در شهر‌های هوشمند با به‌کار‌گیری طیف وسیعی از فناوری‌های جدید، ضمن ایجاد تسهیلات مناسب برای زندگی، مشکلات زیرساختی بررسی شده و اقدامات لازم، به¬صورت هدفمند و نظام مند، برای حل این مشکلات انجام می‌گیرد. از جمله فناوری‌هایی که برای مدیریت زیرساخت‌ها در شهرهای هوشمند لازم است، تکنولوژی IT است. GPS و سنسور‌های گوشی‌های هوشمند از دیگر فناوری‌هایی هستند که می¬توانند در این شهرها، به صورت گسترده مورد استفاده قرار گیرند. خیابان‌ها و معابر از زیر ساخت¬های مهم در هر شهر و در شهر‌های هوشمند آینده می‌باشند. نظارت صحیح¬، ترمیم و بهسازی مناسب روسازی خیابان ها و معابر شهری، عامل اصلی در کاهش هزینه استهلاک خودروها و تأمین راحتی و ایمنی برای شهروندان است. درصورت اقدام به موقع در خصوص ترمیم و بهسازی روسازی، از هزینه های مضاعف و هنگفت تعمیر و بازسازی جلوگیری به عمل آمده و این موضوع می¬تواند هزینه¬های مدیریت شهری را به طور چشمگیری کاهش دهد. اولین¬گام در این راستا، شناسایی موقعیت مکانی ناهمواری‌ها و اعوجاج سطح معابر و خیابان‌های شهری¬ و شدّت این خرابی ها، در کوتاه‌ترین زمان ممکن است. در این مقاله، ناهمواری¬ها و خرابی‌های سطح جاده، با استفاده از سنسور‌ شتاب‌سنج و GPS گوشی¬های هوشمند مورد مطالعه قرار گرفته است. با قرار دادن دو دستگاه گوشی هوشمند، در یک خودرو و راندن خودرو در مسیر‌های مختلف، داده‌های موقعیت مکانی و شتاب در راستای قائم، برداشت شده است. این داده‌ها پس از آماده‌سازی وارد نرم افزار GIS شده و داده‌ی شتاب قائم بر مبنای طول مسیر برداشت در دسترس قرار می‌گیرد. با تحلیل داده‌های شتاب قائم و محاسبه چندین شاخص پیشنهادی و مقایسه‌ی آن‌ها،  بهترین شاخص انتخاب گردید که از این شاخص برای تعیین وضعیت کیفی روسازی معابر استفاده شده است. با افزایش خرابی‌ها و ناهمواری‌های قطعه‌ی مورد بررسی، مقادیر این شاخص افزایش می‌یافت. سپس با توجه به بازدید‌های میدانی انجام شده از وضعیت روسازی مسیر‌های مورد مطالعه، یک دسته بندی کیفی از وضعیت روسازی صورت گرفته است. در این دسته‌بندی، قطعات با وضعیت روسازی خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف و خیلی ضعیف مشخص شده‌اند و مقادیر شاخص برای هر یک از این وضعیت‌ها در بازه‌ی مشخصی قرار می‌گیرد. با ترسیم نمودار فراوانی نسبی تجمعی مقادیر این شاخص، درصد‌های متناظر با هر بازه به دست ‌آمد. از این درصد‌ها می‌توان جهت تکرارپذیری این شاخص در مناطق مطالعاتی دیگر استفاده کرد. به منظور اعتبار‌سنجی این شاخص، برداشت داده‌ی موقعیت مکانی و شتاب در راستای قائم در تعداد دیگری از مسیرها انجام شد و وضعیت کیفی این مسیر‌ها توسط یک بازدید میدانی مشخص شد. نتایج به دست آمده نشان می‌داد که مقادیر شاخص برای هر مسیر‌ نیز در بازه‌ی متناظر با وضعیت‌ کیفی آن مسیر که قبلا به دست آمد، قرار می‌گیرد.