1- گروه بهداشت و کنترل کیفی مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران ، s.meshkiniy@gmail.com
2- گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
3- گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران، اهواز، ایران
4- گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
چکیده: (19172 مشاهده)
اهداف: استفاده از محرکهای ایمنی برای پیشگیری از بیماریها و بالابردن مقاومت آبزیان در برابر استرسها روندی صعودی داشته است. هدف پژوهش حاضر بررسی آسیبشناسی بافتی و ایمنیشناسی ماهی قزلآلای رنگینکمان تغذیهشده با لوامیزول بود.
مواد و روشها: در پژوهش تجربی حاضر ۱۰۰۰ قطعه ماهی قزلآلای رنگینکمان در قالب پنج تیمار با جیرههای حاوی صفر (گروه شاهد)، ۱۰۰، ۲۵۰ ، ۵۰۰ و ۱۰۰۰میلیگرم لوامیزول در هر کیلوگرم غذا بهمدت ۴۵ روز مورد تغذیه قرار گرفتند و بهمدت ۱۵ روز دیگر کلیه تیمارها با غذای فاقد لوامیزول و با تراکم دو برابر حالت معمول پرورشی تغذیه شدند. هر ۱۵ روز، ۳۰ قطعه ماهی از هر تیمار (هر تکرار ۱۰ قطعه ماهی) بهطور تصادفی بیهوش و ایمونوگلوبولین تام سرم و فعالیت لیزوزیم سرم آنها اندازهگیری شد. در پایان دوره تیماری تعداد ۱۵ قطعه ماهی از هر تیمار (هر تکرار ۵ قطعه ماهی) بهطور تصادفی انتخاب و بافتهای آبشش، کلیه و کبد آنها بررسی شد. دادهها با نرمافزار SPSS ۱۵ از طریق آزمون تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون دانکن تحلیل شدند.
یافتهها: تیمار تغذیهشده با ۱۰۰۰میلیگرم لوامیزول در روز ۳۰ و ۶۰ بیشترین ایمونوگلوبولین تام سرم را داشت و نسبت به دیگر تیمارها در روزهای ۱۵، ۳۰ و ۶۰ دارای بیشترین مقدار فعالیت لیزوزیم بود. کمترین میزان آسیبهای بافتی در اندامهای آبشش، کلیه و کبد در تیمار ۱۰۰۰میلیگرم لوامیزول مشاهده شد.
نتیجهگیری: ۱۰۰۰میلیگرم لوامیزول در هر کیلوگرم جیره غذایی ماهی قزلآلای رنگینکمان باعث کمترین آسیبدیدگی بافتهای آبشش، کلیه و کبد و همچنین ارتقای ایمونوگلوبولین تام و فعالیت لیزوزیم سرم میشود.
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی آبزیان دریافت: 1396/3/23 | انتشار: 1397/5/23
ارسال پیام به نویسنده مسئول