت. ارزیابی فعالیت ضد میکروبی باکتری های جداسازی شده (جدایه) با استفاده از روش انتشار از چاهک نشان داد بترتیب ۹، ۶، ۴ و ۳ جدایه در مقابل بترتیبV. alginolyticus ، V. harveyi ، V. parahaemolyticus و P. aeroginosa فعالیت ضد میکروبی نشان دادند. نتایج ارزیابی حداقل غلظت بازدارنده عصاره متابولیت های استخراج شده با استفاده از روش میکرودایلوشن نشان داد این میزان از µg/ml۳۱۲ تا µg/ml ۱۲۵۰ متغیر بود. حداقل غلظت کشنده باکتریایی عصاره های مذکور در محدوده µg/ml۳۱۲ تا µg/ml ۱۲۵۰ ثبت شد. ترکیب عصاره جدایه های (INT ۴۴+ IST ۶)، (IST ۳۴+ IST ۶)، (IST ۲۲+ IST ۱۵) و (IST ۲۲+ INT ۶۶) فعالیت ضد میکروبی بالاتری نسبت به عصاره منفرد نشان داد.
وحیده عبدی، ایمان سوری نژاد، زهرا قاسمی، سیدعلی جوهری،
دوره ۱۳، شماره ۴ - ( ۹-۱۴۰۳ )
چکیده
کوئرستین یک فلاونوئید است که به وفور در گیاهان وجود دارد و به دلیل خاصیت آنتی اکسیدانی بسیار مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر به منظور ارزیابی و مقایسه تاثیر کوئرستین عادی و نانو درون پوشانی شده بر عملکرد رشد و بازماندگی میگوی سفید غربی (Penaeus vannamei) طراحی شده است. به منظور ساخت و ارزیابی کوئرستین درون پوشانی شده در نانوذرات کیتوزان از روش انعقاد یونی و DLS استفاده شد. نتایج مرتبط با کوئرستین (Qu) – کیتوزان (Chi) نشان داد که سایز هیدرودینامیکی و پتانسیل زتا به ترتیب برابر با ۱/۱۶۰ نانومتر و ۸/۳۳ میلی ولت بود و رهایش دارو از آن در محیط شبیه سازی شده بصورت انفجاری بود. نتایج نشان داد که تمامی تیمارهای غذایی حاوی مکملهای غذایی باعث بهبود وزن نهایی، درصد افزایش وزن، نرخ رشد ویژه و ضریب تبدیل غذایی شدند. پس از یک دوره تغذیه ای ۲ ماهه، نتایج نشان داد وزن نهایی، افزایش وزن، میانگین افزایش وزن روزانه در میگوهای تیمار Qu-Chi ۰,۵ گرم نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود (P< ۰,۰۵). با این حال، از نظر بازماندگی تفاوت معنی داری میان تیمارها مشاهده نشد. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از کوئرستین- کیتوزان با دوز ۵/۰ گرم در کیلوگرم جیره غذایی میتواند بر عملکرد رشد و بقای میگوی سفید غربی (P. vannamei) تاثیر مثبت داشته باشد.
