دوره 9، شماره 3 - ( 1399 )                   جلد 9 شماره 3 صفحات 179-170 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Ghalebi F, Smiley A, Abedian Kenari A. Effect of fucoidan on growth and fatty acid profile in rainbow trout, (Oncorhynchus mykiss, Walbaum 1792). JFST 2020; 9 (3) :170-179
URL: http://jfst.modares.ac.ir/article-6-47595-fa.html
قالبی حاجیوند فریده، اسماعیلی امیر حسین، عابدیان کناری عبدالمحمد. تأثیر سطوح مختلف فوکوییدان جیره بر رشد و پروفایل اسید چرب ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان. علوم و فنون شیلات. 1399; 9 (3) :170-179

URL: http://jfst.modares.ac.ir/article-6-47595-fa.html


چکیده:   (2720 مشاهده)
در این پژوهش تأثیر سطوح مختلف فوکوئیدان بر رشد و پروفایل اسید چرب قزل­آلای رنگین­کمان مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 150 عدد ماهی (70/ ± 74/18 گرم) در 15 تانک فایبرگلاس (100 لیتر) توزیع گردیدند و به مدت 8 هفته با سطوح مختلف فوکوئیدان [صفر، 1/0، 5/0، 1 و 2 درصد] غذادهی شدند. تفاوت‌های معنی‌داری در بیشترین وزن نهایی، نرخ رشد ویژه و درصد افزایش وزن بدن در گروه‌هایی که بیشترین میزان فوکوئیدان را مصرف کرده‌بودند، به ثبت رسید (p<0.05). در صورتی که اختلاف‌ها در ضریب تبدیل غذایی در بین تیمارهای آزمایش معنی‌دار نبودند (p>0.05) در انتهای دوره‌ی پرورش از هر تکرار 3 عدد ماهی به صورت تصادفی جهت پایش اسیدهای چرب عضله نمونه‌برداری شدند. میزانEPA ،DHA ،SFA ،MUFA ، اسیدهای چرب امگا3 (3-n)، نسبت 3-n به 6 -n و اسیدهای چرب اشباع نشده بسیار HUFA در بین تیمارهای مختلف تفاوت معنی‌داری را نشان ندادند (p>0.05)، در حالی­که میزانPUFAs  و آراشیدونیک اسید در بین تیمارهای مختلف دارای تفاوت معنی‌دار بودند (p<0.05) و بالاترین نتایج ثبت‌شده به ترتیب در تیمار 2 و 1 درصد مشاهده شد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه می­توان گفت که مصرف این نوع پلی­ساکارید در میزان بالا در جیره (1 و 2 درصد فوکوییدان) می‌تواند موجب بهبود عملکرد رشد و حفظ کیفیت اسید­های چرب در عضله شود.
متن کامل [PDF 1123 kb]   (1081 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: فناوری و مهندسی شیلاتی
دریافت: 1399/8/22 | انتشار: 1399/6/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.