اثر دو سطح چربی جیره بر روی رشد، ترکیب بدن و برخی شاخص‌های بیوشیمیایی پلاسمای قزل‌آلای رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss) در دوره گرسنگی و غذادهی مجدد

نویسندگان
راحله میرزایی 1
سیده صدیقه بابایی 2
عبدالمحمد عابدیان کناری 3
1 دانش آموخته‌ی کارشناسی ارشد گروه شیلات، موسسه آموزش عالی غیر دولتی-غیر انتفاعی خزر، محمود آباد، مازندران، ایران
2 دانش آموخته‌ی دکتری گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه تربیت مدرس، نور، ایران
3 استاد گروه تکثیر و پرورش آبزیان، دانشکده علوم دریایی، دانشگاه تربیت مدرس، نور، ایران
چکیده
تأثیر ترکیب جیره و گرسنگی بر رشد و متابولیت‌های پلاسمای قزل‌آلای رنگین‌کمان با میانگین وزن ۱۴ گرم بررسی شد. تعداد ۲۴۰ عدد بچه به‌طور تصادفی در ۱۲ تانک ۱۵۰ لیتری توزیع شدند. آزمایش به‌صورت آزمون فاکتوریل 2×2 با 2 سطح چربی (10 و 18 درصد) و 2 رژیم غذایی (تغذیه و گرسنگی) انجام شد که در 4 تیمار و سه تکرار انجام شد. ماهیان از دو جیره 1 (چربی 10 درصد، کربوهیدرات 29 درصد) و جیره 2 (چربی 18 درصد، کربوهیدرات 19 درصد) با سطح پروتئین (47 درصد) و انرژی یکسان تغذیه شدند. بچه ماهیان به‌مدت 3 هفته در حد سیری ظاهری تغذیه شدند، سپس دو هفته گرسنه مانده و مجدد 3 هفته غذادهی شدند. زیست‌سنجی و سنجش شاخص‌های بیوشیمی پلاسما در روز 21 (پایان 3 هفته غذادهی)، 35 (پس از دو هفته گرسنگی) و 60 (پایان 3 هفته غذادهی مجدد) صورت گرفت. طبق نتایج، جیره با چربی 10 درصد در گروه شاهد (تغذیه کامل) سبب بالاترین میزان رشد در ماهی شد و با اعمال دو هفته محرومیت غذایی در این تیمار غذایی، ماهی قادر به رشد جبرانی کامل نگردید. همچنین نتایج حاصل از ترکیب لاشه نشان داد که گرسنگی و ترکیب جیره تأثیر بیشتری بر میزان چربی بدن نسبت به پروتئین داشت و گرسنگی سبب کاهش محتوای چربی بدن گردید. گرسنگی و نوع جیره تأثیر معناداری بر کلسترول و تری‌گلیسرید نداشته در حالی‌که سبب افت سطوح گلوکز خون ماهی شد.
کلیدواژه‌ها
گرسنگی و غذادهی مجدد
قزل‌آلای رنگین‌کمان
رشد
چربی