اثر 3 تیمار غذایی، شامل جلبک Chlorella vulgaris در 2 غلظت 106 و 107 سلول در میلی‌لیتر و یک تیمار از مخمر Saccharomyces cerevisiae، بر رشد، پروتئین و پروفیل اسیدهای آمینه کل و آزاد روتیفر Brachionus calyciflorus  پس از 10 روز تغذیه بررسی شد. نرخ رشد ویژه روتیفر تغذیه شده با جلبک نسبت به مخمر معنی‌دار بود (05/0 < P), ولی تفاوت معنی‌داری بین دو غلظت جلبک مشاهده نشد. حداکثر تراکم روتیفر (7/10±1790 تعداد در میلی‌لیتر) در غلظت بالای جلبک به‌طور معنی‌داری (05/0 < P) بیش از غلظت پایین (1/41±525)  و تیمار حاوی مخمر (1/2± 115)  بود. میزان پروتئین در تیمار مخمر نسبت به تیمار غلظت پایین جلبک به طور معنی داری بیشتر بود (05/0 < P). مقادیر اسیدهای آمینه کل در تیمارهای مخمر، غلظت بالا و غلظت پایین جلبک به‌ترتیب 16± 66/250، 14± 82/198 و 10±15/112 میلی‌گرم بر گرم نمونه بود (05/0 < P). حداکثر و حداقل مقدار اسیدهای آمینه آزاد در روتیفر تغذیه شده با مخمر نانوایی (1/1± 77/8) و غلظت پایین جلبک (3/0 ±04/4) مشاهده شد (05/0 < P). بر اساس این تحقیق، روتیفر تغذیه شده با جلبک در مقایسه با مخمر میزان رشد بالاتری را نشان داد، ولی میزان پروتئین و اسید‌های آمینه در روتیفر تغذیه شده با  مخمر نسبت به جلبک کلرلا بالاتر بود. همچنین در تیمار با غلظت بالای جلبک، میزان اسیدهای آمینه کل بدن افزایش نسبی نشان داد.

واژه‌های کلیدی: روتیفر، اسیدهای آمینه

متن کامل [PDF 437 kb]   (5880 دریافت)