در یک طرح فاکتوریل، اثر سه سطح غذادهی (متابولیسم پایه، بینابینی و اشباع) بر شاخص‌های رشد، ترکیب لاشه و هضم‌پذیری قزل‌آلای رنگین‌کمان در دو وزن (93/2±02/43 و 74/6±32/231 گرم) در مدت 59 روز و سه تکرار بررسی شد. نتایج بیانگر اثر متقابل معناداری بین اندازه بدن و سطوح غذادهی بر میزان افزایش وزن، وزن نهایی و نرخ رشد ویژه بود (05/0p<). ترکیب بدن (ماده خشک، انرژی، رطوبت، چربی و پروتئین) تحت تأثیر سطوح غذادهی و اندازه ماهی بود (05/0p<). با این وجود، اثر متقابل بین وزن بدن و سطوح غذادهی برای ترکیب بدن معنادار نبود (05/0p>). وزن بدن و سطوح غذادهی به‌صورت معناداری بر هضم‌پذیری پروتئین، چربی، انرژی و ماده خشک تأثیر داشت (05/0p<). اگرچه غذادهی در سطح اشباع رشد حداکثر را به دنبال داشت، ولی با کاهش کارایی تبدیل غذا و افزایش مواد آلاینده در هر دو گروه وزنی همراه بود.
